Η εξάντληση της τετραετίας παραμένει κεντρικός στόχος για το Μέγαρο Μαξίμου. Οι περισσότεροι στην κυβέρνηση θεωρούν πως φτάνοντας μέχρι το φθινόπωρο θα έχουν το χρόνο να αντιστρέψουν σε κάποιο βαθμό την αρνητική πολιτική δυναμική για τον ΣΥΡΙΖΑ. Επενδύουν στον κοινωνικό αντίκτυπο από τη ρύθμιση για τις 120 δόσεις που προωθείται, στη συμβολική και ουσιαστική σημασία της αποπληρωμής μέρους των δανείων του ΔΝΤ, στην υποψηφιότητα Τσίπρα-Ζάεφ για το Νόμπελ Ειρήνης που θα βρίσκεται στο προσκήνιο τον Σεπτέμβριο, στην αποκλιμάκωση των εντάσεων γύρω από τη συμφωνία των Πρεσπών. Αισιοδοξούν ότι δεν θα υπάρξει νέο Μάτι το καλοκαίρι, ότι θα έχουν να δείξουν κάποια θετικά δείγματα γραφής στον τομέα της ασφάλειας (ενδεικτική η έμφαση στις παρεμβάσεις στα Εξάρχεια) και ότι θα έχει αποδώσει η προσπάθεια ανοίγματος στην κεντροαριστερά, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ την εννοεί (από Τζουμάκα μέχρι Μουζέλη).
Δεν έχουν απάντηση στην ερώτηση τι θα συμβεί αν ο ΣΥΡΙΖΑ υποστεί βαριά ήττα στις ευρωεκλογές και τις αυτοδιοικητικές εκλογές. Φαίνεται πως έχουν πειστεί ότι ούτε η ΝΔ θα πάει πολύ καλά λόγω των διάφορων μικρών κομμάτων που κινούνται γύρω της (Βελόπουλος-Τσιτουρίδης κοκ) και ότι η κακή επίδοση στους δήμους και τις περιφέρειες είναι προεξοφλημένη και επομένως δεν θα προκαλέσει μεγάλη αίσθηση. Το πιο βαρύ επιχείρημα όσων προκρίνουν την εξάντληση της τετραετίας είναι ότι τότε το δίλημμα θα είναι καθαρό, «Τσίπρας ή Μητσοτάκης», ενώ τώρα θα μπερδευτεί γιατί είναι πολύ φορτωμένη η επικαιρότητα. Στο περιβάλλον του πρωθυπουργού είναι προφανές ότι θέλουν μια μονομαχία προσωποποιημένη γιατί θεωρούν ότι αυτό είναι πιο ευνοϊκό για το ΣΥΡΙΖΑ από το να γίνεται σύγκριση στη διαχειριστική ικανότητα μιας κυβέρνησης με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ από μια κυβέρνηση με κορμό την ΝΔ.
Παρόλα αυτά, η στρατηγική της κυβέρνησης είναι τόσο εμπροσθοβαρής και τρέχουν τόσο πολύ τα πράγματα, από διορισμούς μόνιμων εκπαιδευτικών μέχρι την κυοφορούμενη συμφωνία με το ΔΝΤ, που εύλογα μπορεί να υποθέσει κανείς ότι το σενάριο εκλογών τον Μάιο παραμένει ανοιχτό. Σε μια τέτοια περίπτωση το πιθανότερο είναι να μη γίνουν μαζί με τις ευρωεκλογές αλλά μια εβδομάδα νωρίτερα. Έτσι κι αλλιώς το αργότερο που μπορεί. να γίνει η προκήρυξη εκλογών στις 26 Μαΐου είναι η 2 Μαΐου (βάσει της συνταγματικής πρόβλεψης) ή μια εβδομάδα νωρίτερα αν μιλάμε για τις 19 Μαΐου.
Ο πειρασμός παραμονής στην εξουσία όσο το δυνατόν περισσότερο είναι πάντα γλυκός, η ελπίδα ότι οι εξελίξεις στο ευρωπαϊκό και διεθνές πλαίσιο μπορεί να είναι ευνοϊκές για τον Αλ. Τσίπρα είναι ζωντανή, τα αυτογκόλ είναι συνεχή (από την Λοΐζου μέχρι τον Κουρουμπλή-Αμβρόσιο) και το τελευταίο κύμα δημοσκοπήσεων (που θα έχουν μετρήσει και τον απόηχο των εξελίξεων Novartis) δεν έχει ακόμη φτάσει στο Μέγαρο Μαξίμου. Αν δείξει διψήφια διαφορά πάμε Σεπτέμβριο-Οκτώβριο. Αν όχι, όλα παίζουν.
6°
