Η πασχαλινή πανωλεθρία της (μικρο)αστικής ελίτ

Μία περίεργη οσμή αποσύνθεσης σαρώνει την πρωτεύουσα αυτή τη Μεγάλη Εβδομάδα. Τη διάχυτη μυρουδιά ενισχύει αυτός ο αρρωστημένος νοτιάς με αυτά τα  κύματα κόκκινης σκόνης από την αχανή Σαχάρα. Στάμπες από κοκκινοκίτρινη λάσπη και μία πορτοκαλί, θα έλεγες ίσως χάλκινη, απόχρωση στην ατμόσφαιρα. Δεν είναι Πάσχα αυτό, είναι κάτι σαν απόκοσμος εφιάλτης.

Λένε ότι η Εβδομάδα των Παθών λειτουργεί ως περίοδος κάθαρσης, κάτι σαν Κολυμβήθρα του Σιλωάμ για τους αμαρτωλούς. Δηλαδή για όλους. Δυστυχώς πρόκειται για ένα κολοσσιαίο αλλά ωραιότατο ψέμα.

Δύο ημέρες πριν την Κυριακή των Βαΐων, η αστική ελίτ της χώρας άφωνη παρακολουθούσε την τηλεοπτική αναμετάδοση της σύλληψης, κράτησης και προσαγωγής στον εισαγγελέα της crème de la crème του νομικού κόσμου. Ο αειθαλής μεν πλην όμως ηλικιωμένος ποινικολόγος Αλέξανδρος Λυκουρέζος εξερχόμενος του ξενοδοχείου της Μεγάλης Βρετανίας, μέρα μεσημέρι, συλλαμβανόταν από άνδρες της Αντιτρομοκρατικής. Ένα εικοσιτετράωρο μετά ο επίσης ποινικολόγος Θεόδωρος Παναγόπουλος εμφανιζόταν οικειοθελώς για να συλληφθεί και αυτός. Εις βάρος και των δύο εκκρεμούσε ένταλμα που εξεδόθη από την Εισαγγελία Εφετών λόγω εμπλοκής τους στην υπόθεση της μαφίας των φυλακών. Το κατηγορητήριο είναι βαρύ. Συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση και εκβίαση που αφορά τη δολοφονία του επίσης επιφανούς δικηγόρου Μιχάλη Ζαφειρόπουλου από την ομάδα του Κλοντιάν Λεκοτσάι. Του γνωστού καταδικασμένου και έγκλειστου αρχηγού της μαφίας των φυλακών.

Είχε προηγηθεί η προφυλάκιση ενός άλλου πολύ γνωστού νομικού, του δικηγόρου Γιώργου Αντωνόπουλου, για την ίδια υπόθεση. Ο Γιώργος Αντωνόπουλος, με ευρυμάθεια και κύρος, είχε διατελέσει επί μακρόν νομικός σύμβουλος της Εθνικής Τραπέζης και για δεκαετίες δικηγόρος δύο εκ των ισχυρότερων επιχειρηματικών οικογενειών του τόπου, της οικογένειας Βαρδινογιάννη και της οικογένειας Γουλανδρή.

Τελικά ο Αλέξανδρος Λυκουρέζος αφέθη ελεύθερος υπό αυστηρούς όρους, όπως και ο Θεόδωρος Παναγόπουλος. Το κατηγορητήριο δεν εξέπεσε. Τον λόγο πλέον τον έχει η ανάκριση.

Παραμονές της Κυριακής των Βαΐων η αστική ελίτ καθώς και πολιτική  crème de la crème άκουγαν εμβρόντητες από τα ερτζιανά και το μικρόφωνο του Νίκου Χατζηνικολάου τον εκδότη-εφοπλιστή και ιδιοκτήτη του Ολυμπιακού Ευάγγελο Μαρινάκη να αποκαλύπτει το οδοιπορικό της επιτομής της διαπλοκής στο πολιτικό σκηνικό. Ο κ. Μαρινάκης –προσοχή!– επέλεξε να προβεί σε αποκαλύψεις ένα εικοσιτετράωρο μετά την τελεσίδικη απόφαση της Δικαιοσύνης να τον παραπέμψει σε δίκη με την κατηγορία σε βαθμό κακουργήματος για αλλοίωση αποτελεσμάτων αγώνων ποδοσφαίρου (στημένα) και για σύσταση συμμορίας (πλημμέλημα). Ο εκδότης-εφοπλιστής αποκάλυψε, λοιπόν, πως ο υπουργός και άμεσος συνεργάτης του πρωθυπουργού Νίκος Παππάς του ζήτησε να δανειοδοτήσει με 20 εκατομμύρια ευρώ τον κατασκευαστή Καλογρίτσα προκειμένου ο τελευταίος να είναι σε θέση να καταβάλει την πρώτη δόση για την απόκτηση της τηλεοπτικής άδειας την οποία είχε κατοχυρώσει στον περίφημο πλην όμως ατυχή δημόσιο διαγωνισμό (θυμάστε, στο Κάτω Κουκάκι). Μπατίρης ο κ. Καλογρίτσας (άλλοτε κραταιός εκδότης της εφημερίδας «Πρώτη» και πρόσωπο, τότε, εμπιστοσύνης του ΚΚΕ) πήγε για μαλλί και βγήκε κουρεμένος. Ο κ. Παππάς, κατά τον Ευάγγελο Μαρινάκη, ζήτησε επίσης από τον εφοπλιστή να τοποθετήσει ως διευθυντικά στελέχη στο «Βήμα», τα «Νέα» και τα άλλα μέσα του πρώην ΔΟΛ, τα οποία εντωμεταξύ είχε αποκτήσει, πρόσωπα της αρεσκείας του ΣΥΡΙΖΑ και να εκδιώξει τον Γιάννη Πρετεντέρη.

Ο υπουργός του πρωθυπουργού, ωστόσο, δεν πτοήθηκε. Δεν εξήγησε ποτέ αν πήγε στο γραφείο του εφοπλιστή, ούτε αν πήγε στην κατοικία του κ. Μαρινάκη. Δεν διέψευσε ούτε επιβεβαίωσε το εάν ο κ. Μαρινάκης επισκέφθηκε όντως (πολλάκις όπως ισχυρίζεται) το Μαξίμου ή το γραφείο του κ. Παππά. Το πρωθυπουργικό γραφείο απάντησε επί της ουσίας με ένα κείμενο-ανάρτηση που είναι καλογραμμένο, διά χειρός Καρτερού. Διότι ο Θανάσης το έχει από παλιά και ξέρει να γράφει. Ωστόσο, για τόσο σοβαρά ζητήματα δεν αρκεί ένα δημοσιογραφικό πόνημα. Ας είναι και του έμπειρου Θανάση Καρτερού ο οποίος είχε την τύχη ή... την ατυχία  να θητεύσει στη Μεγάλη (του Γένους) Σχολή, τον «Ριζοσπάστη».

Μία επιπλέον χρήσιμη λεπτομέρεια: κατά τη Δικαιοσύνη, την κυβέρνηση και το ίδιο το Μαξίμου, ο εφοπλιστής-εκδότης κ. Μαρινάκης αντιμετωπίζει εκτός των άλλων και την κατηγορία (έχει ασκηθεί ποινική δίωξη από την Εισαγγελία Πειραιά) για την υπόθεση NOOR 1 για μεταφορά και εμπορία ηρωίνης σε βαθμό κακουργήματος (πολλαπλές κατηγορίες). Η υπόθεση δεν έχει καταχωρηθεί στο αρχείο. Η διαδικασία είναι ενεργή και ανοικτή.

Όλα τα παραπάνω εξελίσσονταν παράλληλα με δύο άλλες πονεμένες ιστορίες. Την υπόθεση «Πετσίτη» (άκρα του τάφου σιωπή και όχι λόγω ημερών) και την περιβόητη «Novartis» για την οποία ακούγεται μάλιστα πως ο φάκελος Σαμαρά πήγε και αυτός στο αρχείο, όπως άλλωστε αναμενόταν. Την «πληρώνει», λόγω συγκυρίας, ο Λοβέρδος αλλά όχι για πολύ.

Το «μενού» είχε και μία εισαγγελική πρόταση για αθώωση του «στρατηγού» Τσουκάτου για τα «γερμανικά μάρκα της SIEMENS» για τα οποία έχει ήδη καταδικαστεί ο Μαντέλης (εκσυγχρονιστής υπουργός), αλλά αυτά δεν έχουν καμία πλέον σημασία. Οι πρωταγωνιστές του σκανδάλου είναι κάπου στην Ουρουγουάη (Γεωργίου), τη Γερμανία (Χριστοφοράκος) ή αλλού. Θα την πληρώσουν με εικονικές ποινές μερικοί τεχνοκράτες της εν Ελλάδι θυγατρικής και της εν Γερμανία μητρικής, αλλά σιγά τα αυγά.

Αντιλαμβάνεστε πως οι παράλληλες αυτές ιστορίες ξεδιπλώνονται ως παράλληλοι βίοι εν μέσω ενός αμείλικτου προεκλογικού πολέμου όπου στο επίκεντρο κυριαρχούν οι εισαγγελείς. Όταν μάλιστα γενικώς οι δικαστικοί μόλις τη Μεγάλη Δευτέρα πληροφορήθηκαν, οι δόλιοι, πως αναγκαστικά οδηγούνται στην υποβολή πόθεν έσχες διότι απερρίφθη από το Συμβούλιο της Επικρατείας η προσφυγή τους για να εξαιρεθούν (!) (μόνο αυτοί).

Είναι ολοφάνερο λοιπόν πως τη χώρα καθοδηγούν οι Δικαστές, τη μονοπωλούν ως προς τη διαμόρφωση κλίματος οι διαπλεκόμενοι, την ορίζουν οι «ελίτ» οι οποίες αλληλοφαγώνονται (διότι η πίτα είναι πλέον πολύ μικρή), την καθορίζουν οι υπόδικοι, κατάδικοι ή κατηγορούμενοι και τη διοικούν τελικά μαθητευόμενοι μάγοι (λόγω ελλείμματος έμπειρων επαγγελματιών).

Είναι προφανές πως μετά τον πρωτοπόρο αρλεκίνο Πέπε Γκρίλο της Ιταλίας και τον πολιτικό του σωσία Ζελένσκι, ή αλλιώς του «Υπηρέτη του Λαού» στην Ουκρανία, έρχεται η ώρα να πρωθυπουργεύσει στην Ελλάδα διά της λαϊκής ψήφου ο πρωταγωνιστής (ο εκάστοτε) του Δελφιναρίου. Άλλωστε ο κάθε λαός στην παρακμή του έχει δικαίωμα στον... Σεφερλή του.