Κάθε εξουσία έχει τη σκοτεινή της πλευρά. Μόνο που αυτή τη φορά ο ιστός της αράχνης έχει πολύπλευρη και πολυεπίπεδη ύφανση. Επεκτείνεται στα καραμανλικά υπερσυντηρητικά αποθέματα που έμειναν ορφανά, αλλά και στις σκοτεινότερες πλευρές ενός αριστερού, διεθνούς όμως κυκλώματος από το ΑΚΕΛ έως τις παράγκες του Τσαβισμού.
Τελικά η μοναδική «original» ακροδεξιά ομάδα της Νέας Δημοκρατίας είναι εκείνη η οποία υιοθετήθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ και ταυτοποιείται πολιτικά στα δεξιά της ομάδας Σαμαρά. Αυτό σημαίνει πως η κυβερνώσα Αριστερά υιοθέτησε για να συγκυβερνήσει άτομα και κλίκες της Νέας Δημοκρατίας που κινούνται στα δεξιά του Άδωνι Γεωργιάδη και του Μάκη Βορίδη. Αντιλαμβάνεται και ο αφελέστερος των αφελών πως οι συμμαχίες του Αλέξη Τσίπρα τις οποίες απαίτησε να διαχειρίζεται προσωπικά, χαρτογραφούν μία ιδεολογική περιοχή πολιτικών ελιγμών η οποία προσομοιάζει σε ιστορικές περιόδους υψίστης ηθικοπολιτικής ανατροπής και κατάπτωσης.
Η συμμαχία του αριστερού γιακωβινισμού με ακροδεξιά μορφώματα ήταν η αναγκαία συνθήκη ως προς τη σύσταση μίας δομής εξουσίας με δυνατότητα διείσδυσης στο Κράτος με καθεστωτικές επιδιώξεις
Δεν είναι δυνατόν ως μηχανισμός αριστερής κυβέρνησης να συνδράμεις μέσω ΕΡΤ τον Τσιτουρίδη ο οποίος αποπέμφθηκε από τον Καραμανλή λόγω ανηκέστου βλάβης του ηθικού πλεονεκτήματος της ΝΔ έναντι του ΠΑΣΟΚ. Ούτε να υιοθετείς τον υιό του «Νταβατζή» τον οποίο κατονόμαζε ο Καραμανλής στον Μπαϊρακτάρη και την ίδια ώρα να διατηρείς ως πανίσχυρο δραγουμάνο στη Δικαιοσύνη τον «Ρασπούτιν», βασικό πιόνι στην εργαλειοθήκη του ιδίου του Καραμανλισμού. Όπως δεν είναι φυσιολογικό να συνομιλείς στο Μαξίμου με τον Αντώναρο ο οποίος συνομιλεί με τον Μπαλτάκο όστις κουβεντιάζει με τους δύο Καμμένους (ενώ ΜΜΕ της Αριστεράς φιλοξενούν συνεντεύξεις του), που συναναστρέφεται την Παπακώστα η οποία συζητεί με τον Τσιτουρίδη για το πώς όλοι μαζί θα συνοδοιπορήσουν με τον Φαήλο Κρανιδιώτη, τον Καρατζαφέρη και τον Βελόπουλο, παρέα με τον Νικολόπουλο.
Οι συνομιλητές του Μαξίμου αυτή την εσχάτη ώρα έχουν ως αφετηρία τη σκοτεινή πλευρά της Σαλβινικής πτέρυγας της Νέας Δημοκρατίας η οποία εφάπτεται της Χρυσής Αυγής και καταλήγει στους παραδοσιακούς μοχλούς της διαπλοκής των οποίων η αριστερότερη (λόγω καταγωγής) εκδοχή είναι η οικογένεια Κόκκαλη. Βεβαίως αντιλαμβάνεται και ο πλέον ανόητος πως η μοναδική σχέση του Πέτρου Κόκκαλη παππού και Πέτρου Κόκκαλη εγγονού είναι το όνομα Πέτρος και μόνο. Τι σχέση έχουν τα παραπάνω με την Αριστερά; Καμία. Τι σχέση έχουν με την κυβερνώσα Αριστερά; Σημαντική. Σχεδόν νομοτελειακή.
Είναι προφανές πως ο Αλέξης Τσίπρας συνειδητά επέλεξε ως μοντέλο εξουσίας τη χειρότερη εκδοχή - ερμηνεία του «Ηγεμόνα». Είναι δε ηλίου φαεινότερο πως η ομάδα εξουσίας που τον περιβάλλει κινήθηκε επίσης συνειδητά στα όρια προδιαγραφών του λεγόμενου «αριστερού Ιακωβινισμού», της χειρότερης δηλαδή εκδοχής αυτού του μορφώματος που ήρθε σε άμεση ιδεολογική σύγκρουση με τη Σοσιαλδημοκρατία για να καταλήξει στη μεταμόρφωσή του, αυτή του σταλινικού μοντέλου. Η συμμαχία, λοιπόν, του αριστερού γιακωβινισμού με ακροδεξιά μορφώματα ήταν η αναγκαία συνθήκη ως προς τη σύσταση μίας δομής εξουσίας με δυνατότητα διείσδυσης στο Κράτος με καθεστωτικές επιδιώξεις.
Πεδίον δόξης λαμπρόν, η Δικαιοσύνη. Το πάντρεμα, δηλαδή, της σταλινικής άποψης για τη διοίκηση της κοινωνίας με το πλέον απαρχαιωμένο κομμάτι της Δεξιάς, που είναι εκείνο της Εκοφίτικης ΕΡΕ με την «ψεκασμένη» μετάλλαξή της σε underground - λούμπεν. Μία εκ των βασικών δραστηριοτήτων του πολιτικού αυτού Λούμπεν είναι και η άσκηση δικαιώματος χρησικτησίας της Δικαιοσύνης. Το επιχειρούσε επί δεκαετίες ο Καραμανλισμός. Το επιδίωξε το ΠΑΣΟΚ χωρίς μεγάλη επιτυχία. Το τερμάτισε η κυβερνώσα Αριστερά διά του... «Ρασπούτιν». Οι διώξεις με σαφές χρονοδιάγραμμα, η συστηματικά επιλεκτική διερεύνηση υποθέσεων που αφορούν αντιπάλους, το πάγωμα συγκεκριμένων υποθέσεων, η εναλλαγή κατά περίσταση άσκησης πιέσεων διά των δικογραφιών. Η επανάληψη είναι μήτηρ μαθήσεως.
Όλα τα παραπάνω καμία σχέση δεν έχουν με την Αριστερά. Έχουν απόλυτη συγγένεια με την κυβερνώσα Αριστερά.
Η «αριστερή» παράμετρος του ΑΚΕΛ
Αλήθεια τι συνέβη τότε με την ηγεσία του ΑΚΕΛ (2015) και την υπόθεση του σκανδάλου Δρομολαξιά; Πρόκειται για μία υπόθεση η οποία ανάγκασε το ΑΚΕΛ σε διεξαγωγή εσωτερικής έρευνας. Απομακρύνθηκε ο τότε εκπρόσωπος και ισχυρό στέλεχος Νίκος Κατσουρίδης, που διεκδικούσε την ηγεσία του κόμματος. Φυλακίστηκε το ηγετικό στέλεχος Βενιζέλος Ζαννέτος, ο οποίος έλαβε στη συνέχεια προεδρική χάρη και αποφυλακίστηκε. Ποια είναι τα ονόματα που συνδέουν την ηγεσία του ΑΚΕΛ, το σκάνδαλο, το Μαξίμου και τελικά την υπόθεση Πετσίτη; Μα το όνομα του δικηγόρου Αρτέμη Αρτεμίου, συνταξιδιώτη του Νίκου Παππά στη Βενεζουέλα.
Φορολογικός εκπρόσωπος του Αρτεμίου στην Ελλάδα ήδη από το 2015 ήταν ο Μανώλης Πετσίτης. Οι υπεράκτιες εταιρείες του διδύμου Αρτεμίου - Πιερή αφορούσαν παροχή συμβουλών αποκλειστικά για λιπάσματα. Μόνο που το δικηγορικό δίδυμο στην Κύπρο είχε άριστες προσβάσεις στο ΑΚΕΛ. «Αριστεροί» γαρ. Τι ήταν το «σκάνδαλο Δρομολαξιάς»; Η παροχή δανείων - ποσών από την Proton Bank με παράνομο τρόπο καθώς και η παροχή ποσών (μιλάμε για εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ τη φορά) από χρήματα του ΑΚΕΛ, δηλαδή από το κομματικό ταμείο, σε συγκεκριμένα πρόσωπα. Ποια εταιρεία κρύβεται από πίσω; Μα η ELFE του Λαυρεντιάδη. Δηλαδή, το σκάνδαλο ΔΕΠΑ. Να σου πάλι ο Πετσίτης. Άρα ο Νίκος Παππάς, που το 2015 επισκέφτηκε δύο φορές στη φυλακή το στέλεχος του ΑΚΕΛ Βενιζέλο Ζαννέτο. Ο Νίκος Παππάς διατηρούσε στενές φιλικές σχέσεις με τον Ζαννέτο και τον γιο του.
Το ΑΚΕΛ προχώρησε στην αυτοκάθαρσή του, όπως-όπως έστω. Το Μαξίμου, όμως, όχι. Αντ’ αυτού ο Δημήτρης Τζανακόπουλος απλά έστειλε στο πυρ το εξώτερον τον Μανόλη Πετσίτη. Ακολούθησε, δηλαδή, την πάγια τακτική. Τον σέντραρε όταν πια ήταν σαφές πως ο προστατευόμενος του Νίκου Παππά ήταν για τα καλά «καμένος».
Έπρεπε να υπάρξει μία παραίτηση από την Αρχή ελέγχου διακίνησης μαύρου χρήματος για να επανέλθει στην επιφάνεια η ολοφάνερη σχέση του κύπριου δικηγόρου Αρτεμίου με τον Πετσίτη, τον Λαυρεντιάδη, τον Νίκο Παππά, το σκάνδαλο Δρομολαξιά, το σκάνδαλο ELFE-ΔΕΠΑ, τη διακίνηση μαύρου χρήματος και το δίκτυο των υπεράκτιων εταιρειών του Αρτεμίου.
Έπρεπε να υπάρξει μία παραίτηση από την Αρχή ελέγχου διακίνησης μαύρου χρήματος για να επανέλθει στην επιφάνεια η ολοφάνερη σχέση του κύπριου δικηγόρου Αρτεμίου με τον Πετσίτη, τον Λαυρεντιάδη, τον Νίκο Παππά, το σκάνδαλο Δρομολαξιά, το σκάνδαλο ELFE-ΔΕΠΑ, τη διακίνηση μαύρου χρήματος και το δίκτυο των υπεράκτιων εταιρειών του Αρτεμίου. Και η ελληνική Δικαιοσύνη; Τι ακριβώς έλεγχε; Μήπως η κύρια ενασχόλησή της αφορούσε κάποιον «φάκελο Σημίτη», κάποιον άλλον του Γιάννη Στουρνάρα, περιέργως πώς κανέναν φάκελο Καραμανλή και των συν αυτώ αλλά σίγουρα κάποιον «φάκελο Μαρέβα»; Τελικά άνθρακες ο θησαυρός, αλλά ο «Ρασπούτιν» επιμένει. Πρώην δικαστικός, πρώην «μυστικός» με γαλόνια, πρώην σε όλα, αυτή η «μηχανή» αλέσεως της Δικαιοσύνης γνωρίζει άριστα τον μηχανισμό.
Τι σχέση έχουν όλα τα παραπάνω με την Αριστερά; Καμία. Έχουν όμως άμεση σχέση με την κυβερνώσα Αριστερά.
Με αυτές τις ασύμβατες με κάθε εκδοχή αριστερής διακυβέρνησης σκοτεινές σχέσεις πορεύεται το Μαξίμου προς τις εκλογές, ελπίζοντας, όπως πληροφορούμεθα, να συσπειρώσει τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ την ύστατη έστω ώρα. Δηλαδή σε αυτό ποντάρουν οι Βερναρδάκης και Φλαμπουράρης, στοιχηματίζοντας σε κάποιο «σκάνδαλο Novartis». Έχουν την αίσθηση ότι οι πολίτες και μάλιστα οι αριστεροί θα ψηφίσουν στη βάση ενός αλλόκοτου συμψηφισμού. Λάθος μέγα.
20°
