Όχι για νόμπελ, για όσκαρ!

Μου φαινόταν απίθανο να ήταν σκηνοθετημένη η απόκρυψη της ύπαρξης νεκρών στη γνωστή σύσκεψη το βράδυ της πυρκαγιάς στο Μάτι. Έγραφα τότε στον ισότοπο της Athens Voice σε κείμενο με τίτλο «Το χωριό μας καίγεται και οι υπουργοί συσκέπτονται live»: «Ώρα 11.40' το βράδυ της Δευτέρας 23 Ιουλίου, τη στιγμή που υπάρχουν νεκροί και εκατοντάδες εγκλωβισμένοι, οι υπουργοί ενημερώνουν τον πρωθυπουργό για άλλες πυρκαγιές, ασήμαντες σε σχέση με τη φονική φωτιά στο Μάτι. Είτε οι υπουργοί αγνοούσαν τι συνέβαινε, είτε γνώριζαν και παραπλανούσαν τον πρωθυπουργό και τους πολίτες. Η περίπτωση να ήταν στημένη η άγνοια με συμμετοχή του Αλέξη Τσίπρα φαίνεται απίθανη, γιατί σε λίγο όλοι θα μάθαιναν για τους νεκρούς».

Δεν πίστευα ότι ο πρωθυπουργός της Ελλάδας θα μπορούσε να είναι συμμέτοχος σε μια πρωτοφανή επιχείρηση παραπλάνησης των πολιτών. Όχι επειδή νόμιζα ότι ο Αλέξης  Τσίπρας είναι φίλος της αλήθειας. Κάθε άλλο. Γνώριζα καλά ότι πρόκειται για πρόσωπο εθισμένο στο ψέμα και τη διαστρέβλωση της πραγματικότητας.

Εκτιμούσα όμως ότι δεν είχε να κερδίσει τίποτε από την παραπλάνηση των πολιτών, για τον απλούστατο λόγο ότι σε λίγη ώρα όλοι θα γνώριζαν για τους νεκρούς. Και τότε θα είχε να απολογηθεί όχι μόνο για τους κυβερνητικούς χειρισμούς την ώρα της πυρκαγιάς, αλλά και για την συμπεριφορά του ιδίου και των υπουργών του στην περιβόητη σύσκεψη.

Είχαν φροντίσει η σύσκεψη να μεταδοθεί ζωντανά από την τηλεόραση για να δείξουν στους πολίτες την κυβερνητική κινητοποίηση για τις φωτιές. Σήμερα όλοι ξέρουν ότι ο πρωθυπουργός, οι υπουργοί και οι υπόλοιποι κρατικοί αξιωματούχοι γνώριζαν ώρες πριν τη σύσκεψη ότι υπήρχαν νεκροί.

Το ψέμα και η παραπλάνηση ήταν το πρώτο πράγμα που σκέφτηκαν να κάνουν. Μπροστά σε μια πολύ αρνητική εξέλιξη κατέφυγαν -σχεδόν με ανακλαστικό τρόπο- σε αυτό που ήξεραν να κάνουν καλύτερα: να ψεύδονται. Από ένα περιθωριακό κόμμα του 4%, χάρη στο ψέμα έγιναν κυβέρνηση. Το ψέμα τους έφερε ως εδώ, το ψέμα πίστεψαν ότι θα τους σώσει.

Το ψέμα τους δεν έχει καμιά σχέση με τις υποσχέσεις που δίνουν οι πολιτικοί προεκλογικά και τις αθετούν αφού πάρουν την εξουσία. Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας παρουσίασαν μια εξωπραγματική ερμηνεία της ελληνικής κρίσης, λέγοντας ότι όταν έρθουν στην εξουσία θα αλλάξουν την Ευρώπη και θα επιστρέψουν στους Έλληνες όσα τους στέρησε η χρεοκοπία. Το ψέμα συνδυάστηκε  με μια γενικευμένη επιθετικότητα, η οποία στηρίχτηκε στην ηθική εξόντωση των πολιτικών αντιπάλων τους. Για να υπηρετήσουν τα ψέματά τους έφτασαν ως το δημοψήφισμα και έπαιξαν τη χώρα στα ζάρια.

Με την αλαζονεία που τους έδωσαν οι επιτυχίες τους, πίστεψαν ότι με το ψέμα γίνονται ανίκητοι. Λίγες μέρες μετά την φονική πυρκαγιά στο Μάτι έστησαν ένα άλλο σόου. Οργάνωσαν συνέντευξη τύπου όπου οι υπουργοί υποστήριξαν ότι τα έκαναν όλα τέλεια και ότι ψάχνουν να βρουν το λάθος και δεν το βρίσκουν. Έδειξαν, μάλιστα, και δορυφορικούς χάρτες για να αποδείξουν ότι υπήρξε οργανωμένο σχέδιο εμπρησμών.

Ο Αλέξης Τσίπρας και οι υπουργοί του, μπροστά στην απίστευτη καταστροφή και τον ανθρώπινο πόνο, συμπλήρωσαν το ψέμα με την στρεψοδικία, αποδίδοντας την καταστροφή στην κλιματική αλλαγή και την αυθαίρετη δόμηση. Επιστράτευσαν το φθόνο και τη μνησικακία για να περάσουν υπόρρητα την άποψη ότι τα θύματα άξιζαν την τύχη τους. Λίγους μήνες αργότερα υποσχέθηκαν τη νομιμοποίηση των αυθαιρέτων στα δάση.

Αξίζει να σταθούμε και στην προθυμία του πρωθυπουργού να συμμετάσχει ο ίδιος, με τη σωματική του παρουσία, στην παράσταση της θλιβερής σύσκεψης και να παίξει θέατρο μπροστά στους πολίτες. Ο Αλέξης Τσίπρας έχει συνηθίσει να παίζει ρόλους και να αλλάζει ρεπερτόριο όταν το συμφέρον του το απαιτεί.

Από οργισμένος αριστερός ριζοσπάστης που απειλούσε τη Μέρκελ και τον Σόιμπλε, έγινε σοσιαλδημοκράτης και ευρωπαϊστής. Ξέχασε τους Ποδέμος, με τους οποίους μαζί θα άλλαζαν την Ευρώπη, και πανηγυρίζει για την νίκη των αντιπάλων τους σοσιαλιστών. Οι μεταμορφώσεις του δεν έχουν σταματημό. Αυτό που μένει σταθερό είναι η -εξευτελιστική για έναν πρωθυπουργό- μίμηση της φωνής ενός νεκρού πολιτικού, του Ανδρέα Παπανδρέου.

Τελικά αντί για το βραβείο νόμπελ, αυτό που του αξίζει είναι το Όσκαρ υποκριτικής.