Πρώτιστη ευθύνη: Nα αποτρέψουμε να πάνε τα πράγματα χειρότερα

Υπάρχουν κάποιες εποχές στην ιστορία μιας χώρας που η πρώτιστη ευθύνη των πολιτών της δεν είναι να την κάνουν καλύτερη, είναι κάτι ακόμα πιο δύσκολο: να αποτρέψουν να πάνε τα πράγματα χειρότερα… Σε τέτοιες εποχές αυτό είναι και το «προοδευτικό»… Διάβασα το κείμενο-παρέμβαση των 64 προσωπικοτήτων. Μου είναι φανερό ότι γράφοντάς το είχαν ακριβώς αυτό το νιάξιμο…

Σε αυτό το κείμενο δεν υπάρχει ούτε ένα σημείο στο οποίο μπορεί να διαφωνήσει κάποιος. Ούτε ένα!

Δεν θα βάλω ούτε μία φράση από την επιστολή εδώ. Έχει πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον να τη διαβάσει κάποιος και να πει αν υπάρχει έστω και μια πρόταση στην οποία διαφωνεί.

Το πιο σημαντικό, όμως, σε αυτό το κείμενο είναι το εξής: δεν έχουν πέσει στην πλάνη να συγχέουν το Αίτιο με το Αιτιατό… Έχουν εντελώς ξεκάθαρη εικόνα ποια είναι τα αίτια και ποια τα αποτελέσματα για ό,τι συμβαίνει σε αυτή τη χώρα, και δεν τα αντιστρέφουν. Στη χώρα επικρατεί μια γενική παράλυση από τις δικές μας επιλογές. Δεν είναι οι επιλογές των άλλων που έφεραν τη γενική μας παράλυση…

Και αυτό είναι το ακριβώς αντίθετο από ό,τι συνέβη το 2014, με τα διάφορα κείμενα από προσωπικότητες, που βγήκαν υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ ή του Αλέξη Τσίπρα. Τότε είχαν κάνει πλήρη αντιστροφή Αίτιου και Αιτιατού και πίστευαν με μεγάλη σιγουριά και κυρίως επιθετικότητα ποια ήταν τα αίτια της κατάστασής μας, με γενική περίληψη «τα μνημόνια έφεραν την οικονομική κρίση και όχι η κρίση  τα μνημόνια»… Πολλοί από αυτούς που τα υπέγραφαν το έκαναν από λάθος εκτίμηση λόγω της φόρτισης της εποχής, άλλοι, όμως, αποδείχθηκε ότι το έκαναν εσκεμμένα…

Εδώ έχουμε ένα κείμενο το οποίο δεν είναι υπέρ κάποιου. Είναι απλά υπέρ του να σταματήσει αυτή η χώρα να πηγαίνει όλο και χειρότερα και να μένει όλο και πιο πίσω, σε μια φάση όπου οι άλλοι λαοί της Ευρώπης τρέχουν προς το μέλλον. Αυτή η ανάλυση, αναπόφευκτα, δείχνει τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα ως υπαίτιο, και τον δείχνει καθαρά. Όμως, ταυτόχρονα, λόγω της σοβαρότητας των υπογραφόντων, και της στιγμής, αποφεύγουν να το παίξουν καθοδηγητές προς κάποιο πρόσωπο, όπως, πάλι σε σύγκριση, έκαναν με μανία όσοι υπέγραφαν το 2014 και το 2015 τα κείμενα υπέρ του Αλέξη Τσίπρα…

Προσοχή σε αυτόν τον αστείο ιστορικά και αβάσιμο βαυκαλισμό ότι σε εμάς τους Έλληνες μας χρωστάνε για πάντα από την εποχή του Παρθενώνα και των βελανιδιών, ενώ εμείς θα μπορούμε εσαεί να κρυβόμαστε πίσω από τις χαριτωμένες ιδιαιτερότητες της ράτσας μας και να βγάζουμε τη γλώσσα στη λογική… και πάντα κάτι θα γίνεται και θα τη γλιτώνουμε… Δεν θα είναι καθόλου εύκολο να ξαναπρολάβουμε τους άλλους και καθόλου σίγουρο…

Στην Ευρώπη, σε αυτή «τη μικρή μας χερσόνησο της Ασίας», όπως τη λέει ο Νίτσε, υπήρξαν πολύ σημαντικοί λαοί και εθνότητες που έσβησαν γιατί πρώτα οι ίδιοι πέρασαν μια περίοδο εκούσιας απουσίας από την εξέλιξη της Ιστορίας.

Σε αυτό το κείμενο, πέρα από την ακρίβεια και τη σαφήνεια για το τι πιστεύουν και επιθυμούν να γίνει στην Ελλάδα του 21ου αιώνα, μου αρέσει το ότι τελικά υπάρχει μια πίστη. Σε αυτό το νέο είδος Νεοέλληνα που είναι εντελώς απαραίτητο να προκύψει άμεσα… 

Elementary… Αυτοί που μεταφράζουν αυτή την επιστολή ως στήριξη στον Μητσοτάκη, χωρίς να το καταλαβαίνουν τον δείχνουν και τον αποδέχονται ως το κεντρικό πρόσωπο που μπορεί να εκφράσει όσα λέει αυτή η επιστολή…