«Αλλαξοαγαλματιές», κυρία Ζορμπά;

Κιμπάρισσα αγαλματοδότρα κυρία Ζορμπά,

Η αλήθεια είναι ότι, στην αρχή, δυσκολεύτηκα να το πιστέψω. Νόμισα ότι πρόκειται για μια κακόβουλη φάρσα εναντίον σας. Για fake news. Με σκοπό να σας γελοιοποιήσουν. Τόσο εξωφρενικό μου φάνηκε αυτό με την ανταλλαγή του «Ιππέα» με τον «Δρομέα». Μάλιστα η πρώτη μου απορία ήταν ποιος «ηλίθιος» μπορεί να σκέφτηκε κάτι τέτοιο. Είναι δυνατόν μια υπουργός Πολιτισμού να θέλει να αντικαταστήσει ένα σύγχρονο γλυπτό που αποτελεί σημείο αναφοράς μιας πόλης με ένα μπρούτζινο κιτς κατασκεύασμα που φέρει επάνω του όλη τη χοντροκοπιά των προπαγανδιστικών προθέσεών του; Αντιπροσωπευτικό μιας χώρας που μοιάζει να διανύει τώρα τη δική μας δεκαετία του ’80; Σα να θέλεις να ανταλλάξεις ένα ωραίο λευκό πουκάμισο με ένα υφαντό καφτάνι από αυτά που βρίσκεις κατά δεκάδες στα gift shop της επικράτειας.

Και μετά τα πράγματα έγιναν χειρότερα. Γιατί κατ’ αρχήν διαπίστωσα ότι αυτό δεν ήταν μια φήμη αλλά μια επώνυμη καταγγελία. Από τον άνθρωπο που έφτιαξε το γλυπτό. Και όσο περνούσαν οι ώρες ο κύριος Βαρώτσος επέμενε. Κι εσείς προσπαθούσατε να τον βγάλετε τρελό. Κι εκείνος συνέχιζε να επιμένει. Κι εσείς συνεχίζατε να διαρρέετε ότι τέτοια συζήτηση δεν έγινε ποτέ. Δεν ξέρω αν σας σοκάρει αυτό που θα πω, αλλά ούτε μια στιγμή δεν φαντάστηκα πως μπορεί να λέτε εσείς την αλήθεια και ο Κώστας Βαρώτσος ψέματα. 

Μέσα σε 5 μήνες φαίνεται ότι «συριζοποιηθήκατε» εσείς. Αντί να «Μυρσινοζορμποποιηθεί» το υπουργείο. Και όσο περνούσε η ώρα, τόσο περισσότερο θυμίζατε 12χρονο που αρνείται ότι έσπασε το βάζο. Μέχρι που τελικά παραδεχθήκατε με μισόλογα ότι έγινε μια «ανεπίσημη κουβέντα» για το θέμα... Σα να μην έγινε τίποτα. Σα να μην είχαν προηγηθεί οι διαψεύσεις του τύπου «άντε, ας αλλάξουμε θέμα τώρα και ας το ξεχάσουμε».

Δεν ξεχάστηκε, όμως. Το αντίθετο. Πλέον το χαμηλό προφίλ σας, μαζί με ό,τι έχετε κάνει μέχρι τώρα, σαν να εξαφανίστηκαν. Τώρα θα είστε πλέον «αυτή που ήθελε να σπρώξει τον Δρομέα στους Σκοπιανούς για να τον ανταλλάξει με μια αηδία». Sorry. 

Βέβαια, εκείνο που ακόμα προσπαθώ να καταλάβω είναι τι θα εξυπηρετούσε όλο αυτό. Ποια ήταν η «λογική» πίσω από αυτή την πρόταση. Επικοινωνιακά, έστω. Δηλαδή θα δίναμε κάτι δικό μας που μας αρέσει και το θεωρούμε ως δώρο για την επισφράγιση μιας νέας φιλίας; Και καλά, έστω ότι ο πρωθυπουργός σας αισθάνεται βαθιά φιλία για τον βορειομακεδόνα ομόλογό του. Η γνώμη μιας ολόκληρης πόλης δεν μετράει καθόλου; Δεν πρέπει καν να ερωτηθεί; Δηλαδή, αν είχε δεχθεί ο κύριος Βαρώτσος θα ξυπνούσαμε ένα πρωί και θα βλέπαμε, αντί για τον Δρομέα, ένα προπαγανδιστικό τερατούργημα που κάποιος είχε φτιάξει κατά παραγγελία; Τετελεσμένο; Σαν ένα είδος «άσκησης» στην υποταγή; Για να μας θυμίζει ότι στη «νέα τάξη πραγμάτων» κανείς δεν έχει λόγο; Και ότι η «αισθητική» ή η ποιότητα ζωής μιας πόλης είναι ασήμαντη μπροστά στην επικοινωνιακή εξυπηρέτηση που θα έφερε το λάφυρο από τα Σκόπια; Το οποίο θα στηνόταν απέναντι από το Χίλτον για να θυμίζει ότι ο Αλέξης Τσίπρας κατέβασε το σύμβολο του αλυτρωτισμού τους»; 

Γι’ αυτό ακριβώς δεν ξεχνιέται τόσο εύκολα η ιστορία της ανταλλαγής. Γιατί δείχνει προθέσεις. Και μια βαθιά περιφρόνηση προς όλους μας. Όλους εμάς που θεωρούμε ότι οι πόλεις μας δικαιούνται να έχουν και μια αστική αισθητική πέρα από μνημεία που κάτι εξυπηρετούν. Και τα οποία θέλουν να μας επιβάλλουν τη δική τους αφήγηση της ιστορίας. Με το ζόρι. Όπως, ας πούμε, το μνημείο των νεκρών της ΕΡΤ. Δηλαδή, προς όλους εμάς που πιστεύουμε σε μια καλύτερη ζωή. Που δεν θα είναι βυθισμένη μέσα σε βρωμόνερα μίσους. Όπου θα διακρίνει κανείς μόνο Ακριβοπούλου και επιδόματα.

Εξάλλου πάντα τα καθεστώτα έδιναν μεγάλη σημασία σε αυτού του είδους τα μνημεία. Και αυτή είναι η διαφορά τους από τις κανονικές κυβερνήσεις.

Καταλάβατε τώρα γιατί στο εξής δεν θα σας θυμόμαστε για τίποτε άλλο;  

Υ.Γ. Σκέφτομαι με γέλιο την αμηχανία των Σκοπιανών μπροστά στον Δρομέα. Τι θα τον έκαναν; Θα έβαζαν στην κεντρική τους πλατεία κάτι που γι’ αυτούς δεν σημαίνει απολύτως τίποτα; Στο κάτω-κάτω, η μόνη εικόνα τρεχάτων Ελλήνων που έχουν είναι η εικόνα όσων τρέχουν κάθε Σαββατόβραδο στο καζίνο της Γεύγελης. 

Απάνθρωπη θέση εργασίας της εβδομάδας
Κοινό του Λάκη Λαζόπουλου που πρέπει λόγω πολιτικής τοποθέτησης να φανεί υποστηρικτικό και να χειροκροτάει δημόσια.

Θα έπρεπε να υπάρχει μια λέξη για...
«Γνωσταγνωστόφιλο» Η στιγμιαία αμηχανία ανάμεσασε δύο ανθρώπους που γνωρίζονται 
αποκλειστικά μέσω social media και που όταν συναντιούνται για πρώτη φορά από κοντά, 
διστάζουν για λίγο ως προς το αν πρέπει να φιληθούν ή όχι.

Η μετάφραση της εβδομάδας

Μυρσίνη Λοΐζου 
(για την ανάρτηση που έλεγε ότι τα θύματα του Ξηρού θα έπρεπε να σηκωθούν και να μας ζητήσουν συγγνώμη) 

«…η ψευδαίσθηση της προφορικότητας των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης με οδήγησε πριν αρκετά χρόνια σε ένα γλωσσικό ατόπημα στο Twitter…»

Μετάφραση
«Επίτηδες κάνω ότι δεν ξέρω τι σημαίνει “γλωσσικό ατόπημα” για να παραπλανήσω όσους ασχολούνται και να μην τα χαλάσω με αυτούς που καταλαβαίνουν ότι το εννοούσα»