Κακά τα ψέματα (τώρα που το σκέφτομαι όχι πάντα.. υπάρχουν και οι στιγμές που τα ψέματα με συμφέρουν οπότε και γίνονται πολύ καλά.. εν πάση περιπτώσει, εδώ δεν με οφελούν σε τίποτα οπότε θα επιμείνω στην κακή τους πλευρά). Κακά, λοιπόν, τα ψέματα. Τα σπουδαία θεάματα θέλουν και μεγάλους σταρ. Όσο φιλότιμες προσπάθειες και αν καταβάλουν οι παγκίτες και οι εξωφυλαρούχες συντελεστές, οι σταρ είναι αυτοί που μπορούν να ανεβάσουν τον πήχη ενός θεάματος από το «καλό» ή το «πολύ καλό» στο αριστουργηματικό. Τρανή απόδειξη του παραπάνω αξιώματος είναι η παράσταση «Πρόταση Μομφής» που ανέβηκε το σαββατοκύριακο στη Βουλή με ξεχωριστή επιτυχία, η οποία, κυρίως, οφείλεται σε τέσσερις μικρούς Θεούς.
Ο μικρός θεός Αντώνης Σαμαράς: Με ύφος που αν μπορούσε να το δει ο Νίκος ο Φέρμας θα ακολουθούσε άλλη καριέρα και το οποίο είναι ικανό να του χαρίσει το βραβείο «Κουτσαβάκι 2014» ο Αντώνης ο Σαμαράς κέρδισε κοινό και κριτικούς. Παράλληλα έβαλε υποψηφιότητα για το βραβείο «Χρυσό Εκκρεμές» καθώς σε κάθε του λέξη έγερνε το σώμα του σε διαφορετική κατεύθυνση με την ίδα χάρη που κινείται όταν μιλάει και ο ήρωας του θεάτρου των σκιών Χατζηαβάτης. Η μεγάλη του, φυσικά, στιγμή ήταν όταν απήγγειλε Σέξπιρ. Ήταν μια στιγμή ανατριχιαστική που έφερνε στον νου τον τρόπο με τον οποίο θα ακούγονταν τα τραγούδια της Έιμι της Γουάινχαουζ αν τα τραγουδούσε η Φωτεινή η Δάρρα. Μοναδικό μελανό σημείο της συγκλονιστικής του παρουσίας η άρνησή του -για άλλη μια φορά– να αναφερθεί στο μοναδικό πραγματικό επίτευγμα του πολυτάραχου βίου του: τη σχέση του με την Άννα τη Βίσση.
Δύο σώματα μία ψυχή. Το αλάνι της Συγγρού με τν μάγκα του twitter.
Ο μικρός Θεός Αλέξης Τσίπρας: Ο εμπνευστής της «Πρότασης μομφής», ο οποίος μπορεί να πήγε για μαλλί και να βγήκε κουρεμένος μοϊκάνα, αλλά οι λίγες τρίχες που του έμειναν έλαμπαν στο χρώμα των μαλλιών της Θεοδώρας της Τζάκρη. Το μεγαλύτερό του κατόρθωμα, κατά την ταπεινή μου άποψη, είναι πως κατάφερε να κάνει τον Αντώνη τον Σαμαρά –έναν άνθρωπο που συνομιλεί με τον Θεό, ισχυρίζεται πως δεν έχει δει ποτέ στη ζωή του φασίστα και θεωρεί πως το μόνο που χρειάζονται οι νέοι προκειμένου να εμπιστευτούν το πολιτικό συστημα είναι δωρεαν wi-fi- να φαίνεται, όσο αυτό είναι δυνατόν, σχεδόν σοβαρός. Με λίγα λόγια, ο μίμος του Ανδρέα του Παπανδρέου έζησε ένα εξαιρετικά τραυματικό τριήμερο και με λύπη μου διαπιστώνω πως το Χαμόγελο του Παιδιού δεν έβγαλε κάποια ανακοίνωση για να καταδικάσει την κακοποίηση που υπέστη ο μικρός Αλέξης. Μια κακοποίηση η οποία, απ’ ό,τι φαίνεται, τον σημάδεψε τόσο βαθιά ώστε να τον ρίξει στην αγκαλιά του Πάνου του Καμμένου. Από την άλλη πρέπει να ομολογήσω πως η συνάντηση αυτή είναι ένα ισχυρό μήνυμα ελπίδας και αντίστασης ενάντια στους ψεκασμούς και τα σκοτεινά κέντρα που τους επιβάλλουν, οπότε μπορεί να έγινε για το καλό όλων μας.
Ο μικρός Θεός Ευάγγελος Βενιζέλος: Στην πραγματικότητα το «μικρός Θεός» είναι μάλλον ανακριβές. Νομίζω πως το σωστό είναι να αναφερόμαστε σε αυτόν ως «ο υιός του Θεού», αν και αυτοί που ξέρουν καλύτερα είναι οι γιατροί συγκεκριμένης ειδικότητας. Ο άνθρωπος του οποίου το ιστορικό βάρος του επωνύμου του τον έχει αναγκάσει να πιστεύει πως είναι φτιαγμένος για τα σπουδαία και τα μεγάλα, πήγε ένα βήμα πιο πέρα: Ενώ στην αρχή νόμιζε πως είναι Βενιζέλος και στη συνέχεια νόμιζε πως είναι Ναπολέων, τελευταία έχει αρχίσει να νομίζει πως είναι ο Ιησούς. Δεν μπορώ να εξηγήσω διαφορετικά την εμμονή του να φωνάζει πως σταυρώθηκε, αλλά και τη βεβαιότητά του για την ανάσταση που έρχεται. Από την άλλη, η εικόνα του Ευάγγελου του Βενιζέλου πάνω στο σταυρό είναι, όπως και να το κάνουμε, μια εικόνα εξαιρετικά συγκινητική, ειδικά αν τον σκεφτούμε γυμνό με μόνο ένα μικρό πανάκι να κρύβει εκείνα τα σημεία του σώματος που ονομάζονται επίμαχα, επειδή όλες οι μάχες κατά βάθος δίνονται γι’ αυτά. Η εικόνα του εσταυρωμένου Ευάγγελου-Ιησού αποκτά ακόμα σπουδαιότερη διάσταση, αν κλείσουμε τα μάτια, κοιτάξουμε στο μέλλον και φανταστούμε τα κομμάτια του -σίγουρα εξαιρετικά ανθεκτικού- σταυρού, να πωλούνται για φυλαχτά ως κομμάτια από «Άτιμο Ξύλο».
Λίγο πρίν τη σταύρωση, στην «Επί του Βορβόρους Ομιλία»
Η μικρή Θεά Θεοδώρα Τζάκρη: Η βουλευτής η οποία επειδή δεν είναι κανένα κορόιδο, αφού ψήφισε όλα τα μνημόνια, κατάλαβε –επηρεασμένη από την Μάιλι τη Σάιρους ίσως(;)- πως το καλύτερο για την επαγγελματική της καριέρα είναι να αλλάξει τελείως την εικόνα της. Θα ήθελα να γράψω κάτι και για την γκαρνταρόμπα της, αλλά, σύμφωνα με επιφανείς και ευαίσθητους συμπολίτες μας, αυτό είναι σεξιστικό, σε αντίθεση με τις αναφορές που ελεύθερα μπορώ να κάνω στα κορακόχρωμα, πιασμένα αλογοουρά μαλλιά και το φούξια πουκάμισο του Τάσου του Κουράκη, ο οποίος είναι άντρας και άρα γουρούνι, οπότε οποιαδήποτε αναφορά στην εμφάνισή του είναι αποδεκτή από όλους.
Η Θεοδώρα η Τζάκρη στην κλασική πόζα που παίρνουν όσοι θέλουν να δείξουν πως διαθέτουν την ικανότητα της σκέψης και ταυτόχρονα να κρύψουν την χαλάρωση του δέρματος
Πλάι στους τρεις αυτούς μικρούς Θεούς στάθηκαν με τον δικό τους τρόπο και 2 ημίθεες. Μπορεί οι ομιλίες τους να μην είχαν τίποτα το αξιομνημόνευτο, όμως η σκιά τους βάρυνε όλη την παράσταση εξαιτίας της σπουδαίας τους παρουσίας στον αγώνα για να μείνει η ΕΡΤ ως έχει, προκειμένου να φιλοξενήσει τους φίλους των υπουργών ΚΑΙ της επόμενης κυβέρνησης. Ο σπαρακτικός ήχος της φωνής της Ζωής της Κωνσταντοπούλου την ώρα που φωνάζει «βοήθεια» θα μείνει για πάντα χαραγμένος στη μνήμη όλων όσων τον άκουσαν και θα περάσει στην ιστορία πλάι στις κραυγές της Ελένης της Λουκά έξω από το δικαστήριο όπου δικάζονταν ο Τζίμης ο Πανούσης. Από την άλλη, η εικόνα της Ραχήλ της Μακρή σκαρφαλωμένης στα κάγκελα του κτιρίου της Αγίας της Παρασκευής θα γίνει το σύμβολο της επετείου που σύντομα θα αντικαταστήσει αυτήν του Πολυτεχνείου. Μια επέτειος η οποία θα γιορτάζεται στα σχολεία με εκδηλώσεις υπό τον τίτλο «Εδώ Τρελοκομείο», τραγούδια του Σταμάτη του Κραουνάκη και κεντρικό σύνθημα «Η χούντα δεν τελείωσε το εβδομήντα τέσσερα / η τρέλα συνεχίζεται το δυό χιλιάδες τέσσερα».
Δυο αγωνίστριες με ύφος που φανερώνει ότι αντιλαμβάνονται πλήρως πως το βλέμμα της Ιστορίας είναι στραμμένο επάνω τους
Και η απουσία: Δυστυχώς το υπέροχο καλλιτεχνικό διήμερο σκίασε η, σχεδόν μόνιμη πια, απουσία του Γεωργίου του Ανδρέα του Παπανδρέου. Παρόλα αυτά και ίσως αισθανόμενος την ανάγκη να δώσει κάτι στο κοινό του, ο πιο θεϊκός από τους μικρούς Θεούς επισκέφτηκε το πάρκο Γκεζί στην Κωνσταντινούπολη και πήρε μέρος σε συμβολική δενδροφύτευση, όπου φύτεψε ένα δεντράκι ΜΑΖΙ με τη γλάστρα του. Με αυτόν τον τρόπο απέδειξε πως ένας πραγματικά μεγάλος πάντα βρίσκει τον τρόπο να μην απογοητεύει τους φαν του και μπράβο του!
«Όσα είπαν στους θαμώνες του μουσείου προφανώς και αξιολογούνται. Όμως η χώρα δεν μπορεί να γυρίσει πίσω, ούτε στο 1993, ούτε στο 2012, ούτε φυσικά στο 2008»
27°
