Η περίφημη δήλωση της Κατερίνας Παπακώστα για τα Εξάρχεια, μέσα από τη ματιά του Forrest Gump
Δημιουργική ιδιοφυΐα Κατερίνα Παπακώστα,
Αχ, γιατί κυρία Παπακώστα μου; Γιατί; Δεν έχετε ακούσει πως τα αριστουργήματα δεν πρέπει να τα αγγίζουμε γιατί τα καταστρέφουμε; Γιατί δεν αφήσατε να αιωρείται αυτή η εμβληματική δήλωσή σας «ότι από τη δική σας οπτική, βλέπετε τα Εξάρχεια σαν τη Μονμάρτη της Αθήνας»;
Κάτι τόσο πλήρες, τόσο ολοκληρωμένο και τόσο περιεκτικό, δεν χρειάζεται πραγματικά τίποτα άλλο. Το αφήνετε σαν παρακαταθήκη στις επόμενες γενιές. Σαν ένα μνημείο που ακόμα και έπειτα από δεκαετίες, θα θυμίζει σε όλους την ουσία της σκέψης σας. Σαν πνευματική διαθήκη. Έτσι ώστε ο ιστορικός του μέλλοντος να ξέρει πως κάποτε, στα τέλη της 2ης δεκαετίας του 21ου αιώνα, υπήρξε μια τέτοια υφυπουργός Προστασίας του Πολίτη σε μια μικρή χώρα των Νοτίων Βαλκανίων.
Γιατί όπως όλα τα σημαντικά έργα τέχνης, έτσι και η συγκεκριμένη δήλωση περί Μονμάρτης, μπορεί να μην ήταν σχεδιασμένη, να μην είχε υποστεί μελέτη και επεξεργασία από το επιτελείο σας, αλλά παρ’ όλα αυτά ήταν ό,τι πιο άρτιο έχετε πει. Και ακριβώς γι’ αυτό, είπε για εσάς πολλά περισσότερα από δεκάδες μακροσκελείς συνεντεύξεις.
Μετά από αυτή τη δήλωση, ξεκαθάρισαν μέσα μου όλα τα ερωτηματικά που είχα για εσάς. Κατάλαβα, ας πούμε, γιατί έχετε πάντα εκείνο το αγέρωχο ύφος μεγαλοπρέπειας όταν περπατάτε και –κυρίως– όταν μιλάτε. Γιατί δεν σας πτοεί τίποτα και δεν δέχεστε ποτέ ότι μπορεί να κάνετε κάποιο λάθος. Γιατί τη μια στιγμή μπορεί να κατηγορείτε τον ΣΥΡΙΖΑ και λίγο αργότερα να γίνεστε μέλος της κυβέρνησής του που τον αποθεώνει, την ίδια στιγμή που κάποιος σαν εμάς θα είχε κρυφτεί από ντροπή.
Η απάντηση είναι απλή. Γιατί ανήκετε σε εκείνο το σπάνιο είδος ανθρώπου που κατορθώνει να φτιάξει μια άλλη, δική του πραγματικότητα. Και να την πιστέψει! Όλοι ξέρουμε ότι στις «δικές μας» πραγματικότητες, σε αυτό το αυστηρά ελεγχόμενο σύμπαν που διαλέγουμε να κατασκευάσουμε για να νιώσουμε άνετα, δεν υπάρχουν λάθη. Είναι ένας ιδανικά κατασκευασμένος κόσμος. Ο προσωπικός σας παράδεισος, μακριά από την αντικειμενική πραγματικότητα.
Και ταυτόχρονα, αποκαλύπτει για εσάς αυτή την αιώνια λιακάδα του οπτιμισμού και της αισιοδοξίας που σας διακατέχει. Γιατί όχι μόνο παρομοιάζετε τα Εξάρχεια με τη Μονμάρτη, αλλά έχετε και την ελπίδα πως αυτοί που θα σας ακούσουν θα πειστούν. Θα ξεχάσουν αυτά που βλέπουν, θα βιώσουν τη Θεία Φώτιση και θα εισέλθουν οικειοθελώς στο προσωπικό σας σύμπαν. Σε ένα σύμπαν όπου δεν υπάρχουν κυνηγημένοι λιμενικοί, όπου δεν υπάρχουν κουκουλοφόροι που απειλούν τους κατοίκους και επιθέσεις ρουτίνας στα ΜΑΤ. Ότι υπάρχει μόνο καλλιτεχνική έκφραση, άκακοι μποέμ τύποι και αλληλεγγύη. Γιατί; Μα επειδή το λέτε εσείς!
Ίσως έτσι εξηγείται, γιατί αποτελείτε τον συνδετικό κρίκο ανάμεσα σε δύο παρόμοια μοντέλα διακυβέρνησης που η μόνη διαφορά τους είναι το όνομα: το μοντέλο της κυβέρνησης Καραμανλή και το μοντέλο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Ποιος άλλος αν όχι κάποιος που εκπροσωπεί αυτές τις σχολές πολιτικής σκέψης θα χρησιμοποιούσε με απόλυτη φυσικότητα ένα τόσο εξόφθαλμα βλακώδες επιχείρημα; Προσβάλλοντας μάλιστα κατάφωρα και τους γύρω του, αφού τους πετάει στα μούτρα ότι τους θεωρεί ηλίθιους; Μόνο και μόνο επειδή έτσι τον βολεύει. Δηλαδή, μόνο και μόνο επειδή έτσι μπορεί να καθησυχάσει τον εαυτό του ότι δεν χρειάζεται να κάνει τίποτα. Και ότι όλα δουλεύουν από μόνα τους καλά, οπότε μπορεί να συνεχίσει να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα; Δηλαδή να απολαμβάνει τα προνόμιά του; Όπως δηλαδή κάνετε εσείς με τα Εξάρχεια, κάνει και ο πρωθυπουργός σας με την οικονομία. Ώστε να μπορεί να θριαμβολογεί χωρίς στην πραγματικότητα να έχει κάνει τίποτα.
Τέλος πάντων. Κι ενώ εσείς λοιπόν θέσατε με τα «Μονμαρτάρχεια» ένα νέο όριο, αντί να απολαύσετε τον προσωπικό σας θρίαμβο που σας εξυψώνει πολύ πιο πάνω από τη μικροπολιτική καθημερινότητα και σας δίνει ένα status guru της πολιτικής σκέψης, επιλέγετε να απαντήσετε σε αυτό τον συρφετό που σας σχολιάζει και σας κοροϊδεύει! Λες και θα ήταν σε θέση να καταλάβουν ποτέ την αξία της παραίσθησης που εσείς προσφέρατε στον λαό σας.
Έτσι, με αυτή τη νέα σας ανακοίνωση, όπου ανακατεύετε σε ένα τρικυμιώδες και αλλοπρόσαλλο κείμενο τους «αβράκωτους», την Αντουανέτα, την Ακροδεξιά, τα Ίμια και ό,τι άλλο, μπορέσατε να θυμηθείτε, ξαναγίνατε μια απλή, πανικόβλητη πολιτικάντης που δεν έχει αφήσει καμία παρακαταθήκη πίσω της εκτός από διορισμούς. Μια ακόμα πρωταγωνίστρια της γειτονίτσας που αντί για πνευματική ηγέτις ξαναέγινε ανταγωνίστρια σε γραφικότητα με τη Θεοδώρα Μεγαλοοικονόμου…
Κρίμα…
Απάνθρωπη θέση εργασίας της εβδομάδας
Υποτιτλιστής του «Game of Thrones» στα ελληνικά
Θα έπρεπε να υπάρχει μια λέξη για...
«Γρηγοροσερβιτοροφοβία»: Η φοβία ότι ο σερβιτόρος θα έρθει να μαζέψει το πιάτο σου πριν απολαύσεις τις τελευταίες μπουκιές που έχεις κρατήσει, αναγκάζοντάς σε να του ζητήσεις παράταση για να τις καταναλώσεις γρήγορα μήπως και ξανάρθει.
Αλέξης Τσίπρας
«…οι κατηγορούμενοι για τη Novartis βγήκαν να μας πουν ότι είναι σκευωρία, ότι θα μας δικάσουν αντί να δικαστούν και να αποδείξουν την αθωότητά τους…»
Μετάφραση
«Κανονικά αυτός που κατηγορεί κάποιον πρέπει να αποδείξει την ενοχή και όχι ο κατηγορούμενος την αθωώτητά του, αλλά βασικά βαριόμαστε και δεν έχουμε βρει τίποτα, οπότε το αφήνουμε λίγο φλου και όποιος τσιμπήσει…»
16°
