Μερικές σκέψεις για την παράταξη της κ. Νοτοπούλου

Γράφει η Ελένη Χοντολίδου*

Η παράταξη της κ. Νοτοπούλου δεν έχει σχέση με την Πρωτοβουλία. Η κ. Νοτοπούλου είναι κομματική υποψήφια. Ανεξαρτήτως ικανοτήτων βρέθηκε εκεί που βρέθηκε λόγω κομματικού πατριωτισμού. Τι σχέση έχει με τον Μπουτάρη; Και τι σχέση έχουν οι υποψήφιοί της (σχεδόν κομματικά μέλη ή οπαδοί) με εμάς που ήμασταν από όλους τους χώρους; (Συνασπισμός, ΠΑΣΟΚ, Δράση, ΝΔ και ανεξάρτητοι;)

Λίγα ιστορικά στοιχεία

Μόλις ο δήμαρχος δήλωσε ότι δεν θα είναι υποψήφιος, ο ΣΥΡΙΖΑ έχρισε υποψήφια δήμαρχο την κ. Νοτοπούλου. Και εάν το πρόσωπο του Μηταφίδη είναι σεβαστό και με ένα βάρος (αυτό του ανιδιοτελούς αγωνιστή που φυλακίστηκε, του συνδικαλιστή, του σκεπτόμενου ανθρώπου), τι βάρος έχει η τωρινή υποψήφια του ΣΥΡΙΖΑ; Η κ. Κατερίνα Νοτοπούλου, καθόλα άξια και ικανή νέα γυναίκα από υποψήφια βουλευτής έγινε διευθύντρια του νεοσύστατου γραφείου του Πρωθυπουργού και, στη συνέχεια, Υφυπουργός. Ο Πρωθυπουργός βιάστηκε να ανακοινώσει την υποψήφια χωρίς να περιμένει τις συζητήσεις της Κεντροαριστεράς που άρχισαν παράλληλα με το κομματικό χρίσμα. Ο κ. Σπίρτζης διέδιδε ότι «σημαίνοντα στελέχη της Πρωτοβουλίας ζήτησαν από την κ. Νοτοπούλου να κατέβει δήμαρχος» και ότι «πολλά στελέχη της Πρωτοβουλίας θα στελεχώσουν» το ψηφοδέλτιό της. Ψευδές το πρώτο και το δεύτερο επαληθεύτηκε με μία συμμετοχή. Τι ακριβώς εννοούσε ο κ. Βερναρδάκης μιλώντας για «άφθαρτα πρόσωπα», για «νέα σχήματα» και για «συνέχεια της Πρωτοβουλίας» του Μπουτάρη;

Κανείς δεν συμφώνησε με την ιδέα ότι η παράταξη της κ. Νοτοπούλου είναι συνέχεια της Πρωτοβουλίας. Η κ. Νοτοπούλου μάς ζήτησε να συνταχθούμε μαζί της και να κάνουμε τον αγώνα τον «γλυκό». Μετά αναθεώρησε εν μέρει, και θεωρεί ότι είναι συνέχεια της Πρωτοβουλίας και άλλοτε όχι.

Η Πρωτοβουλία ήταν η συνένωση προσώπων από διάφορα κόμματα και κυρίως από την κοινωνία των πολιτών. Η παρακαταθήκη, λοιπόν, εκτός από ένα λαμπερό πρόσωπο (που δεν χρειάζεται να είναι τόσο λαμπερό όσο ο νυν δήμαρχος) είναι η συμμετοχή «από τα κάτω» της κοινωνίας των πολιτών, το γνήσιο ενδιαφέρον για τα αυτοδιοικητικά πράγματα η μη κομματική δέσμευση.

Ο λόγος της κ. Νοτοπούλου

Η κ. Νοτοπούλου χρησιμοποιεί πολύ συχνά α΄ πληθυντικό πρόσωπο χωρίς να εξηγεί εάν αναφέρεται στο κόμμα της, στην κυβέρνηση ή στην «Ανοιχτή Πόλη» και στην «Πρωτοβουλία για τη Θεσσαλονίκη». Έτσι, ο πληθυντικός δεν είναι συμπερίληψης αλλά σκόπιμης ασάφειας. Εντύπωση προκαλεί ότι η υποψήφια θεωρεί ότι η άσκηση πολιτικής στο γραφείο πρωθυπουργού με «εκδουλεύσεις» συνιστά σωστή πολιτική.

Το πρόγραμμα πολιτισμού-γενικές παρατηρήσεις

Ας δούμε ως παράδειγμα το πρόγραμμα πολιτισμού, στην παρουσίαση του οποίου αναιτιολόγητα εξετέθη η Υπουργός Πολιτισμού. Το Πρόγραμμα (εάν δεν γνωρίζεις τη δουλειά του δήμου τα τελευταία χρόνια και τη δημόσια διοίκηση και δεν αναγνωρίζεις με πόσο κόπο έκανε ο Δήμος τα τελευταία χρόνια μικρά «θαύματα»), είναι πλούσιο, σχεδόν καθόλου πρωτότυπο και αδικαιολόγητα φορτωμένο.Φυσικά, και αυτό είναι θετικό, συνεχίζει αυτά που ξεκίνησε η διοίκηση Μπουτάρη. Αυτός ή αυτή (αυτοί ή αυτές) που το έφτιαξαν:

• Δεν γνωρίζουν τους περιορισμούς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, εκτός κι αν πιστεύουν ακράδαντα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι η επόμενη κυβέρνηση και θα δίνει αφειδώς χρήματα, εάν και εφ’ όσον εκλεγεί.
• Δεν γνωρίζουνστην πραγματικότητα τι έκανε ο Δήμος 8 χρόνια και κάνοντας «copy & paste» τα επαναλαμβάνει (hub καλλιτεχνών στη Στοά του Αγίου Μηνά, ξεναγήσεις, Ανοιχτό Πανεπιστήμιο, Δημήτρια, ΚΕΔΗΘ, διάθεση χώρων σε άστεγες θεατρικές ομάδες, ερασιτεχνικό ραδιόφωνο…).
• Μπλέκεται η δουλειά των Μουσείων με αυτήν των επιστημόνων και το Υπουργείο Πολιτισμού με τον Δήμο. Εξαγγέλλονται συνεργασίες με φορείς που δεν είναι δυνατές και, ενίοτε, μη επιθυμητές.

Αντιρρήσεις-επιμέρους ζητήματα-μουσεία-θέατρα-ΔΕΠΘΕ- Ανοιχτό Πανεπιστήμιο

• Προτείνεται η δημιουργία 7 νέων μουσείων! Με τι χρήματα, σε ποια κτήρια, με ποιους υπαλλήλους. Η σύγχρονη τάση δεν είναι μουσεία και πάλι μουσεία… είναι workshops, ομαδικά εργαστήρια…
• Για τα Δημήτρια δεν θα μιλήσω, απάντησε εξαντλητικά η αρμόδια αντιδήμαρχος. Εάν πάντως καταφέρει ο Δήμος να κάνει ανεξάρτητο οργανισμό για τα Δημήτρια και καταφέρει να έχει καλλιτεχνικό διευθυντή, είμαι η πρώτη που ειλικρινά θα το χαιρετίσω.
• Ως κατ’ αρχήν υπεύθυνη της αναδιοργάνωσης του Ανοικτού Πανεπιστημίου του Δήμου, θα ήθελα να ενημερώσω ότι από αυτό πέρασαν τουλάχιστον 200 πανεπιστημιακοί και ερευνητές και διεξήχθησαν τουλάχιστον 60 κύκλοι μαθημάτων ΚΑΙ για τα Βαλκάνια, για την κρίση… Ποιοι είναι οι «άλλοι λαοί» στους οποίους αναφέρεται το πρόγραμμα; Οι κύκλοι είναι επιστημονικοί (Φυσική, Λογοτεχνία, Φιλοσοφία…), είτε αντικείμενα που προσεγγίζονται από τους υπεύθυνους των κύκλων διεπιστημονικά.

• Το ΚΘΒΕ κατάφερε μετά από σκληρούς αγώνες του Προέδρου του και του καλλιτεχνικού διευθυντή να ορθοποδήσει. Είναι μάλλον αδύνατον να επιβιώσει και δεύτερο κρατικοδίαιτο θέατρο.
• «Αναδιαρθρώνουμε τα δημοτικά μέσα ενημέρωσης, ώστε να υπάρξει πολυφωνία». Γνωρίζουν οι καταθέτοντες το πρόγραμμα ότι μόνο η πολυφωνία δεν είναι το πρόβλημα της TV100; Η TV100 ήταν το μόνο τοπικό κανάλι που έδειξε τη συγκέντρωση για το «Μακεδονικό». Συνεπώς, τα μαθήματα δημοκρατίας δεν τα χρειάζεται η ΔΕΠΘΕ. Και καλύτερα να μην υιοθετούμε αποτυχημένα σχήματα όπως το Συμβούλιο Κοινωνικού Ελέγχου αποτελούμενο από κατοίκους της πόλης και εκπροσώπους συλλογικοτήτων.
• «Τα δημόσια κοσμικά μνημεία της Οθωμανικής και νέας Ελληνικής εποχής αξιοποιούνται με τη συνεργασία της αρμόδιας Εφορείας/Υπηρεσίας του ΥΠΠΟΑ (εκθέσεις και διαλέξεις για την αλληλογνωριμία των εθνών)» Οθωμανικό έθνος δεν υπάρχει, εκτός κι αν κάτι έχω παρανοήσει.

Οι Κοινότητες δεν χρειάζονται χώρους πολιτισμού ούτε κυβερνητικές ή δημοτικές «πατρωνίες». Δεν έχει νόημα να ιδρύουμε χώρους πολιτισμού χωρίς προγραμματισμό. Η Τέχνη δεν καλλιεργείται μόνον από πάνω, αλλά κυρίως από τις δημιουργικές ομάδες των καλλιτεχνών. Ο δήμος οφείλει να ενισχύει τους υπάρχοντες καλλιτέχνες μετά από κρίση του έργου τους. Το κράτος, από την άλλη, οφείλει να προωθεί σχολικά προγράμματα που θα «ανακαλύψουν» και θα ενισχύσουν τα παιδιά με ταλέντα.

Γυναίκες και πολιτική

Ως φεμινίστρια θα έλεγα ότι όταν μία γυναίκα εκτίθεται στην πολιτική δεν είναι καθόλου φεμινιστικό να θεωρεί ότι η όποια καλόπιστη κριτική είναι… σεξισμός! (δεν μιλώ για την παραβίαση του προσωπικού και οικογενειακού της χώρου, ουδόλως με ενδιαφέρουναυτές οι πρακτικές και έχω αντισταθεί και μαλώσει με αυτούς που το κάνουν). Οι μεγαλύτερες φεμινίστριες έχουμε –μεταξύ άλλων–διαβάσει τον Ντρεσαρισμένο άντρα της Εστέρ Βιλάρ. Και κατανοήσαμε πολύ καλά ότι κάνοντας πολιτική δίνουμε το παράδειγμα στις άλλες γυναίκες και στην κοινωνία.

*Η Ελένη Χοντολίδου είναι Κοινοτική Σύμβουλος, Α΄ Κοινότητας Δήμου Θεσσαλονίκης