Ο Τσίπρας είπε λάθος τον στίχο του Αναγνωστάκη!

Ο ΣΥΡΙΖΑ διαθέτει ηγεσία η οποία αγαπάει τις τέχνες και τα γράμματα. Μη ξεχνάμε ότι ένας εκ των κορυφαίων εκπροσώπων της, ο σ. Νίκος Καρανίκας, έχει δημοσιεύσει στη φιλόξενη φιλολογική σελίδα της «Αυγής» ένα ιστορικό πόνημα, όπου αποτολμά μία βαθιά ανάλυση στο έργο «του Πασκάλ και του Μπρικνέρ», η οποία μάλιστα αποτελεί παγκόσμια πατέντα, μια που ο Πασκάλ και ο Μπρικνέρ αποτελούν εδώ και χρόνια το ίδιο πρόσωπο, τον Πασκάλ Μπρυκνέρ.

(Στη συνέχεια ο σ. Καρανίκας έστειλε ένα μήνυμα στη Μενεγάκη γράφοντάς της −με ξεκάθαρο ύφος που περισσότερο παραπέμπει στο Μπρυκνέρ παρά στον Πασκάλ− «τι μποτάκια φοράς τέλος πάντων, Ελένη μου»).

Μέλος της συντροφιάς των διανοουμένων που στο κέντρο της βρισκόταν η σκέψη του σ. Καρανίκα ήταν και ο σ. Αλέξης ο οποίος, μέσα στο περιβάλλον των ταβερνών, ανέπτυξε μία ωραία σχέση όχι μόνο με τη ρετσίνα και τη λακέρδα αλλά και με την πεζογραφία και την ποίηση. Το απέδειξε και κατά την πρόσφατη συζήτηση στη Βουλή όπου, θέλοντας να ταπώσει τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, πέταξε τον στίχο «δεν έφταιγε αυτός, τόσος ήταν», τον οποίο απέδωσε στον Μανώλη Αναγνωστάκη. Δικαιολογημένα εισέπραξε τον θαυμασμό του Documento,του Left, του σ. Αντώναρου και άλλων επαναστατών, γιατί στις πέντε λέξεις του στίχου πέτυχε τις δύο, συγκεκριμένα το «δεν» και το «τόσος». Για τους υπόλοιπους υπήρχε ένα προβληματάκι, μιας που ο Αναγνωστάκης έγραψε το εξής: «δεν έφταιγεΝ (εδώ λείπει ένα νι, αλλά το έχει καταργήσει ο σ. Γαβρόγλου), ο ΙΔΙΟΣ, τόσος ήτανΕ».

Από έναν πολιτικό που έχει «θρέψει καρπούς» εξαιτίας «του γεγονός» ότι λατρεύει τον πολιτισμό, δεν περιμέναμε τίποτε  λιγότερο αλλά η αλήθεια είναι ότι η επιλογή του ποιήματος θα έπρεπε να είναι πιο προσεκτική. Ο ποιητής περιγράφει ένα ανθρωπάκι που είχε μεγάλα σχέδια, είπε τεράστια λόγια, αλλά τελικά αποδείχτηκε μικρότερος των περιστάσεων. Αν ο σ. Αλέξης διάβαζε (αν είναι δυνατόν σωστά) τους στίχους, η ανάγνωση θα μπορούσε να εκληφθεί και ως αυτοκριτική.

Δεν έφταιγεν ο ίδιος, τόσος ήτανε
η εποχή, τα βάρη, οι συνθήκες
κι άλλοι την πάθανε
που τότε είπαν το ναι...

Τάχα η θέλησή σου λίγη
τάχα ο πόνος σου μεγάλος
η ζημιά ήτανε στο ζύγι
πάντα φταίει κάποιος άλλος.

Δεν έφταιγεν ο ίδιος, τόσος ήτανε
κι οι άνθρωποι γεμάτοι είναι τώρα απαιτήσεις

αφού σήμερα δε θά `λεγε το ίδιο το ναι
τώρα περίσσεψαν η σύνεση και η κρίση.

Υστερόγραφο: Την επόμενη φορά ο πρωθυπουργός ας εκφραστεί με στίχους της Άντζυ Σαμίου. Είναι σίγουρο ότι θα του ταιριάζουν καλύτερα