Παροχές αυταπάτες (πάρε, κόσμε!)

Προχθές στην παρέα μείναμε «παυλόπουλοι» όταν φίλος (εργαζόμενος όπως και οι υπόλοιποι) που από το 2009 έως και το 2015 τσακωνόμασταν για το «παράνομο και επαχθές χρέος που θα διαγράψει ο ΣΥΡΙΖΑ», καμάρωνε ότι «ο Τσίπρας έχει κάνει και καβάτζα 40 δισ. για τις υποχρεώσεις της χώρας μέχρι το 2020». Και δεν κατάργησαν το χρέος, και πανηγυρίζουν που εδώ και 3 χρόνια το πληρώνουμε με χρήματα βγαλμένα από τις τσέπες μας! Μεγαλειώδης κολοτούμπα! Γιατί; Διότι πιστεύει όπως και η πλειοψηφία των Ελλήνων, ότι η πολιτική είναι ένα ποδοσφαιρικό ντέρμπι, ή οι μπλε ή οι πρασινοκόκκινοι. Σβήνει κάθε λάθος και απάτη τους, προκειμένου να συμμετέχει στο ντέρμπι, να νομίζει ότι συμμετέχει σε μια από τις δύο ομάδες. Αλλά το ντέρμπι είναι στημένο. Ο μόνος αγώνας που θα έπρεπε να συμμετέχει είναι αυτός της αλήθειας εναντίον του ψέματος, αυτός του ρεαλισμού εναντίον της αυταπάτης, αυτός των πολιτών εναντίον των παπατζήδων.   

Οι παροχές αυταπάτες που ανακοίνωσε η κυβέρνηση (και αυτές που υπόσχεται η αντιπολίτευση)  προέρχονται από την υπερφορολόγηση της πραγματικής οικονομίας, που παράγει 185 δισ. ευρώ ΑΕΠ αν και ασφυκτικά πνιγμένη από το πελατειακό κομματικό κράτος των λίγων. Τα λεφτά όλων μας μοιράζουν, τους φόρους που πληρώνει ο άνεργος, τους φόρους που πληρώνει ο απλήρωτος εργαζόμενος, τους φόρους που πληρώνει ο επιχειρηματίας που περιμένει ένα χρόνο την επιστροφή ΦΠΑ ή την πληρωμή των τιμολογίων του, τους φόρους που πληρώνει ο καλός μου φίλος τρέχοντας όλη ημέρα στην δουλειά σαν τον Βέγγο.

Τα μέτρα Τσίπρα είναι τα ίδια μασημένα λόγια της αποτυχίας του ξανά και ξανά. Το επίδομα θα ονομαστεί 13η σύνταξη ή κάτι άλλο που θα συμφωνεί η τρόικα και οι 150 χιλιάδες συνταξιούχοι που έτρεχαν πέρσι να ψηφίσουν την Φώφη για πρόεδρο στο ΚΙΝΑΛ ίσως να το ξανασκεφτούν αλλά δεν θα δουν ούτε 1 ευρώ παραπάνω από αυτά που πήραν πέρσι, η επιστροφή του ΦΠΑ των τροφίμων και της εστίασης στον μεσσαίο συντελεστή από οπου ήταν επί Σαμαροβενιζέλων είναι το «κάναμε μαλακία που το ανεβάσαμε αλλά δεν το παραδεχόμαστε» γιατί δεν απέδωσε (συν ότι πχ το κατσίκι ζωντανό είχε ΦΠΑ 24%,  ως σφαγμένο κρέας το αγόραζε ο εστιάτορας με 13%, και μετά το πουλούσε ως παρασκευασμένο με ΦΠΑ 24%, στήνοντας ένα τρελό πανηγύρι κέρδους από την μη τιμολόγηση του), η μείωση του ΦΠΑ στο ρεύμα και το φυσικό αέριο κοστίζει μόνο 385εκ ανά έτος (όταν σαρώνεις σχεδόν 1,2 δισ. υπερπλεόνασμα, και 6,5 δισ. πλεόνασμα).

Οι υποσχέσεις για  το επόμενο έτος, έτσι και αλλιώς αφορούν την επόμενη κυβέρνηση, ότι και να υποσχεθείς δεν θα σε κατηγορήσει κανένας γιατί δεν τα έκανες όταν θα ξεκουράζεσαι στην αντιπολίτευση. Το ίδιο πακέτο πάνω κάτω έχει και η ΝΔ. Μετά θα τσακώνονται ποιος έριξε τους περισσότερους φόρους για να τους μειώσει μετά. Χαρακτηριστικά η έκτακτη εισφορά αλληλεγγύης ήταν «έκτακτο μέτρο» από τον Παπακωσταντίνου με καθορισμένη διάρκεια από το 2011 έως το 2015, και πέντε χρόνια μετά την συνέχιση της ως «μόνιμο μέτρο» της υπόσχονται ότι θα καταργήσουν μέρος της!  

Στην εικόνα 1 είναι τα έσοδα (από φόρους, κοινωνικές εισφορές, εισπρακτέες επιχορηγήσεις και άλλα ) της γενικής κυβέρνησης της Ελλάδας, ως % του ΑΕΠ.

Στην εικόνα 2 είναι το μέγεθος των φόρων ως ποσοστό επί του ΑΕΠ.  Σε απλά ελληνικά, αυτοί που φώναζαν το 2010 για τους φόρους στο πρώτο μνημόνιο τους απογείωσαν τρελά το 2012-2015, και αυτοί που έλεγαν ότι θα καταργήσουν τα μνημόνια τους έστειλαν στο διάστημα. Η υπερφορολόγηση σπάει κάθε ρεκόρ. Γιατί οι κυβερνήσεις έχουν να επιλέξουν «Πολίτες ή Πελάτες;» και για να ικανοποιήσουν τους λίγους πελάτες τους πρέπει να γονατίσουν τους πολίτες.  

Αν αντί για τις προεκλογικές παροχές αυταπάτες τα δύο κόμματα δεσμεύονταν για μείωση των ασφαλιστικών εισφορών  εργαζόμενων και εργοδοτών όπως ζητάει το Ποτάμι, η επίδραση στην οικονομία θα πρόσφερε ώθηση έως και 2,31% στο ΑΕΠ της Ελλάδας (σύμφωνα με την ανάλυση της Τράπεζας της Ελλάδος). Δηλαδή το ΑΕΠ θα αυξηθεί κατά 4,3 δις ευρώ. Η μείωση των ασφαλιστικών εισφορών οδηγεί σε επιδείνωση του πρωτογενούς δημοσιονομικού αποτελέσματος βραχυπρόθεσμα μόλις κατά 0,66%, (δηλαδή 1,2δις ευρώ), και μεσοπρόθεσμα θα έχει θετική επίδραση.  Άρα το κέρδος για τους πολίτες είναι πολλαπλάσιο. 

• Και γιατί τότε οι κυβερνήσεις δεν μειώνουν τους συντελεστές;
• Όσο ψηφίζεις πελατειακά κόμματα που φροντίζουν μόνο τους πελάτες τους τι διαφορετικό περιμένεις να κάνουν;