Φάκελος: Φασισμός

Τι έγραψαν στην A.V. για το φασισμό και τη βία

Νικήτας Κλιντ

Hip-hop - Χρυσή Αυγή 1-0

Ή γιατί χρειάστηκε να δολοφονηθεί ένας Έλληνας που κάνει αφροαμερικάνικη μουσική για να αλλάξει η χώρα;

Βήμα-βήμα τη φορά, το πάμε μπροστά. Αυτό που δεν έγινε μετά το τέλος του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου λόγω του κωλοεμφυλίου, συμβαίνει τώρα κι εύχομαι να συνεχίσει.

Η θυσία του τρελο-Killah να μην πάει χαμένη –για όλα τα θύματα του φασισμού/ναζισμού στην Ελλάδα και παγκοσμίως–, το σύστημα που μάθαμε να βρίζουμε είμαστε εμείς και όλοι έχουμε μερίδιο ευθύνης για ό,τι συμβαίνει. Οπότε λοιπόν τέλος τα ψέματα, ο λαϊκισμός, το φόρτωμα στους άλλους όλων των κακών της μοίρας μας, το μετεμφυλιακό κόμπλεξ, ο κομματικός φανατισμός, ο ελεγχόμενος συνδικαλισμός, οι αυθεντίες και οι σωτήρες (λέμε τώρα).

Το να ψάχνεις σε talkshows τις αιτίες του φαινομένου της Χ.Α. με καλεσμένους πολιτικούς εκπροσώπους των κομμάτων (και όχι ανθρώπους όπως ο Στέλιος Ράμφος, για παράδειγμα) δείχνει την υποκρισία των mainstream media, τα οποία τόσο καιρό «δεν ήξεραν» κι αυτά. Παρόλα αυτά συγχωρεμένα να ’ναι.

Μια πιθανή αιτία του εκφασισμού ενός ολόκληρου λαού είναι το γεγονός ότι επί 30+ χρόνια εκπαιδεύτηκε συστηματικά να ανταλλάσσει δουλειές και προνόμια με αντιπολιτεύσεις και κυβερνήσεις, με κόμματα και δημάρχους. Μόλις ήρθε η κρίση και τελείωσαν τα λεφτά, μόλις το Μνημόνιο σκότωσε το ρουσφέτι, τσουκ! ήρθε η Χ.Α. να μαζέψει τους ξέμπαρκους πελάτες.

Το να φορτώνει η μια παράταξη στην άλλη το πρόβλημα είναι το λιγότερο ηλίθιο. Η καλλιέργεια του εμφυλιακού κλίματος (ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά) ήταν η κινητήριος δύναμη της προπαγάνδας του Ανδρέα ακόμα και μετά το θάνατό του. Έλεος.

Ο φανατικός αντιευρωπαϊσμός είναι κάργα εθνικιστικός. Αλλά και ο φανατικός αντιαμερικανισμός επίσης (να τα λέμε αυτά). Το να θέλουμε να κλειστούμε στο καβούκι μας ωσάν οι καλύτεροι απ’ όλους είναι πρώτης τάξης λίπασμα για κάθε λογής φασίστα.

Δεν είμαστε υπό γερμανική κατοχή. Μόνοι μας τα σκατώνουμε συνεχώς και βρίσκουν κι οι άλλοι.

Η θεωρία των δύο άκρων είναι ασύμμετρη, καθώς καμία αριστερή κοινοβουλευτική (και μη) δύναμη στην Ελλάδα δεν κρύβει βαριά όπλα κι εκρηκτικά ούτε εκπαιδεύει μισθοφόρους. Επίσης όποιος ψηφίζει ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΔΗΜΑΡ (τα αντιμνημονιακά) δεν είναι χουντικός.

Αν τα άκρα είναι 2 τότε στο ένα είναι τα θύματα (Γρηγορόπουλος, εργαζόμενοι στη Marfin, Φύσσας και άλλοι λιγότερο γνωστοί, αλλοδαποί και μη) και στο άλλο η χουλιγκανική νοοτροπία, τα πεσίματα πολλών σε έναν και βέβαια και με διαφορά τα τάγματα εφόδου της ΧΑ.

Το ΚΚΕ, αν και άκρως συντηρητικό κόμμα, ξέρει τι σημαίνει πραξικόπημα γι’ αυτό και στάθηκε ανάμεσα στη βουλή και

Το ΚΚΕ, αν και άκρως συντηρητικό κόμμα, ξέρει τι σημαίνει πραξικόπημα γι’ αυτό και στάθηκε ανάμεσα στη βουλή καιτο μαύρο μπλοκ, τα χουλιγκάνια και κάποιους φιλικούς προς τη ΧΑ μαυροφορεμένους τύπους, όταν πριν από 2 χρόνια έπεφταν οι πέτρες βροχή. Παρόλα αυτά η χρησιμοποίηση του συνδικαλισμού για κομματικά οφέλη οδηγεί στη «Χ.Α. των λαϊκών γειτονιών» και στους τραμπούκους που χτύπησαν τον Χατζιδάκη και τον Καμίνη. Οι ίδιοι που λίγες μέρες μετά την κηδεία του Παύλου είχαν το θράσος να κηδέψουν σε φέρετρο τις στολές τους σε δημόσια θέα.

Ο αυριανισμός είναι εθνικοσοσιαλισμός. Ψάξε, βρες και διάβασε το σχετικό βιβλίο. Ο λαϊκισμός και η ψευδοαριστερή ρητορική του σε συνδυασμό με τον εθνικισμό αποτελούν την κοσμοθεωρία των Ναζί.

Ναζί είναι συντομογραφία του Nationalsozialismus, που σημαίνει εθνικοσοσιαλισμός στα γερμανικά. «Το επαναλαμβανόμενο ψέμα γίνεται αλήθεια», Γιόζεφ Γκέμπελς, υπεύθυνος προπαγάνδας του Χίτλερ. Οι Ναζί δικάστηκαν για οργανωμένο έγκλημα. Βάφτισαν τη συμμορία τους αυτοκρατορία. Βιομηχανοποίησαν το θάνατο.

Τα γιαούρτια και οι καρέκλες είναι φασιστική βία, σε όποια Σώτη και σε όποιον Νταλάρα κι αν απευθύνονται. Δικαίωμά τους να γράφουν ό,τι θέλουν, να πληρώνονται γι’ αυτό όσο (αυτοί που τους πληρώνουν) θέλουν και να πιστεύουν ό,τι θέλουν.

Η βία διατρέχει όλη τη νεοελληνική κοινωνία. Όποιος έχει «δίκιο» και πλακώνει τον άλλον στο ξύλο θεωρείται μάγκας. Ο Παύλος ήρθε (κι έφυγε) για να μας ξυπνήσει από τον εφιάλτη. Μένει να ανοίξουμε τα μάτια μας.

Άλλο το απολιτίκ και άλλο το ακομματίκ. Ξεκολλάτε. Ξεκολλάτε. Ξεκολλάτε. Ξεκολλάτε.

Και η μιζέρια είναι κι αυτή ένα lifestyle. Tην επομένη της δολοφονίας του Παύλου ένας φίλος πόσταρε στο Facebook: «Για σας που κράζετε τα social media, αν δεν ήταν το Facebook τώρα θα πιστεύατε ότι τον Παύλο τον σκότωσαν φίλαθλοι της Paris Saint-Germain».

Δεν θα χαρίσουμε και τα αρχαία ελληνικά στους ούγκανους κομάντος της Χ.Α. Ο Ευθύμης παρευρέθηκε στην κοινή συνέντευξη τύπου hiphop στην ΕΣΗΕΑ, προς τιμήν του. Κάποιοι πέσαν να τον φάνε. Αυτός εκεί.

Το μήνυμα της κοινής συνέντευξης τύπου hiphop στην ΕΣΗΕΑ ήταν η ίδια η συνέντευξη, η μάζωξη από μόνη της. Η συνύπαρξη του διαφορετικού απέναντι στη μισαλλοδοξία. Ήταν όντως ένα όνειρο του Παύλου και πολλών άλλων παιδιών που αγάπησαν ένα πολυδιασπασμένο μουσικό είδος να το δουν ενωμένο.

Η μουσική είναι μια παγκόσμια γλώσσα και το hiphop μια διάλεκτος. Κανένας δεν αποκλείεται. Από το underground μέχρι τα clubs. Επίσης όλες οι διάλεκτοι είναι καλοδεχούμενες, από το σκυλάδικο μέχρι τον Χατζιδάκι κι από το metal μέχρι το μπαγλαμαδάκι. Όλοι, από τον Γιάννη Χαρούλη και τον Θανάση Παπακωνσταντίνου (παρ’ ό,τι ακούστηκε στην ΕΣΗΕΑ) μέχρι την Ελευθερία Αρβανιτάκη (παρ’ ό,τι έχω δηλώσει στο παρελθόν) και τον Σωκράτη Μάλαμα.

Στο hiphop στην Ελλάδα συνυπάρχουν Έλληνες και άλλοι. Αφροέλληνες, όπως π.χ. ο MCYinka και ο αδερφός του MCDash, και πολυεθνικά γκρουπ, όπως οι OE και πολλά άλλα.

Ο Isvo ή Λιάκος Παπανικολός, ένας Έλληνας ράπερ που συμμετείχε στη συνέντευξη τύπου στην ΕΣΗΕΑ, επανέλαβε μια φράση του αναρχικού Ερρίκο Μαλατέστα: «Αν το να κερδίσουμε αυτό τον πόλεμο σημαίνει ότι θα γεμίσουν οι πλατείες με κρεμασμένους, τότε καλύτερο είναι να τον χάσουμε».

Η παράνοια, ο λαϊκισμός, η παπαγαλία και το εμφυλιακό τραύμα στην Ελλάδα περιγράφεται κάπως έτσι: Υπάρχουν κάποιοι που (με έναν αυτόματο μηχανισμό) αντιδρούν σε κάτι θετικό (όπως για παράδειγμα το ξήλωμα των χρυσαυγιτών από την αστυνομία) που τις τελευταίες μέρες επιχειρεί η κυβέρνηση – μόνο και μόνο επειδή είναι δεξιός ο πρωθυπουργός κι ο υπουργός. Αυτοί συνήθως απαξιούν, κοροϊδεύουν και επιτίθενται σε όσους μιλούν για ψυχραιμία, εφαρμογή του νόμου και ενότητα απέναντι στο παρακράτος και το φασισμό. Ντροπή τους.

Ο αντιρατσιστικός νόμος πρέπει να ψηφιστεί, τα εγκλήματα μίσους (επιθέσεις σε gay, σε αλλόθρησκους και σε διαφορετικής ιδεολογίας άτομα) αφορούν όλους μας και πρέπει να μπουν επιτέλους στη δημόσια συζήτηση. Επίσης η προτροπή ενός προς άλλους για τη διάπραξη τέτοιων εγκλημάτων να μπει κι αυτή στο τραπέζι. Είναι ντροπή της αριστεράς και όλων μας να σαμποτάρουμε τέτοιες κινήσεις. Κατά τ’ άλλα υπέρ των μεταναστών και της διαφορετικότητας…

Ο εκδημοκρατισμός της αστυνομίας είναι προτεραιότητα για όλους μας. Συμπαθούμε - δε συμπαθούμε το επάγγελμα. Αν δεν ήταν η γυναίκα της ΔΙΑΣ που συνέλαβε το δράστη ακόμα θα ψαχνόμασταν στα «σύννεφα».

Το «φασίστες κουφάλες έρχονται κρεμάλες» είναι οξύμωρο. Έπρεπε να στο πει ο Γιάννης Αγγελάκας για να το καταλάβεις;

Το «να καεί το μπουρδέλο η βουλή» εκτός από φιλοχουντικό είναι και ένας αποτελεσματικός τρόπος να τη γλιτώσουν όσοι πολιτικοί «τα φάγανε» και πρόλαβαν να αποτραβηχτούν.

Η αποφυγή της συνεργασίας μεταξύ των πολιτικών κομμάτων είναι καταστροφική. Ιδιαίτερα απέναντι στη Χ.Α. και το οργανωμένο της έγκλημα. Η δίκη των δολοφόνων της Χ.Α. πρέπει να γίνει όπως έπρεπε να γίνει (και έγινε) η δίκη των βασανιστών και των υπαιτίων της χούντας.

Η δίκη της Χ.Α. και των συνεργατών της στην αστυνομία πρέπει να γίνει.

Ο Παύλος Φύσσας δεν θα ξαναραπάρει, δεν θα ξαναοργανώσει κανένα φεστιβάλ και δεν θα ξαναπάει στη μάνα του για να τη δει και να του φτιάξει κάτι να φάει.

Σακελλάρης Σκουμπουρδής

Θυμίζουμε επίσης ότι κάθε μορφή λαϊκισμού, ανεξαρτήτως χρώματος, είναι αντιδραστικό φαινόμενο, είναι δεξιά. Δηλαδή, είτε μαύρος είτε μπλε, είτε γαύρος είτε πράσινος, είτε ροζ είτε κόκκινος, ο λαϊκισμός πάντα ΔΕΞΙΟΣ είναι. Και γίνεται ΑΚΡΟΔΕΞΙΟΣ όταν προσπαθεί να επιβάλει “το καλό του λαού” με βία. Όσο πιο πολλή, πιο σχεδιασμένη και οργανωμένη, τόσο πιο ακραία γίνεται η βία. Και ο λαϊκισμός, που αυτή υπηρετεί, τόσο πιο  ακροδεξιός γίνεται.

Γιώργος Σιακαντάρης

Όλη η συζήτηση για την εξομοίωση των άκρων είναι μια μεγάλη σύγχυση. Γιατί ταυτίζει το φασισμό με το αριστερό πολιτικό άκρο. Ο φασισμός όμως δεν είναι πολιτικό άκρο, ούτε καν δεξιό πολιτικό άκρο. Είναι κάτι πολύ χειρότερο. Είναι άκρο ρατσισμού, μυστικισμού, καταπιεσμένου ψυχισμού και ενστίκτων, παράλογου εθνικισμού. Είναι η εκδίκηση των “αρρωστημένων παθών” κατά της λογικής. Κάνουν λάθος εκείνες οι ερμηνείες που είτε στην κωμική τους διάσταση (μακρύ χέρι του καπιταλισμού) είτε στην πιο σοβαρή τους (αποτέλεσμα της αποτυχίας του καπιταλισμού) βλέπουν το φασισμό ως πολιτική ιδεολογία και πρακτική και όχι ως αυτό που είναι Ñ μείγμα φυλετικού μίσους, ανορθολογισμού και έφεσης προς το έγκλημα.

Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης (συνέντευξη στην Κατερίνα Παναγοπούλου)

Το ξύλο της Χρυσής Αυγής δεν είναι βαρύτερο από το ξύλο οποιουδήποτε άλλου. Το νερό της Χ.Α. δεν είναι πιο παγωμένο από το νερό οποιουδήποτε άλλου. Αν δεν τα καταδικάσεις όλα δεν υπάρχει κανένας κανόνας για να μας θέσει το όριο σε ποιον επιτρέπεται να συμπεριφερόμαστε έτσι και σε ποιον δεν επιτρέπεται.

Νίκος Πορτοκάλογλου (συνέντευξη στην Κατερίνα Παναγοπούλου)

Νομίζω ότι είναι γνωστό στην ιστορία πως όταν τα πράγματα ζορίζουν και η τσέπη αδειάζει, οι άνθρωποι κάνουν συντηρητική στροφή. Θεωρούσα πάντα τα άκρα, είτε είναι δεξιά είτε αριστερά, βαθιά συντηρητικές δυνάμεις […] Αν δεν κοιτάξουμε στον καθρέφτη και δεν δούμε το κωλόπαιδο που έμαθε να του χαρίζονται όλα κι αυτό να παριστάνει τον αντάρτη και να βρίζει τους πάντες, δεν βλέπω προοπτική για τίποτα καλό. Αν δεν ενηλικιωθεί αυτό το κωλόπαιδο...

Θοδωρής Γεωργακόπουλος

Πολλοί πιστεύουν πως το να πουν κακά πράγματα για –ας πούμε τυχαίο παράδειγμα– τα μέλη της Χρυσής Αυγής τους κάνει το ίδιο με τα μέλη της Χρυσής Αυγής. Ότι δηλαδή αν απευθύνεις μειωτικούς χαρακτηρισμούς σ’ αυτούς που απευθύνουν μειωτικούς χαρακτηρισμούς στους ξένους, δηλαδή στους ρατσιστές, γίνεσαι κι εσύ ρατσιστής, και χάνεις το δίκιο σου. Μα κάνουν λάθος. Αυτοευνουχίζονται σε μια περίοδο που τα όπλα των (πελιδνών, αδύναμων) αντιπροσώπων της λογικής θα έπρεπε να βροντάνε κατά ναζιστών, φασιστών και ρατσιστών χωρίς καμία φειδώ.

Αγγελική Σπανού

Η έννοια της ατομικής ευθύνης ποτέ δεν ήταν δημοφιλής στον τόπο μας και πάντως όχι όσο οι θεωρίες του καλού λαού που όταν σφάλλει απλώς παρασύρεται και τελικά μένει “πάντα ευκολόπιστος και πάντα προδομένος”. Τις θεωρίες αυτές υποστηρίζουν πολιτικά πρόσωπα και κόμματα που θέλουν να υπάρχει αγέλη και χαμηλό επίπεδο συλλογικής ηθικής προκειμένου να σταθούν χωρίς να αλλάξουν. Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για κανέναν ψηφοφόρο της Χρυσής Αυγής. Δεν υπάρχουν αθώοι ανάμεσά τους και όσοι τώρα πέφτουν από τα σύννεφα ας ξανακοιταχτούν στον καθρέφτη - αν έχουν.

Πέτρος Τατσόπουλος

Δίχως τους ναζιστές στο πολιτικό προσκήνιο, ο δημόσιος διάλογος θα ξαναβρεί τα κεκτημένα του. Η μεν συμπολίτευση δεν θα είναι πια υποχρεωμένη να παριστάνει τη σπαστική σκατόγρια, μπας και διαρρεύσουν κι άλλοι οπαδοί της προς τα Χρυσά Βλαμμένα, η δε αντιπολίτευση δεν θα βρίσκεται σε διαρκή κι εξουθενωτική επαγρύπνηση για τους κουτοπόνηρους αντιπερισπασμούς της συμπολίτευσης. Ναι. Το παιχνίδι θα είναι λιγότερο σικέ χωρίς το σάπιο δόντι.

Μαρία Ρεπούση

Να μη γελιόμαστε, όμως. Αρκεί η ανάληψη της ευθύνης από την πολιτεία για να περιθωριοποιήσει τη Χρυσή Αυγή; Μπορεί το κράτος να λειτουργήσει με τρόπο που να ικανοποιήσει αυτόν που απειλείται ή που χρησιμοποιεί την απειλή;

Ισχυρίζομαι πως όχι. Η πολιτεία οφείλει να προστατεύει τους πολίτες της, να ελέγξει τη μετανάστευση, να πατάξει την εγκληματικότητα. Οφείλει με άλλα λόγια να αφαιρέσει ένα μέρος της νομιμοποιητικής βάσης ανοχής για τη δράση της Χρυσής Αυγής. Μπορεί επίσης να τιμωρήσει την εκτροπή από την έννομη τάξη. Να μην κάνει τα στραβά μάτια στην όσμωση κράτους και παρακράτους. Να κάνει σαφές στους πολίτες ότι η Χρυσή Αυγή δεν είναι το κράτος, αλλά το παρακράτος.