Μαρία Μπουτζέτη: «Πιστεύω σε μια πόλη δημοκρατική, ζωντανή»

Η συνάντησή της με την Αθήνα ως φοιτήτρια έμελλε να γίνει σχέση ζωής, την οποία μπορεί να βρει κανείς και στο βιβλίο της «Τι έχουν πάθει οι λέξεις» όπου επανεξετάζεται η σχέση με την πολιτική, οι κοινωνικές μεταβολές των τελευταίων ετών αλλά και η εικόνα της Αθήνας ως μεγεθυντικός φακός. Σπούδασε Επικοινωνία και ΜΜΕ στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό της στα Ψηφιακά Μέσα Επικοινωνίας. Σήμερα είναι υποψήφια Διδάκτωρ στην Πολιτική Επικοινωνία και τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Η Μαρία Μπουτζέτη, υποψήφια δημοτική σύμβουλος του Δήμου Αθηναίων με τον συνδυασμό του Νάσου Ηλιόπουλου «Ανοιχτή Πόλη», εξηγεί γιατί διεκδικεί την ψήφο μας και πώς μπορεί να μπει λίγη ποίηση στην καθημερινή ζωή των Αθηναίων.

Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να πάρετε μέρος στην αναμέτρηση για την Αυτοδιοίκηση;
Η πεποίθησή μου ότι το τοπικό είναι ψηφίδα του υπερτοπικού και ότι το μικρό αλλάζει το μεγάλο. Η Αυτοδιοίκηση φέρει την πρόκληση της αμεσότητας, κάθε μέρα πρέπει να κάνει συγκεκριμένα πράγματα. Πολλές φορές μιλάμε γενικά για ιδέες, αλλά ζητήματα που άπτονται της καθημερινότητας των πολιτών (πεζοδρόμια, λάμπες, στάθμευση) εκλαμβάνονται ως πεζά, ως τετριμμένα. Δεν είναι όμως απλώς εκτελεστικά. Συνδέονται με την αυτοεικόνα μας, τις νοοτροπίες μας γύρω από τον «άλλο» και το περιβάλλον. Οι νοοτροπίες και οι συμπεριφορές που τις συνοδεύουν με ενδιέφεραν ηθογραφικά, μέσα από την αρθρογραφία μου για την πόλη. Τώρα όμως είναι αλλιώς. Αφορά στο πέρασμα από την παρατήρηση στην αντιμετώπιση, κάτι που σε ωθεί να δράσεις διαφορετικά. Να αυτοβελτιωθείς για να βελτιώσεις.

Ποια περιοχή της πόλης γνωρίζετε καλύτερα και γιατί;
Γνωρίζω καλά τις δύο περιοχές όπου δραστηριοποιήθηκα. Στο ιστορικό Κέντρο πέρασα δεκαπέντε χρόνια σπουδών και εργασιακού βίου. Το έφερε η συγκυρία, νομίζω όμως ότι υποσυνείδητα το επιδίωκα∙ να κινούμαι στο κέντρο, να νιώθω τον σφυγμό της πόλης. Φυσικά, γνωρίζω και την ευρύτερη περιοχή των Πατησίων και ειδικά τον Άγιο Ελευθέριο, όπου ζω. Είναι μια ζεστή γειτονιά με πινελιές παλιάς Αθήνας τόσο από οικιστική άποψη, διατηρώντας πλήθος μονοκατοικιών, όσο και σε επίπεδο κοινωνικής συνοχής, αφού η εγγύτητα των ανθρώπων παραμένει ζωντανή. Ίσως από λογοτεχνική περιέργεια, βλέποντας τα μπαλκόνια των πολυκατοικιών, σκέφτομαι πάντα τα άπειρα σενάρια που κρύβουν μέσα τους. Έτσι, έχω γυρίσει και αισθανθεί όλες σχεδόν τις γειτονιές της Αθήνας. Μ’ αρέσει η Αθήνα, αγαπώ την Αθήνα, ζω στην Αθήνα.

Ποια είναι η σχέση σας με την Αθήνα;
Η ουσιαστική σχέση μου με την Αθήνα ξεκινάει δεκαπέντε χρόνια πριν, όταν την επέλεξα ως τόπο σπουδών. Η συνάντησή μου με την πόλη δεν ήταν ένα πέρασμα αλλά έμελλε να γίνει μια σχέση ζωής. Στην πόλη αυτή σπούδασα, αποφοίτησα, εργάστηκα, ονειρεύτηκα αλλά και απογοητεύτηκα, ερωτεύτηκα, γέλασα, έκλαψα, έχτισα σημαντικές φιλίες και συνεργασίες. Παρέμεινα. Στα περισσότερα σημεία της έχω πλέον αναμνήσεις. Η Αθήνα είναι το σπίτι μου.

Γιατί επιλέξατε τον συνδυασμό του κ. Ηλιόπουλου;
Γιατί μοιραζόμαστε κοινή ιδεολογική αφετηρία και κοινές αντιδράσεις απέναντι στα προβλήματα. Πιστεύω σε μια πόλη δημοκρατική, ανοιχτόμυαλη, ζωντανή. Πόλη όχι περίκλειστη και φοβική, αλλά προοδευτική και γεμάτη αυτοπεποίθηση. Μια πόλη για όλους. Εκτιμώ και εμπιστεύομαι τον Νάσο ως συγκροτημένο εκφραστή αυτής της πορείας και ως ακέραιο, ικανό, νέο άνθρωπο της γενιάς μου. Έχει δείξει και πολιτικά και κοινωνικά και διαχειριστικά αντανακλαστικά που θεωρώ σημαντικά.

Η Αθήνα είναι σημαντική παγκόσμια πόλη και έτσι θα ήθελα να την αντιμετωπίζουμε

Αν είχατε την ευκαιρία να αλλάξετε κάτι σ’ αυτή την πόλη, ποιο θα ήταν το πρώτο πράγμα που θα κάνατε;
Την εικόνα για τον εαυτό της. Η Αθήνα είναι σημαντική παγκόσμια πόλη και έτσι θα ήθελα να την αντιμετωπίζουμε.

Σε ποιο τομέα πιστεύετε ότι θα δώσει προτεραιότητα, αν εκλεγεί ο κ. Ηλιόπουλος;
Να φτάσει ο Δήμος παντού. Ο Νάσος Ηλιόπουλος έθεσε ως προτεραιότητά του να λειτουργήσει επιτέλους η πόλη για όλους, να κατανεμηθούν οι υπηρεσίες του Δήμου δίκαια σε όλες τις γειτονιές. Είναι παράλογο να υπάρχει σήμερα τμήμα του Κολωνού δίχως αποχέτευση. Διαχρονικά πολλοί δήμαρχοι επικεντρώνονταν σε ό,τι συμβαίνει σε περιορισμένη ακτίνα γύρω από το Σύνταγμα. Πλέον, η εικόνα εγκατάλειψης της πόλης είναι έκδηλη παντού. Δεν είναι μόνο η λεγόμενη «πίσω αυλή» της Αθήνας που πάσχει. Πάσχει και η βιτρίνα της. Το βλέπουμε στην ουσιαστικά νεκρή Πλατεία Κολωνακίου, το έχουμε δει να συμβαίνει στον Λυκαβηττό με το κλειστό θέατρο. Πολλά από τα πράγματα που υπολειτουργούν δεν οφείλονται σε έλλειψη κονδυλίων, αλλά στην ελλιπή αξιοποίησή τους.

Τι εκτιμάτε στην Αθήνα που δεν το βρίσκετε πουθενά αλλού;
Για μένα η Αθήνα φέρει μία αισιόδοξη ενέργεια, που φυσικά ενισχύεται από τις κλιματικές της συνθήκες αλλά κυρίως από την κινητικότητά της. Η Αθήνα, ως μητροπολιτική πόλη, δημιούργημα ενός κράματος ανθρώπων διαφορετικών καταβολών που αναζήτησαν εδώ μια καλύτερη ζωή, φέρει στην κουλτούρα της έντονο το στοιχείο της προόδου. Η Αθήνα επίσης είναι μια πόλη έκπληξης, όχι ρουτίνας.

Πώς θα μπορέσετε να βάλετε λίγη ποίηση στην καθημερινή ζωή των Αθηναίων;
Η ποίηση συνδυάζει την αισθητική με την ουσία. Για την πόλη αισθητική και ουσία σημαίνουν πόλη ελκυστική και συνάμα πόλη λειτουργική. Η ποίηση προϋποθέτει φαντασία για την εύρεση εναλλακτικών εκφραστικών μέσων. Για την πόλη σημαίνει δημιουργική σκέψη για την επίλυση των ζητημάτων της με νέο τρόπο. Κυρίως όμως η ποίηση είναι πηγαία ανάγκη έκφρασης. Η Αθήνα είναι μία πόλη με ανθρώπους ανήσυχους, γεμάτους ενέργεια που, όμως, πολλές φορές δεν βρίσκουν κατάλληλη διέξοδο να τη μετουσιώσουν σε κάτι συλλογικό. Σε αυτό μπορεί να συμβάλει η ανάκτηση του δημοσίου χώρου ως τόπου συνάντησης, διαβούλευσης, κοινωνικής διεκδίκησης και η αναβάθμιση της ποιότητάς του.

Πείτε μας δυο λόγια για σας και έναν καλό λόγο για να σας ψηφίσουμε.
Οι σπουδές μου επικεντρώνονται στην πολιτική επικοινωνία. Αυτό με ώθησε να αναλογιστώ την αξία του λόγου στην πολιτική. Αντιλαμβάνομαι τον λόγο ως εργαλείο που δεν στοχεύει στην άνευ λόγου όξυνση των παθών, αλλά ως ένα μέσο που προσηλωμένο στο συλλογικό αποτέλεσμα λειτουργεί υπέρ της συνεννόησης και του ειλικρινούς διαλόγου. Έχω πει ότι ο λόγος μπορεί να είναι το μόνο αντίβαρο στη βία που γενικευμένα, σε εποχές κοινωνικών κρίσεων –και στην πόλη– ελλοχεύει. Τότε ο λόγος, ο συλλογισμός μπορεί να προτείνει τις βέλτιστες λύσεις και να ενεργοποιήσει τις κατάλληλες πράξεις. Νομίζω ότι αυτός είναι ένας καλός λόγος. Να κάνουμε οργανωμένο διάλογο, αλλά να καταλήγουμε και σε πραγματικές λύσεις για τα προβλήματα.