Για μια φούχτα «αλήτες» και μία «Παράγκα»

Ο κ. Γιώργος Βασιλειάδης είναι υφυπουργός Αθλητισμού. Η πληροφορία αυτή αναφέρεται στα επίσημα έγγραφα. Δεν χωρά καμία αμφιβολία επί τούτου. Ένα εικοσιτετράωρο πριν τον αγώνα της Κυριακής στο ΟΑΚΑ, ο κ. Βασιλειάδης δήλωσε πως αυτή η κυβέρνηση ήρθε για να «γκρεμίσει την Παράγκα». Δεν πρόλαβε να το πει και το αποκαλούμενο (το πάλαι ποτέ) ντέρμπι των αιωνίων έληξε αδόξως μέσα σε καπνούς δακρυγόνων. Το είχε ξαναπεί ο κ. Βασιλειάδης, τότε που πρόεδρος ομάδας εισέβαλε στο γήπεδο με το πιστόλι. Το υπονόησε αναφερόμενος στον ξυλοδαρμό από τρεις νταήδες που συμπεριλαμβάνονται σε payroll μεγάλης ποδοσφαιρικής οικογένειας του διαιτητή Τζήλου στη Λάρισα. Ο υφυπουργός είναι προφανώς εμμονικός τύπος. Πιστεύει, ως γνήσιο τέκνο της κυβερνώσας αριστεράς, πως θα γκρεμίσει την «Παράγκα». Επί των ημερών της κυβέρνησής του ωστόσο η «Παράγκα» αναβαθμίστηκε σε «Πολυκατοικία», απέκτησε θεμέλια, έκτισε και εξώστες. 

Πόσες «μικρές Μπογκοτά» θα πρέπει να μετρήσει ο εμμονικός υφυπουργός για να αντιληφθεί –σχήμα οξύμωρο– πως ο άθλιος κύκλος του επαγγελματικού αθλητισμού έχει εξελιχθεί σε επικυρίαρχη μηχανή άσκησης τοπικής, εθνικής και οικονομικής εξουσίας. Η εξίσωση είναι εφιαλτική. Θεσμικός υπόκοσμος, οικονομική ευρωστία, κοινωνική καταξίωση μέσω μιας ομάδας, οπαδικός στρατός, μηχανισμοί παρέμβασης σε κοινωνία και κράτος, έλεγχος Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Αυτή είναι η κολομβιανή εκδοχή της Ελληνικής Δημοκρατίας. Συμβαίνει στο Κέντρο της Αθήνας, στο Λιμάνι, τη Θεσσαλονίκη, τη Λάρισα, τη Δυτική Αττική, σε επαρχιακές πόλεις κλειδιά. Εξελίσσεται ως ιστός παρέμβασης καλύπτοντας – ελέγχοντας ακόμη και τμήματα της Δικαιοσύνης. Αυτός ο ιστός δουλεύει (και μας δουλεύει) ως κράτος εν κράτει. Δεν φοβάται τίποτε. Βρίσκεται στο απυρόβλητο.

Στο Λιμάνι ο «στρατηγός» οργανώνεται και ελέγχει την τοπική κοινωνία μέσω των αυτοδιοικητικών μηχανισμών. Η οπαδική μηχανή διασφαλίζει την κοινωνική αποδοχή. Επεκτείνεται διεκδικώντας όχι μόνο για τον εαυτό του το μερίδιο της Cosco στην πόλη. Συγκροτεί μέτωπο με «άλλες δημοκρατικές δυνάμεις». Αμφισβητείται, σε συνεργασία με την κυβέρνηση και την αξιωματική αντιπολίτευση, ακόμη και με συνδικαλιστικές οργανώσεις, το αναπτυξιακό πλάνο του κυρίαρχου μετόχου της κινεζικής εταιρείας. Επιδιώκεται η  απορρόφηση θηριώδους μεριδίου του λιμενικού και παραλιμενικού real estate. Είτε αυτό αφορά εγκαταστάσεις υποδοχής κρουαζιέρας εντός λιμενικού ιστού, είτε εμπορικά κέντρα στον πολεοδομικό ιστό, είτε εγκαταστάσεις τζόγου. Στο πολιτικο-οικονομικό αυτό πεδίο μάχης όλα επιτρέπονται και όλα γίνονται. Ο «στρατηγός» του λιμανιού ελέγχει την ομάδα, τον Δήμο, καταβάλλει τα έξοδα λειτουργίας των δομών της αξιωματικής αντιπολίτευσης κατά ομολογία των κομματικών παραγόντων της ΝΔ. Ο υπό τον έλεγχό του δημοτικός συνδυασμός προβαίνει σε μετεγγραφές ακόμη και στελεχών της Αριστεράς (όχι της κυβερνώσας) και απολαμβάνει  επίσημα της στήριξης του ΚΙΝΑΛ. Ως προς τον ίδιο τον «στρατηγό» εκκρεμούν αρκετές και σημαντικές δικαστικές υποθέσεις. Άλλες βρίσκονται στο συρτάρι, άλλες βρίσκονται σε εξέλιξη, άλλες παραμένουν ντανιασμένες πάνω σε γραφεία. Άλλες εκδικάστηκαν. Στην επιχειρηματική συλλογή του μετρά τα πρώην brands του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη. Διεκδικεί (όπως και διεκδίκησε) τηλεοπτική άδεια, ελέγχει σύμφωνα με δημοσιεύματα του τύπου και πληθώρα μικρών ή μεγάλων ηλεκτρονικών και παραδοσιακών άλλων εντύπων - ιστοσελίδων.

Στη Θεσσαλονίκη, ο ρωσικής καταγωγής αφέντης της Τούμπας, οπλοφόρος κατά περίσταση, ελέγχει την ομάδα αλλά ασκεί οικονομική δραστηριότητα εντός του ιστού της πόλης, παίζει με το real estate και τα ξενοδοχειακά, συμμετέχει στον έλεγχο του λιμανιού με γαλλο-γερμανικό κονσόρτσιουμ. Μέχρι πρότινος ήταν ένας από τους διεθνείς βαρόνους στην παραγωγή και εμπορία καπνικών προϊόντων. Από την εποχή του Γιέλτσιν αναβαθμίστηκε από εργάτης καπνεργοστασίου στο Ροστώφ σε επιχειρηματία - ιδιοκτήτη της μεγάλης, σοβιετικής καταγωγής, βιομηχανίας. Αγόρασε και τη ΣΕΚΑΠ στην Ξάνθη. Μόλις άρχισαν τα σοβαρά προβλήματα μεταξύ Μόσχας και Αθήνας (για το Μακεδονικό) πούλησε την καπνική του αυτοκρατορία. Διαθέτει ρευστότητα. Κινείται μεταξύ Αγίου Όρους, των παρυφών του Φαναρίου. Ο λόγος του μετρά καταλυτικά στις Μητροπόλεις Βορείου Ελλάδος, κατηγορείται από τις αμερικανικές υπηρεσίες ότι χρηματοδοτεί φιλορωσικές πολιτικές κινήσεις και κόμματα στη Βόρεια Μακεδονία. Ελέγχεται για επαφές με περίεργους μηχανισμούς που κινούνται μεταξύ εθνικισμού και φιλορωσικής εμμονής (Ξανθό Γένος κατά Παΐσιον) στη Βόρειο Ελλάδα με «Μακεδονομάχους». Δημοσιεύματα τον έφεραν στο παρελθόν να «στηρίζει» τον Καμμένο.  Όχι πια, λένε αυτοί που ξέρουν. Άλλωστε ο Καμμένος δεν είναι πια χρήσιμος. Ούτε για τους Ρώσους.

Απέκτησε το «Έθνος» και το «ΟPΕΝ». Παίζει με ιστοσελίδες αθλητικού περιεχομένου. Συμμετέχει στον πόλεμο κατά του αφεντικού του Πειραιά. Μπαινοβγαίνει στο Μαξίμου. Στην Κουμουνδούρου κάνουν λόγο για προσωπικά κονέ με την «μαξιμιανή αυλή». Συνομιλητής του ο Φλαμπουράρης, λένε οι Κασσάνδρες.

Στη Νέα Φιλαδέλφεια χτίζεται το κάστρο της «Αγίας Σοφίας». Το αφεντικό ελέγχει την ομάδα. Πετρελαιάς από τα γενοφάσκια. Επιχειρεί να αποκτήσει σημαντικό ρόλο στο real estate της Δυτικής Αττικής, λένε οι γνωστοί κουτσομπόληδες της μεσιτικής συνομοταξίας. Συμμετέχει, σύμφωνα με δημοσιεύματα, αλλά ανεπίσημα ως χρηματοδότης σε δευτέρας κατηγορίας έντυπα της Δεξιάς (Καραμανλικής), συμφερόντων του εκδότη Φιλιππάκη. Συμμετέχει από μακριά στον εσωτερικό οπαδικό πόλεμο που διεξάγεται μεταξύ Αθήνας, Πειραιά και Θεσσαλονίκης. Περισσότερο «πολιτικός» από τους άλλους, αντιλαμβάνεται τις εξελίξεις. Αυτή τη χρονιά το πρωτάθλημα έπρεπε να πάει Θεσσαλονίκη μεριά. Το κατάλαβε νωρίς. Για αμιγώς πολιτικούς λόγους. Αντιμετωπίζει νομικά προβλήματα στις ΗΠΑ με εταιρείες του αλλά ο ίδιος είναι αισιόδοξος. Οι Αμερικανοί όχι και τόσο. Βεβαίως υπάρχουν πάντα οι παλιές καλές επαφές με το αμερικανικό στρατιωτικό κατεστημένο. Αυτά τα πράγματα δεν ξεχνιούνται.

Ο τέταρτος της παρέας πήρε την ομάδα των Αθηνών αλλά του έπεσε βαριά. Δεν βρίσκει επενδυτή για να τον διαδεχθεί. Προσκύνησε τον οπαδικό στρατό και τώρα δεν ξέρει πώς να ξεμπλέξει. Είναι εφοπλιστής και καναλάρχης. Η ομάδα υποψιάζεται πως θέλει να τη ρίξει στη Β΄ Εθνική για να απαλλαγεί χωρίς περισσότερο κόστος. Ο οπαδικός στρατός τον λάτρεψε και τώρα τον μισεί. Τα γεγονότα της περασμένης Κυριακής ενδεχομένως να αποδειχθούν κομβικά για τις εξελίξεις. Προσπάθησε να διασωθεί τοποθετώντας σε καίριες θέσεις ανθρώπους του, ακόμη και τον Νίκο Κωνσταντόπουλο (ναι της Αριστεράς) στην προεδρία της ομάδας. Τα έχει δει όλα το «Απόστολος Νικολαΐδης», ένα από τα φιλέτα του αθηναϊκού real estate. Επιχείρησε να δημιουργήσει «καλή φάση» με το γήπεδο στον Ελαιώνα. Απέτυχε. Ήταν και το εμπορικό κέντρο, βλέπετε, για να «βγουν τα έξοδα». Τζίφος. Ούτε ο ταϊλανδός επενδυτής (τρομάρα του) δεν συγκινείται. 

Για τη Λάρισα και την ομάδα δεν θα ειπωθεί κουβέντα. Τα λέει όλα ο Λάκης Λαζόπουλος.

Στον Γιώργο Βασιλειάδη, τον υφυπουργό, ταιριάζει απόλυτα η γνωστή κινηματογραφική ρήση «Πού πας, ρε Καραμήτρο». Ο ίδιος το ξέρει καλά πως «Παράγκα αν γκρεμίσεις, το κεφάλι σου θα φας». Η κυβερνώσα αριστερά ξέρει από παράγκες. Ιδίως αυτή του «Μαυρομάτη», του Καραγκιόζη για να μην υπάρχει παρεξήγηση. 

Υ.Γ. Τον τίτλο επηρέασε το εξαιρετικό άρθρο του Νίκου Ασημακόπουλου στην A.V. «Ποιοι είναι, τελικά, αυτοί οι “αλήτες”».