Οι πρωθυπουργοί, όπως και οι υπουργοί και οι βουλευτές, δεν πρέπει να μπορούν να ζουν όπως οι υπόλοιποι άνθρωποι
Ακούω και διαβάζω ότι κάποιοι συμπολίτες που είναι δημοκράτες (και άρα κάθε άλλο παρά ΣΥΡΙΖΑ μπορείς να τους πεις) αφού καυτηριάσουν τη μυστική απόδραση του Αλέκση και της οικογένειας του στη θαλαμηγό του εφοπλιστή Παναγόπουλου που τους παραχωρήθηκε από τους γενναιόδωρους ιδιοκτήτες, δεν ξεχνούν να προσθέσουν τη φράση «φυσικά ο πρωθυπουργός πρέπει να είναι ελεύθερος να κάνει διακοπές με όποιον θέλει, αρκεί να ενημερώνει». Και κάνουν ένα μεγάλο λάθος.
Το λάθος νομίζω οφείλεται στον φόβο που υπάρχει ακόμα (άγνωστο γιατί) μην τυχόν και τους πουν «φανατικούς αντισυριζαίους» αλλά ο κανόνας που λέει ότι καλό είναι να μην είμαστε φανατικοί έχει εξαιρέσεις και υπάρχουν φανατισμοί για τους οποίους κανείς δεν θα μας κατηγορήσει. Το να είσαι, ας πούμε, φανατικός δημοκράτης είναι ένας φανατισμός καλός που αυτομάτως σε κάνει (μεταξύ άλλων) και φανατικό αντισυριζαίο. Προφανώς αυτά ισχύουν για τους απλούς σχολιαστές. Όταν ακούω πολιτικό και μάλιστα της αξιωματικής της αντιπολίτευσης να λέει πως δεν πρέπει να ποινικοποιήσουμε τις ανθρώπινες σχέσεις, αρχίζω και παίζω στοίχημα για τη θαλαμηγό που θα τον φιλοξενήσει μόλις πάρει την εξουσία.
Όποιο όμως κι αν είναι το κίνητρο, η ουσία είναι πως η απόλυτη ελευθερία στις συναναστροφές του πρωθυπουργού είναι ένα μεγάλο λάθος που είμαι βέβαιος πως θα το αναγνωρίσουν κι αυτοί που δηλώνουν ότι ο πρωθυπουργός πρέπει να είναι ελεύθερος να κάνει παρέα με όποιον θέλει. Γιατί διαφορετικά θα πρέπει να αναγνωρίσουν στον πρωθυπουργό το δικαίωμα να κάνει παρέα ακόμα και με τον Κουφοντίνα ένα σαββατοκύριακο που ο αμετανόητος σίριαλ κίλερ θα πάρει νομοτύπως την άδεια του. Αρκεί φυσικά να το έχει ανακοινώσει.
Νομίζω πως ακόμα και οι υπέρμαχοι της ελευθερίας των συναναστροφών θα ανατρίχιαζαν σ΄αυτό το ενδεχόμενο κι αυτό για έναν πολύ απλό λόγο: οι πρωθυπουργοί, όπως και οι υπουργοί και οι βουλευτές, δεν είναι σαν όλους τους υπόλοιπους ανθρώπους και δεν πρέπει να μπορούν να ζουν όπως οι υπόλοιποι άνθρωποι. Οι ευθύνες τους είναι τόσο μεγάλες, η δουλειά τους είναι τόσο σημαντική για τις ζωές όλων, που ο βίος τους, εκτός από τα προνόμια (που απολαμβάνουν και με το παραπάνω), πρέπει να έχει και περιορισμούς. Είναι τόσο προφανές αυτό που γράφω που ο νόμος ο ίδιος διαχωρίζει τους βουλευτές και τους υπουργούς (όπως και τους δημοσιογράφους) από τους υπόλοιπους πολίτες και τους επιβάλει, εκτός από φορολογική δήλωση, να υποβάλουν και δήλωση πόθεν έσχες.
Δυστχυχώς ο νόμος δεν πρόβλέπει κάτι για τις συναναστροφές των πολιτικών (κακώς) όπως (επίσης κακώς) δεν προβλέπει και τίποτα για τα νοσοκομεία που νοσηλεύονται ή για τα σχολεία που στέλνουν τα παιδιά τους, με αποτέλεσμα οι υπεύθυνοι για την εκπαίδευση και τις υπηρεσίες υγείας των Ελλήνων να μην υφίστανται καμία από τις πολιτικές τους. Το αποτέλεσμα είναι η προκλητική και εξοργιστική άνεση με την οποία οι κυβερνήτες αποφεύγουν να φάνε το φαγητό που με υπερηφάνια μας σερβίρουν.
Ευτυχώς, γα την περίπτωση του Αλέκση και του πάρα πολύ ακριβού δώρου που δέχτηκε, υπαρχει ένας νόμος. Λέγεται κανονισμός της Βουλής και για τα δώρα που μπορούν να δεχτούν οι βουλευτές προβλέπει τα εξής:
Προφανώς αυτό που διαβάσατε ισχύει και σε κάθε φιλοξενία, καθώς η φιλοξενία είναι ένα δώρο που μπορεί εύκολα να αξιολογηθεί. Και να είστε σίγουροι πως οι φιλοξενίες από εφοπλιστές και επιχειρηματίες, σε θαλαμηγούς ή εξοχικά, είναι πάρα πάρα πολλά 200άρια.
Φίλες, φίλοι και οι υπόλοιποι, το παραμύθι του πολιτικού που έχει δικαίωμα να ζει όπως οι υπόλοιποι πρέπει να τελειώσει. Και πρέπει να τελειώσει και θεσμικά. Όποιος γουστάρει εξουσία πρέπει να καταλάβει πως η εξουσία εκτός από προνόμια έχει και υποχρεώσεις και περιορισμούς. Προς το παρόν οι υποχρεώσεις αυτές είναι κυρίως ηθικές (αλλά όπως είδαμε όχι μόνο) και ελπίζω κάποια στιγμή να βρεθεί ένας τρόπος να γίνουν και θεσμικές. Όποιος δεν μπορεί να ανταπεξέλθει, όποιος δεν αντέχει να μην κάνει παρέα με εφοπλιστές ή να μην φιλοξενείται σε εξοχικά επιχειρηματιών, ας μην ασχολείται με την πολιτική. Θα βρούμε άλλους.
Όσο για τους συμπολίτες που θεωρούν σωστό να κάνει κανείς παρέα με όποιον θέλει αρκεί να μην το κρύβει, να τους ενημέρωσω ότι η φράση «είναι δικαίωμα του πρωθυπουργού να κανει παρέα με όποιον θέλει, αρκεί να το δηλώνει» μεταφράζεται σε «είναι δικαίωμα του πρωθυπουργού να διαπλέκεται, αρκεί να μας λέει με ποιον το κάνει». Και ίσως είναι προτιμότερο να απαιτήσουμε από τους πρωθυπουργούς και τους πολιτικούς να μην διαπλέκονται καθόλου. Είτε μας το λένε, είτε όχι. Και μπράβο μας.
9°
