Το σύστημα εκλογής ευρωβουλευτών, σταυρός προτίμησης σε όλη την Ελλάδα, με οδηγεί μαζί με όλους τους άλλους υποψήφιους σε περιοδείες σε πολλές πόλεις και περιοχές.
Κατά τη διάρκεια αυτών των περιοδειών διαπιστώνω την απουσία του ΣΥΡΙΖΑ. Στην αρχή νόμιζα ότι είναι αποτέλεσμα της υποχώρησης των ποσοστών του, ιδιαίτερα στη Βόρεια Ελλάδα. Στη συνέχεια κατέληξα στο συμπέρασμα ότι η απουσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει σχέση με τα εκλογικά ποσοστά που άλλοτε αυξάνονται, άλλοτε μειώνονται αλλά με το γεγονός ότι παραμένει ένας σκληρός μηχανισμός του ΣΥΡΙΖΑ του 4%, ο οποίος δεν επιδιώκει το άνοιγμα στην κοινωνία.
Οι ρίζες του δογματισμού
Σε αυτή τη φάση ο κ. Τσίπρας προσπαθεί να εμφανισθεί σαν ένας ηγέτης που επιχειρεί το άνοιγμα προς την Κεντροαριστερά. Υπάρχουν βέβαια ένα σωρό αντιφάσεις όπως είναι η συνεχιζόμενη συνεργασία του με στελέχη που αναδείχθηκαν στους ΑΝΕΛ, η κάλυψη που προσφέρει σε επίπεδο τακτικής στη Χρυσή Αυγή «παγώνοντας» τη δίκη της οργάνωσης και με διάφορους άλλους τρόπους, ο «πολακισμός» που αποτελεί τρόπο συμπεριφοράς για τα περισσότερα στελέχη, η στήριξη στον Μαδούρο, ο θαυμασμός για τον Μοράλες, η διχαστική επιχειρηματολογία, η δημιουργία κομματικού κράτους κλπ.
Κατά την άποψή μου δεν πρόκειται για λάθη που μπορούν να διορθωθούν στο μέλλον αλλά αποτέλεσμα της κυριαρχίας του μηχανισμού του ΣΥΡΙΖΑ του 4% επί του ΣΥΡΙΖΑ του 36% του 2015.
Ο κ. Τσίπρας και οι σύντροφοί του ανέβηκαν στην εξουσία προσελκύοντας πολλούς ψηφοφόρους που είχαν προτιμήσει στο παρελθόν το ΠΑΣΟΚ, δεν έκαναν όμως προσπάθεια να κάνουν τον μηχανισμό του ΣΥΡΙΖΑ πιο αντιπροσωπευτικό ή να ανοίξουν το κόμμα στην κοινωνία.
Γι’ αυτό βλέπουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ απουσιάζει από τον φοιτητικό συνδικαλισμό, από τον συνδικαλισμό γενικότερα, δεν έχει δυνάμεις στις Περιφέρειες και καλύπτεται πίσω από υποψήφιους που προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ, δεν έχει δημιουργήσει αυτοδιοικητική παράδοση ενώ περιορίζεται σε λίγες δεκάδες μέλη σε μια περίοδο κατά την οποία η ΝΔ έχει υπερδεκαπλάσια μέλη και φίλους που την χρηματοδοτούν.
Πρώτα ο έλεγχος
Η εικόνα που έχω από τον ΣΥΡΙΖΑ σε όλες τις πόλεις και τις περιοχές που επισκέπτομαι δεν έχει καμία σχέση με την περιγραφή που κάνει ο κ. Τσίπρας για το υποτιθέμενο κεντροαριστερό άνοιγμα.
Βασική προϋπόθεση γι’ αυτό το άνοιγμα είναι η ενίσχυση των σχέσεων του ΣΥΡΙΖΑ με την ίδια την κοινωνία ώστε να μετατραπεί σε ένα μαζικό κόμμα με χαρακτηριστικά ευρωπαϊκού κεντροαριστερού κόμματος ή με μερικά από τα βασικά γνωρίσματα που έχει σε οργανωτικό επίπεδο η ΝΔ.
Τίποτα από αυτά δεν συμβαίνει γιατί ο σκληρός πυρήνας του ΣΥΡΙΖΑ του 4% δίνει απόλυτη προτεραιότητα στον πλήρη κομματικό, πολιτικό έλεγχο. Γι’ αυτό βλέπουμε τον ΣΥΡΙΖΑ να πραγματοποιεί συνεχείς αλλαγές στην πολιτική του - για παράδειγμα από το Go back κυρία Μέρκελ στην πλήρη ευθυγράμμιση με τη γερμανική πολιτική στα Δυτικά Βαλκάνια - χωρίς να δίνει λογαριασμό στην ευρύτερη κοινή γνώμη ούτε καν στους ψηφοφόρους του, οι οποίοι σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις απορρίπτουν σε ποσοστό της τάξης του 50% τη συμφωνία Τσίπρα-Ζάεφ.
Είναι φανερό από τις στρατηγικές επιλογές και τις μεθόδους του ΣΥΡΙΖΑ ότι δεν έχουμε να κάνουμε με ένα ειλικρινές άνοιγμα προς την Κεντροαριστερά που θα είχε ευρύτερο ενδιαφέρον για τις πολιτικές εξελίξεις αλλά με την προβολή ενός νέου αφηγήματος από τον ίδιο εσωστρεφή μηχανισμό που ειδικεύεται στα πολιτικά «καπελώματα».
Η κοινή γνώμη έχει κουραστεί από τις διαρκείς μεταμορφώσεις και τα αλλεπάλληλα αφηγήματα του μηχανισμού του ΣΥΡΙΖΑ του 4% γι’ αυτό δεν δίνει ιδιαίτερη σημασία στις νέες επινοήσεις και τους προεκλογικούς τακτικισμούς.
Οι περισσότεροι πολίτες έχουν βγάλει τα συμπεράσματά τους για τον κ,. Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ. Από τη Δυτική Μακεδονία μέχρι την Ήπειρο, από την Κεντρική Μακεδονία μέχρι τη Θεσσαλία και από τη Στερεά Ελλάδα μέχρι την Αττική τα μηνύματα που παίρνω είναι τριπλής εκλογικής ήττας του ΣΥΡΙΖΑ στις αναμετρήσεις του Μαΐου.
18°
