Η κωμωδία ενός «ντου»

Στο μέλλον ίσως να χρειαστεί να παραφράσουμε κάπως τον Οδυσσέα Ελύτη: «Αν αποσυνθέσεις την Ελλάδα στο τέλος μείνει μια ελιά, ένα καράβι και το video της ΠΟΕΔΗΝ. Και με αυτά με αυτά μπορείς να την ξαναφτιάξεις». Γιατί αυτά τα σπαρταριστά 18 δευτερόλεπτα που κυκλοφόρησαν στο διαδίκτυο από το «ντου» διαμαρτυρίας της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στα Δημόσια Νοσοκομεία κρύβουν μέσα τους περισσότερη Ελλάδα από οτιδήποτε άλλο έχει κυκλοφορήσει τα τελευταία χρόνια. Την πραγματική Ελλάδα. Όχι αυτήν που κρύβεται στη φαντασία του καθένα. Την Ελλάδα όπου πρώτα αρχίζουν οι χειροδικίες και τα «έλα!-έλα!» και μετά η έλλογη επικοινωνία. Και φυσικά την Ελλάδα που παράγει απίστευτες ποσότητες κωμωδίας καθημερινά. Ιδιαίτερα όταν προσπαθεί να υποδυθεί τη σοβαρή.

Γι’ αυτό και στο video από το λάθος «ντου», μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα, χωράνε 4 σπαρταριστές λεπτομέρειες.

Λεπτομέρεια 1η: Η ανακούφιση του αστυνομικού
Με πλήρη εξάρτυση, με τα γυαλιά κομάντο με ξυρισμένο κρανίο και με τον ασύρματο να κρέμεται στην μπροστινή τσέπη, ξεκίνησε για μια ακόμα μέρα στη δουλειά, χωρίς να φαντάζεται τι τον περιμένει. Η εμφάνιση του σκληρού σε αντίθεση με την εύλογη απορία «τι κάνετε εδώ, ρε παιδιά;» παράγει κορυφαίο κωμικό αποτέλεσμα. Το οποίο εκτοξεύεται όταν, μετά το πρώτο σοκ, του δίνεται η ευκαιρία να αποκαλύψει την παρεξήγηση και να πει ότι «το Υπουργείο Εργασίας είναι δίπλα, εδώ είναι το Υπουργείο Εσωτερικών» η ανακούφιση ξεχειλίζει από κάθε ραφή της hi-tech στολής. Και το ύφος του εκπέμπει ένα πεντακάθαρο «ωραία, γλίτωσα, θα πάνε να την πέσουν στον άλλον εγώ θα ησυχάσω. Αυτό μετράει, ρε φίλε…»

Λεπτομέρεια 2η: Ο αγωνιστικός τόνος του προέδρου της ΠΟΕΔΗΝ δεν αλλάζει
Ο πρόεδρος της ΠΟΕΔΗΝ διακατέχεται από τον κλασικό «γιούργια» αγωνιστικό οίστρο, αυτό το μίγμα δραματικότητας και τσαμπουκά που χαρακτηρίζει κάθε παρόμοιο «ντου». Και επειδή ο τόνος αυτός είναι δύσκολο να επιτευχθεί δεν μπορεί να αλλάζει με το παραμικρό. Έτσι με τον ίδιο ακριβώς τόνο που λέγεται το «ορμάμε, αδέρφια» λέγεται και το «Το Υπουργείο Εργασίας δεν είναι εδώ;» και το «τότε πάμε δίπλα…» μετά την αποκάλυψη της παρεξήγησης. Και με την ντουντούκα να κρέμεται από το χέρι σε προσωρινή αναστολή, παίρνει τον δρόμο για να επαναλάβει το ίδιο στο σωστό μέρος…

Λεπτομέρεια 3η: Ο τύπος που επιμένει
Πάντα σε ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα ανθρώπων υπάρχει και ο «μας λένε ψέματα – κάτι μας κρύβουν!». Έτσι, μετά την αποκάλυψη ότι «εδώ δεν είναι το υπουργείο Εργασίας» ακούγεται φωνή από πίσω που επαναλαμβάνει (δις) «Εδώ είναι, εδώ είναι»! Γιατί ποτέ δεν πρέπει να υπάρχει μια μόνο πραγματικότητα. Γιατί ποτέ δεν κάνουμε λάθος. Γιατί έτσι θέλουμε. Και κυρίως γιατί, ακόμα και αν δεν είναι εδώ, θα μπορούσε να είναι. Τι διαφορά έχει; Όλα υπουργεία δεν είναι; Ας μην πνιγόμαστε σε λεπτομέρειες τώρα… Αφού εγώ ξέρω»!

Λεπτομέρεια 4η: Ο χαβαλές που γελάει με την γκάφα του Προέδρου
Φυσικά και βρίσκεται στη «γαλαρία». Και είναι ο πρώτος που καταλαβαίνει την γκάφα. Γι’ αυτό και πετάγεται να σχολιάσει «την πάτησες, Πρόεδρε». Γιατί πάνω από όλα είναι το αστείο. Και κυρίως με αυτή την παρέμβαση, διαχωρίζει τη θέση του. Μπορεί να είναι στην ίδια παράταξη, μπορεί να μην τον συμφέρει που το video θα τους κάνει ανταγωνιστές των Monty Python» εκείνο που προέχει είναι να «την πούμε» σε κάποιον. Που να είναι κάποιος άλλος. Και να γελάσουμε με το μπάχαλο. Επειδή «την πάτησε ο πρόεδρος». Όχι επειδή «την πατήσαμε όλοι».

Υ.Γ. 1 Για το video αυτό τοποθετήθηκε με ειρωνεία ο Παύλος Πολάκης. Θριαμβολογώντας για την γκάφα των «εχθρών» του. Καλά κάνει. Άλλωστε η καζούρα είναι βασικό κομμάτι της σύγχρονης «τρολιτικής» (το νέο είδος πολιτικής, σύνθετη λέξη από το «τρολάρισμα» και την «Πολιτική»). Εξάλλου κι εκείνοι δεν του έκαναν καζούρα, όταν με πομπώδες ύφος ανακοίνωνε τα ελλείμματα του ΚΕΛΠΝΟ που δεν είχε υπολογίσει σωστά, κάνοντας ένα παιδαριώδες λάθος; Αφού οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος είναι.

Υ.Γ. 2 Το γεγονός ότι άνθρωποι που είναι υπεύθυνοι για τη νοσηλεία άλλων, όπου η ακρίβεια παίζει σημαντικό ρόλο έκαναν ένα τέτοιο λάθος, είναι όντως ανησυχητικό. Από την άλλη, ευτυχώς που ως συνδικαλιστές δεν θα εργάζονται ιδιαίτερα πολύ, ώστε να κάνουν τα ίδια λάθη και στους ασθενείς.