Το photoshop της αλήθειας

Δεν με απασχολεί ιδιαίτερα αν η Ρένα Δούρου, η Φώφη Γεννηματά ή οποιαδήποτε άλλη πολιτικός κάνει υπερβολικό photoshop στις φωτογραφίες που ανεβάζει στα social media ή στις προεκλογικές της αφίσες. Δεν ενδιαφέρομαι για τα στοιχεία της προσωπικότητας των γυναικών πολιτικών μας, παρά μόνο εάν αυτά σχετίζονται άμεσα με τον τρόπο που οι ίδιες διαχειρίζονται τα θέματα που έχουν αναλάβει και επηρεάζουν κατ’ επέκταση την πολιτική ατζέντα τους και την καθημερινότητα των πολιτών.

Ο ναρκισσισμός, οι αδυναμίες ή οι ανασφάλειες που πιθανόν χαρακτηρίζουν την κυρία Δούρου,ή οποιαδήποτε άλλη γυναίκα,στην ιδιωτική της ζωή,δεν αποτελούν για μένα το καθοριστικό κριτήριο για το πού θα δώσω την ψήφο μου. Αυτό που με νοιάζει όμως ως πολίτη είναι το ήθος, η ιδεολογία, οι αποφάσεις, και οι επιλογές των γυναικών που ασχολούνται με την πολιτική.

Τα τελευταία χρόνια με τόσες πολιτικές εκδηλώσεις, εκλογικές αναμετρήσεις και ανασχηματισμούς, η Βουλή έχει γίνει το δικό μας Χόλιγουντ (ή, μάλλον, Μπόλιγουντ) με τις φωτογραφίες Υπουργών και Βουλευτών θηλυκού γένους να διανθίζουν κάθε κουτσομπολίστικό σάιτ και περιοδικό. Μερίδα του (κίτρινου) τύπου δεν παραλείπει να σχολιάζει διεξοδικά τα ενδύματα και τα αξεσουάρ της κάθε πολιτικού και να μοιράζει «βραβεία» σε όσες θεωρούνται καλοντυμένες ή, ακόμα χειρότερα, να διακωμωδεί το χτένισμα και τις στιλιστικές επιλογές όσων κυριών δεν ακολουθούν τις τελευταίες τάσεις της μόδας.

Με έναν περίεργο τρόπο φτάσαμε να συνδέουμε συγκεκριμένους πολιτικούς χώρους με τις ενδυματολογικές επιλογές των γυναικών πολιτικών που δίνουν κάποιες φορές την εντύπωση ότι επιδιώκουν να εναρμονίσουν την εμφάνισή τους με την ρητορική του κόμματος που εκπροσωπούν στο Κοινοβούλιο και να αντλήσουν κύρος όχι από το πολιτικό τους έργο (αν υφίσταται), μα από την εικόνα τους.

Οι κυρίες που εκπροσωπούν πιο «συντηρητικές» ή κεντρώες πολιτικές δυνάμεις -σύμφωνα πάντα με τον παραδοσιακό ορισμό περί συντήρησης και προόδου- υιοθετούν μια πιο «θηλυκή» και ταυτόχρονα εντυπωσιακήεμφάνιση, ενώ οι κυρίες του αριστερού χώρου δεν διστάζουν να δοκιμάσουν ένα πιο απλό, μοντέρνο, νεανικό ή και «χύμα» look που συχνά μπαίνει στο στόχαστρο των παντός είδους σχολιαστών ως ανάρμοστο ή και «γελοίο» για τη θέση και την ηλικία τους.

Αντί να ασχολούμαστε με την ποιότητα και την αποτελεσματικότητα των Ελληνίδων πολιτικών, αναλωνόμαστε σε έναν ατέρμονο σχολιασμό των ρούχων τους, του χρώματος των μαλλιών, και των ρετουσαρισμένων φωτογραφιών τους στο twitter.

Είναι λογικό να μας απασχολεί ο αριθμός των γυναικών στη Βουλή και να συζητάμε το θέμα της ποσόστωσης – δεν προφέρεται όμως ούτε λέξη για το πώς θα προσελκύσουμε αξιόλογεςκαι κατάλληλα καταρτισμένες γυναίκες στην πολιτική σκηνή και για το πώς θα εκπαιδευτεί η κοινωνία ώστε να επιλέγει αξιότερους πολιτικούς --άντρες και γυναίκες-- που θα στελεχώνουν τα κόμματα.

Αυτό που θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει πραγματικά δεν είναι τα φίλτρα στις φωτογραφίες: είναι το photoshop στην αλήθεια - το ανενδοίαστο ρετουσάρισμα του πολιτικού έργου των πολιτικών ώστε να σερβίρεται  στους πολίτες μια αρυτίδωτη πραγματικότητα.

Πριν ρίξουμε την ψήφο μας ας αναρωτηθούμε, για παράδειγμα, ποιες γυναίκες πολιτικοί έχουν επιδείξεισοβαρότητα, αμεσότητα,και ευαισθησία για ζητήματα ισότητας φύλου, και αλληλεγγύη προς πιο αδύναμες, αποκλεισμένες κοινωνικές ομάδες γυναικών.

Και όσον αφορά την κα Δούρου ας μας απασχολήσει η ανάληψη πολιτικής ευθύνης (ή η απουσία της) σε σχέση με τα γεγονότα στην Μάνδρα και στο Μάτι, και ο τρόπος που χειρίστηκε ως Περιφερειάρχης τις φυσικές αυτές καταστροφές – αντί να αναλωνόμαστε σε διαδικτυακές διαμάχες για τον τρόπο με τον οποίο πλασάρει την εικόνα της στα μέσα μαζικής δικτύωσης.