Αν αύριο οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση σκίσει το μνημόνιο και αποφασίσει να εκτεθεί στις αγορές για νέα δανεικά για να χρηματοδοτήσει νέα επιδόματα έγκαιρης προσέλευσης και χρήσης υπολογιστών, οι μοναδικοί που θα ανταποκριθούν θα είναι όσοι οικονομολόγοι της lehman brothers έχουν μπει στην μπουζού, οι οποίοι και χρόνο να περιμένουν έχουν και λαλάκια monopoli να πετάξουν στα σκουπίδια αν δεν τους βγει και οι επενδύσεις τους δεν απεδείχθησαν και οι καλύτερες. Δεν υπάρχει ούτε ένας επενδυτής που θα πρότεινε σε κάποιον να αγοράσει ελληνικά ομόλογα, εκτός ίσως από κανένα γκαντέμη φανατικό του ιππόδρομου που θα ήθελε να αλλάξει παραστάσεις. Οπότε οποιαδήποτε νέα κυβέρνηση θα έλεγε ναι σε οποιοδήποτε σχέδιο δανειακής χρηματοδότησης και όρων, αρκεί να μην έφερε στο όνομά της και στα παράγωγά της τη λέξη μνημόνιο. Κάπως σαν τον ηρωικό αγώνα μας σκόπια-μακεδονία «το όνομά μας είναι η ψυχή μας». Η συνέχεια του ήταν το success story!
Οπότε το μόνο ζητούμενο είναι όσο υπάρχουν κάποιοι που μας δανείζουν με 1% για να πληρώνουμε τα προηγούμενα χρέη μας, με μόνο όρο να μη δημιουργούμε νέα ελλείμματα, καλύτερα να προτείνουμε και εμείς σε αυτούς τίποτα που να αξίζει να ακουστεί, σε σχέση με παπαριές του σαμαρικού στιλ θα μοιράσουμε το πρωτογενές πλεόνασμα (ποιο;) στους ένοπλους ή του τσίπρικου θα επαναφέρουμε τη σύνταξη των άγαμων θυγατέρων. Γιατί η απάντηση στις ανωτέρω μπαρούφες είναι ότι οι ένοπλοι και οι παρελάσεις αρμάτων για να τονωθεί το πατριωτικό αίσθημα των τριών χιλιάδων που παρακολουθούν τις παρελάσεις μάλλον δημιουργούσε τα πρωτογενή ελλείμματα και ότι όσο αφορά τις άγαμες θυγατέρες υπάρχουν και οι απροστάτευτοι άγαμοι υιοί που αδικούνταν σε σχέση με τις αδελφές τους, και ευτυχώς που ήταν υιοί ένοπλων και έπαιρναν κανένα μόριο να μπουν και αυτοί στο κράτος να βοηθούν την αύξηση των πρωτογενών ελλειμμάτων. Ειρωνεία.
Είχα τη σπάνια τύχη να γνωρίσω 32χρονο που έκανε έναρξη επαγγελματικής δραστηριότητας φέτος στην εφορία και δεν άνοιξε καφέ ή fast food. Υδραυλικός. Πήρε το ρίσκο και βγήκε στην αγορά εργασίας αφεντικό του εαυτού του (βέβαια, σύντομα θα διαπιστώσει ότι το 70% των εσόδων του άμεσα ή έμμεσα θα καταλήγουν στο κράτος). Το μεγάλο του πλεονέκτημα είναι ότι έχει χαρτιά την εποχή που οι περισσότεροι κλείνουν τα δικά τους και δουλεύουν μαύρα (αν θα γίνει μειονέκτημα εξαρτάται από τους πολίτες-πελάτες του). Το πρόβλημά του είναι ότι αναγκαστικά το κοστολόγιό του είναι σημαντικά μεγαλύτερο έναντι των υπολοίπων. Πρόσφατα πήρε δουλειά των 950 ευρώ με εργασία και υλικά και φπα, από κάποιον που έδωσε προσφορά 550 ευρώ χωρίς φπα. Αυτός που έδωσε την άλλη προσφορά με την τεράστια προς τα κάτω διαφορά είναι υπάλληλος στη δημοτική επιχείρηση ύδρευσης, χαρτιά δεν έχει, φόρο και φπα δεν πληρώνει, και τα υλικά μάλλον τα έχουμε πληρώσει όλοι οι υπόλοιποι για να «χρησιμοποιηθούν» στο δήμο. Ήταν ο πελάτης όμως που κατάλαβε σε ποιον τον συμφέρει να δώσει τη δουλειά και ότι τα 550 ευρώ του 2ου «φτηνού» υδραυλικού μάς κοστίζουν σημαντικά ακριβότερα από τα 950 ευρώ του παιδιού που τελικά πήρε τη δουλειά.
Εδώ και καιρό διάφοροι άκυροι υποστηρίζουν ότι οι βουλευτές θα πρέπει να εκλέγονται συνολικά μέχρι 12 χρόνια, φαντάζομαι το υποστηρίζουν οι ψηφοφόροι της ζωής, του τζιτζι, της ντόρας και του αλαβάνου (ο κυρ-αλέκος είναι η 3η γενιά βουλευτών, όπως παπανδρέου). Δεν βλέπω καμία χρησιμότητα σε αυτό, να απαγορεύεις σε κάποιον να εκλέγει κάποιον για όσες φορές τον θεωρεί ικανό ή ανίκανο! Αλλά είναι μια καλή ιδέα ώστε άνθρωποι σαν τον υδραυλικό του δήμου να μη μαζεύουν όλο το χαρτί. Τρεις ή τέσσερις θητείες 5ετούς διάρκειας, για κάθε δημόσιο υπάλληλο. Τα υπόλοιπα ένσημά του μέχρι τα 65 χρόνια αναγκαστικά στην πραγματική ζωή – ιδιωτικός τομέας. Ο Π. είναι 55 χρονών και άνεργος 3 χρόνια, και οικογένεια έχει και υποχρεώσεις, όμως ακόμη και το 2004 π.χ. δουλειά θα δυσκολευόταν να βρει σε αντίστοιχη ηλικία. Και ο άνθρωπος δεν θέλει να παρκάρει λούφα και κομπίνα στο δημόσιο, μια δουλειά ψάχνει όπως όλοι μας κάθε ημέρα. Την ίδια ώρα οι δημόσιοι φρόντιζαν τα προικώα των παιδιών τους. Ανάμεσα στα προικώα τους άφησαν και την αιτία για την ανεργία τους. Εννοείται ότι η λέξη επίορκος και οι συνέπειες των πράξεων αντικαθίστανται από την ποινική λέξη που αντιστοιχεί στο αδίκημα που έχει διαπράξει.
Ο δημόσιος τομέας στην πραγματικότητα είναι η ισορροπία μεταξύ της ανάγκης μας και της δυνατότητάς μας να έχουμε ένα σχολείο ή δέκα σχολεία, ένα νοσοκομείο ή 50 νοσοκομεία, είναι τα χρήματα που μπορούμε να συνεισφέρουμε όλοι μας στο να φτιάξουμε υποδομές και να προσλάβουμε εργαζόμενους υπαλλήλους μας ώστε να μας βοηθούν να έχουμε καλύτερη παιδεία, περίθαλψη, άμυνα, ασφάλεια κ.ο.κ. Το μέγεθός του και οι υπηρεσίες του όμως πρέπει να εξαρτώνται αναγκαστικά από τις δικές μας οικονομικές δυνατότητες χρηματοδότησής του. Μέχρι και σήμερα ωστόσο το κράτος είναι οι πολιτικοί και οι πελάτες του, οι διορισμένοι χωρίς ασέπ κυρίως και οι συνταξιούχοι του που καθορίζουν το ποσό που θα πρέπει να βγάλουμε από τις τσέπες μας έχουμε δεν έχουμε προκειμένου να το θρέψουμε. Είναι το κράτος που καθορίζει το μέγεθός του και τις ανάγκες χρηματοδότησής του προκειμένου να μας «υπηρετεί» και όχι οι δικές μας δυνάμεις να το χρηματοδοτήσουμε. Μάλλον υπάρχει ένα λαθάκι εδώ!
Τα υπόλοιπα είναι πιο απλά. Τέρμα το αναδιανεμητικό πλάνο των συντάξεων - αλληλεγγύη των γενεών και λοιπές παπαριές, και να πληρώνουν οι μαλάκες οι νέοι τα τρελά λεφτά των συνταξιούχων, ο καθένας θα πληρώνει για τη δική του σύνταξη και για όσους δεν βγαίνει τσοντάρουμε όλοι οι υπόλοιποι τη βάση. Το ζητούμενο είναι πώς θα ξεφορτωθούμε οι εργαζόμενοι και άνεργοι της εποχής μας το βάρος των συντάξεων των 700 χιλιάδων δικαιούχων κάτω των 65 και των υπολοίπων 2 εκ. άνω των 65 και τα 15 δις που φεύγουν κάθε χρόνο από τον κρατικό προϋπολογισμό να ενισχύσουν τα άλλα 15 δις των συνταξιοδοτικών ταμείων. Μια περίπτωση (αν αποδειχτεί πραγματικότητα) είναι να χρηματοδοτηθεί το χρηματοδοτικό κενό με τα όποια μελλοντικά έσοδα από τον όποιον ορυκτό πλούτο. Αν ο ορυκτός πλούτος όμως αποδειχθεί ακριβός ή κανά μπιτονάκι πετρέλαιο το πολύ, τότε ας ρίξουμε καμιά καλύτερη ιδέα πιο άμεση και εφαρμόσιμη, ελπίζω η robin hood tax και η άννυ ποδηματά να έχουν καμιά καλή ιδέα όπως με το φόρο tobin - χρηματοπιστωτικών συναλλαγών. Παίζει βέβαια και το ενδεχόμενο οι κάτω των 65 να μοιραστούν μικρότερες συντάξεις ή και να επιστρέψουν στην αγορά εργασίας του ιδιωτικού τομέα.
Όσο τα χρήματα που βάζουμε στο ταμείο πάνε σε συντάξεις 45χρονων και τριπλές και τετραπλές συντάξεις (αλήθεια ο σεβαστός κος μανώλης γλέζος πόσες συντάξεις μπορεί να πληρώνεται: βουλευτική, αντιστασιακή, γήρατος, αναπηρική + βουλευτική αποζημίωση, ή ο κος μίκης θεοδωράκης; μία από αυτές ή όλες μαζί; ξέρει κανείς;), το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων από 10,2 δις επί γαπ του «προδότη» θα έχει πέσει στα 6,6 δις το 2013 επί σαμαρά του «διαπραγματευτή» και ψάχνουμε να βρούμε τι έχουμε τα έρμα και ψοφάμε; Δεν γίνεται να κινδυνεύει κάποιος να φυλακιστεί επειδή δεν έχει χρήματα να πληρώσει το οαεε-τεβε που χρωστά!! Ή να καλείται να πληρώσει με πρόστιμο εισφορές στο οαεε για χρέη του σε αυτό δεδομένου ότι όσο δεν πλήρωνε δεν μπορούσε να έχει καμία ασφαλιστική κάλυψη, και αν τότε χρειάστηκε γιατρό τον πλήρωσε απευθείας!
Αλλά οκ μπορούμε να κατηγορούμε για όλα τη φοροδιαφυγή, και μετά να επιλέγουμε και πάλι τον υδραυλικό με τα μαύρα που δουλεύει και στο δήμο, που μας φαίνεται πιο φτηνός, αλλά και πάλι οι απώλειες του φπα φτάνουν το 4,7% του ΑΕΠ σε σχέση με το 3% του ευρωπαικού αεπ, και πάλι στα ίδια να το φτάσουμε, τότε όμως «Λεφτά υπάρχουν, το θέμα είναι πού πάνε; Aν πάνε στην αδιαφάνεια, αν πάνε στη φοροδιαφυγή, αν πάνε στη σπατάλη, βεβαίως δεν θα έχουμε να δώσουμε. Bεβαίως θα πληρώνουν οι πολλοί τους φόρους, ενώ οι λίγοι θα φοροδιαφεύγουν και θα έχουν τεράστιο πλούτο», όσες φορές και να το ξανακούσουμε θα επιλέγουμε μόνο τις 2 πρώτες λέξεις. Αν είχαμε ακούσει ποτέ ολόκληρη την πρόταση!
Αυτό είναι το σχέδιο 69 που έρχεται να προστεθεί στο σχέδιο των 58 και να αφαιρέσει κάποιους που δεν χρειάζονται από το σχέδιο των 75. Τα υπόλοιπα τα αντιγράφω από παλαιότερο post μου: «Μείωση έως και μηδενισμό των αμυντικών δαπανών και όχι στρατόκαβλες παλαβομάρες. Εργασία για όλους και όχι εξυπηρέτηση ψηφοφόρων στο δημόσιο. Καύση των νεκρών και όχι σκοταδισμοί. Εργοστάσια εκμετάλευσης των αποριμμάτων και όχι αγωνισταράδες με αυθαίρετα κερατέας. Κλιματικούς μετανάστες και πρόσφυγες με ταυτότητα και χαρτιά και όχι 40 άτομα σε ένα δωμάτιο 5 ευρώ ο ύπνος και όχι πορείες υποστήριξης από επαναστάτες της μερέντας βολεμένους. Διαδηλώσεις των 50 ατόμων σε μια λωρίδα κυκλοφορίας, διαδηλώσεις χιλιάδων ας κλείνουν χιλιόμετρα. Διακίνηση των ναρκωτικών από το κράτος και προστασία των ασθενών, και όχι τα γλυκά μάτια στους εμπόρους. Υποχρεωτική δωρεά οργάνων μετά θάνατον και όχι εμπορία από τσιγγανάκια. Ανοιχτά σχολεία και πανεπιστήμια και όχι καταλήψεις από συνήθεια. Παιδεία και όχι παίδεμα. Διά βίου μάθηση και δουλειά για όλους. Άνοιγμα ΟΛΩΝ των κλειστών επαγγελμάτων. Διαχωρισμός κράτους-εκκλησιών. Χέρι στην περιουσία της εκκλησίας. Καμία απολύτως δόμηση σε εκτός σχεδίου. Ενοικίαση γης για καλλιέργεια σε κάθε ενδιαφερόμενο. Πολλά απλά μικρά πράγματα σαν και αυτά».
Δεν ανοίγεις τα μαγαζιά 7 κυριακές το χρόνο για να έχουν περισσότερο χρόνο οι δ.υ. να κάνουν τα ψώνια τους για να μην το σκάνε από την υπηρεσία τους τις καθημερινές, και ψοφάς τις απλήρωτες υπερωρίες των εργαζόμενων της κυριακής. Γιατί απλά μοιράζεις τα ίδια λαλάκια στην αγορά. Ή τα ανοίγεις 52 κυριακές μπας και προσληφθούν κάποιοι άνεργοι και μπας και αφήσει κανένα ευρουλάκι κανένας ξένος ταξιδιώτης (αν έχουμε επιτρέψει στο κρουαζιερόπλοιό του να δέσει στο λιμάνι και αν κάνουμε την ελλάδα φιλόξενο προορισμό για όλο το χρόνο) ή δεν τα ανοίγεις καμία Κυριακή. Δεν γίνεται να δουλεύεις 7Χ24 για να εξυπηρετείς αυτούς που δουλεύουν (;) 5Χ7 ή 9μήνες Χ15 ώρες την εβδομάδα.
Η συλλογή των 49 στο σφυρί είναι το πιο μικρό βιβλίο του δύσκολου Thomas Pynchon: «Ξέρεις τι είναι θαύμα. Όχι αυτό που είπε ο Μπακούνιν. Αλλά η εισβολή ενός άλλου κόσμου στο δικό μας. Τον περισσότερο καιρό συνυπάρχουμε ειρηνικά, αλλά όταν εντέλει αγγιζόμαστε, τότε έρχεται κατακλυσμός». Σε ελεύθερη και τακτίκιστικη μετάφραση αυτή είναι η απάντηση στο ερώτημα «εγώ θα σώσω τον κόσμο;». Αν όχι εσύ τότε ποιος; Αν δεν σώσεις εσύ τον κόσμο τότε οι αυτόκλητοι σωτήρες σου θα είναι ο σαμαράς ο διαπραγματευτής, οι φασίστες ναζί κασιδιάρηδες, οι ψεκασμένοι έλληνες, οι «εκλεκτοί» βενιζέλοι των ψυχάρηδων και το ένας νόμος ένα άρθρο του τσίπρα. Αλλιώς ξαναδές το ζάπειο 1, 2, 3 και ρώτησε τον σαμαρά – «ουδείς αναμάρτητος», αν έχει πραγματοποιήσει έστω μια παπαριά από αυτές που υποσχόταν όταν έκανε τον ηγέτη στο ζάπειο και ρώτησε και τον άλλον ηγέτη του ζαπείου, μπένυ, γιατί παρακαλούσε την τρόικα να γυρίσει νομοθετώντας το χαράτσι; Γιατί προτιμούν να χρηματοδοτούν με δανεικά επιδόματα χρήσης υπολογιστή και αντί να δίνουν τα χρήματα του ΕΣΠΑ να χρηματοδοτήσει νέες επιχειρήσεις από νέους επαγγελματίες στην αγορά προτιμούν να το φάνε σε 5μηνα stage στο δημόσιο τομέα. Αντί να δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίες προτιμούν να μοιράσουν για 5 μήνες αρνιά και πεπόνια σαν τους φασίστες της χρυσής αυγής.
Εσύ κινείς τα πιόνια στη σκακιέρα. Εσύ κινείς ακόμη και τον αντίπαλό σου!
11°
