Άκουσα τον κ. Τσίπρα, μετά τη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, να απευθύνει πρόσκληση «σε όλες τις δυνάμεις που αυτοπροσδιορίζονται προοδευτικές, για ένα μέτωπο που θα αποτρέψει την επέλαση της ακροδεξιάς». Οι εναγκαλισμοί με τον «κεντροδεξιό» Π. Καμμένο ξεχάστηκαν (τώρα έγινε ακροδεξιός), όπως θέλουν στον ΣΥΡΙΖΑ να ξεχαστεί ότι η νέα κυβερνητική πλειοψηφία έχει σχηματιστεί με την «ευγενική συμμετοχή» λαϊκοδεξιών, ψεκασμένων και κάποιων γραφικών. Θεωρούν δε ότι αρκεί η ταμπέλα του αριστερού στην πολιτική μαρκίζα για να τους κάνει και προοδευτικούς. Ξεκινούν από έναν γραμμικό διαχωρισμό προόδου/συντήρησης που υπακούει στο παραδοσιακό δίπολο του 20ού αιώνα δεξιά/αριστερά, όπου αριστερός ίσον εξ ορισμού προοδευτικός. Αλήθεια ο Μελανσόν είναι ένας προοδευτικός πολιτικός; Το Κίνημα 5 Αστέρων στην Ιταλία είναι ένα προοδευτικό κίνημα; Γιατί η Λεπέν είναι ισχυρή σε χώρους όπου παλιά κυριαρχούσε η αριστερά; Γιατί σε περιοχές με αριστερή παράδοση συγκεντρώνει υψηλά ποσοστά το AfD στη Γερμανία; Πώς εξηγείται το γεγονός των πολλών απευθείας μετακινήσεων ψηφοφόρων από τον ΣΥΡΙΖΑ προς τη Χρυσή Αυγή;
Ας πάμε όμως και στην ουσία της πολιτικής για να δούμε τι είναι προοδευτικό.
-Είναι πρόοδος να γυρίζεις την πλάτη και να έχεις κλειστά μάτια σε αλλαγές που γίνονται σε όλο τον αναπτυγμένο κόσμο;
-Είναι πρόοδος όταν τα Πανεπιστήμια αλλάζουν ραγδαία παντού στον κόσμο, εσύ να αρνείσαι να δημιουργήσεις αγγλόφωνα τμήματα στα δικά σου ΑΕΙ και να τα έχεις παραδώσει στο άσυλο της ανομίας;
-Είναι πρόοδος όταν παραμένεις η μοναδική ευρωπαϊκή χώρα στην οποία δεν επιτρέπεται η λειτουργία μη κρατικών ΑΕΙ;
-Είναι πρόοδος ο προπηλακισμός, οι τραμπουκισμοί και η στοχοποίηση όσων έχουν διαφορετικές απόψεις;
-Είναι πρόοδος το διώξιμο των επενδύσεων επειδή απεχθάνεσαι την ιδιωτική πρωτοβουλία και είσαι αγκυλωμένος σε κρατικίστικες λογικές των δεκαετιών του ’50 και του ’60;
-Είναι πρόοδος ο διορισμός συγγενών, φίλων, ανθρώπων του κομματικού σωλήνα με μοναδικό προσόν ότι είναι κολλητοί της νέας εξουσίας;
-Είναι πρόοδος να χύνεις κροκοδείλια δάκρυα για τους μετανάστες και να ανέχεσαι να ζουν άνθρωποι στο κολαστήριο της Μόριας, δίχως να βγάζεις άχνα;
-Είναι πρόοδος να καταργείς τα πρότυπα σχολεία και να στερείς από παιδιά φτωχών οικογενειών το δικαίωμα σε καλύτερη μόρφωση, όταν εσύ διαλέγεις ένα ιδιωτικό σχολείο για να έχουν τα παιδιά σου καλύτερη εκπαίδευση, όπως θέλει κάθε γονιός;
-Είναι πρόοδος να βλέπεις να εκπροσωπούν διεθνώς τη χώρα σου άνθρωποι που δεν έχουν καθόλου παραστάσεις από τον σύγχρονο κόσμο;
-Είναι πρόοδος να μη βρεις να πεις μια συγγνώμη όταν 100 άνθρωποι καίγονται λόγω λαθών και παραλείψεων της κρατικής μηχανής της οποίας προΐστασαι, αλλά αντιθέτως επιχειρείς να παραπλανήσεις την κοινή γνώμη με στημένες παραστάσεις και χάρτες από fake δορυφόρους;
-Είναι πρόοδος να διορίζεις υπουργούς με μοναδικό κριτήριο ότι είναι κομματικοί ή προσωπικοί σου φίλοι;
-Είναι πρόοδος να υποστηρίζεις τριτοκοσμικούς δικτάτορες;
-Είναι πρόοδος να αρνείσαι στους πολίτες ένα από τα βασικά δικαιώματά τους, όπως το δικαίωμα στην ασφάλεια, κάνοντας πλάτη σε μπαχαλάκηδες και χουλιγκάνους;
Τίποτα από τα παραπάνω δεν είναι πρόοδος. Πρόκειται για βαθύ συντηρητισμό και σε πολλές περιπτώσεις για πλήρως οπισθοδρομικές αντιλήψεις. Η πλειοψηφία των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ είναι βαθιά συντηρητικά άτομα, εμφορούμενα από παλαιομαρξιστικές αντιλήψεις ή πρόκειται για στελέχη του παραδοσιακού ΠΑΣΟΚ που έχουν μείνει στη δεκαετία του '80, εξ ου και η πλειοψηφία τους βρισκόταν κοντά στον Ακη Τσοχατζόπουλο.
Ας αφήσουμε στην άκρη λοιπόν τα στερεότυπα. Πρόοδος είναι όταν η χώρα σου κάνει βήματα συγχρονισμού με τον υπόλοιπο κόσμο. Όταν τρέχει να προλάβει την 4η βιομηχανική επανάσταση κι όχι όταν ζει ακόμη στη δεύτερη. Πρόοδος είναι όταν η χώρα σου δημιουργεί θεσμούς που λειτουργούν προς όφελος του συνόλου κι όχι προς όφελος πελατών και κολλητών. Πρόοδος είναι όταν οι πιο δημιουργικοί άνθρωποι βρίσκουν περιβάλλον να αναπτύξουν το ταλέντο τους και οι αδύναμοι στήριξη. Πρόοδος είναι όταν τα οικονομικά οφέλη διαχέονται σε όλη την κοινωνία και δεν μένουν σε μια μικρή ομάδα. Πρόοδος είναι όταν οι άνθρωποι έχουν το δικαίωμα της έκφρασης δίχως να στοχοποιούνται όταν ασκούν κριτική στην εκάστοτε εξουσία.
«Αρκούν 10 χρόνια για έναν ριζοσπάστη προκειμένου να γίνει συντηρητικός δίχως να αλλάξει ούτε μια ιδέα», λέει μια ρήση. Πόσο μάλλον όταν στον ΣΥΡΙΖΑ εμφορούνται από αντιλήψεις όχι της προηγούμενης δεκαετίας, αλλά των μέσων του προηγούμενου αιώνα.
5°
