Στα τρία ο ΣΥΡΙΖΑ για τις εκλογές

Το επάγγελμα του επίμονου κηπουρού στον κήπο του Μαξίμου έχει γίνει ανάρπαστο τελικά. Μετά τον «κουρασμένο» Καραμανλή, θήτευσε στο ευαγές ίδρυμα ο Γιώργος Παπανδρέου για να ακολουθήσει η «Πολιτική Άνοιξη». Τον κύκλο του σεμιναρίου περί «ανώτατης κηπουρικής» φαίνεται να κλείνουν οι κ.κ. Τσίπρας και Μητσοτάκης. Άπαντες έκαναν χρήση του δικαιώματος της «Διεύρυνσης», όρος βαθιά πολιτικός. Ο ένας στον Μεσαίο Χώρο, ο άλλος στο «Τοπίο στην Ομίχλη», ο τρίτος στην Ακροδεξιά του Κυρίου ή αλλιώς στο ρεύμα Χριστόδουλου - Καρατζαφέρη, ο τέταρτος στην πολύφερνο νύφη που πλέον έχει μείνει στο ράφι και αποκαλείται στην αγοραία πολιτική διάλεκτο «Κεντροαριστερά», ενώ ο πέμπτος της παρέας ήδη αλιεύει στα θολά ύδατα της πατριδοκαπηλίας με οποιοδήποτε κόστος. Λαμπρά.

Επειδή ο ένας ζει την «Ασκητική» του στη Ραφήνα, ο δεύτερος στον φανταστικό κόσμο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, ο τρίτος απασχολείται με τη μελέτη του εγχειριδίου διά πάσαν εθνικήν νόσον «Τα μυστικά του βάλτου», ενώ ο πέμπτος διαβάζει τον οδηγό «Τα πέντε βήματα για να γίνεις πρωθυπουργός», μας μένει ο τέταρτος ο οποίος είναι εν ενεργεία. Αυτός, εσχάτως, απασχολείται με τον Καβάφη, σε μετάφραση όμως, οπότε και τα γνωστά προβλήματα ακριβούς κατανόησης του περιεχομένου.

Πώς εξηγείται, λοιπόν, το ξαφνικό πάθος για τα «παιδιά του ΓΑΠ»; Μυστήριο. Πόθεν προκύπτει η εξάρτηση από τον κ. Πολάκη; Δεύτερο μυστήριο. Γιατί διασκεδάζει με τον ανελέητο καβγά μεταξύ Κοτζιά και Καμμένου, αμφότεροι υπουργοί του με το συμπάθιο; Μυστήριο.

Η ηγετική ομάδα Φλαμπουράρης, Τζανακόπουλος, Λιάκος, Βερναρδάκης, Καρανίκας, που πλαισιώνονται από την παρέα των «Σεναριογράφων», αναβαθμίζει τη μέθοδο της «δημοσκοπικής πασιέντζας». Πρόκειται για ένα σύγχρονο εύρημα της πιθανολογίας η οποία είναι βαρβάτη επιστήμη μεν, αλλά απαιτεί και υψηλή εξειδίκευση δε.

Πρόκειται για έναν αλγόριθμο «made by Maximou», ο οποίος βγάζει καθημερινά τρεις διαφορετικές εναλλακτικές προτάσεις. Είναι δηλαδή κάτι σαν «κβαντικός τζόγος» αλλά με πολιτικά κριτήρια.

Η πρώτη εναλλακτική μετρά την εκδοχή των εκλογών το πρώτο δεκαπενθήμερο του Απριλίου με δύο εκδοχές. Την ημερομηνία της 7ης του μηνός και την ημερομηνία της 14ης του ιδίου μηνός.

Η δεύτερη εναλλακτική, η οποία και κατονομάζεται ως «θεσμική», μετρά τις πιθανότητες διεξαγωγής εκλογών τον Μάιο πάλι με δύο εκδοχές. Την 26η του μηνός, αλλά και εκείνη μιας εβδομάδας πριν.

Η τρίτη εναλλακτική αφορά τους εραστές της Οκτωβριανής παράδοσης και συναρτάται με την κατάληψη των χειμερινών ανακτόρων με τον παραμορφωτικό φακό του Αϊζενστάιν.

Οι τρεις αυτές εναλλακτικές αντιμετωπίζονται πολύ σοβαρά.

Έτσι οι υποστηρικτές του σεναρίου «Πικρός Απρίλης του 2019» ανήκουν στην αποκαλούμενη «αριστερή πτέρυγα της Κουμουνδούρου». Αυτή η πτέρυγα με τους 53 και τους υπόλοιπους διατείνεται πως η συσπείρωση του ΣΥΡΙΖΑ είναι χαμηλή και χωρίς προοπτική ενίσχυσής της, ιδιαίτερα μετά το «άνοιγμα» στα παιδιά του ΓΑΠ. Υπ’ αυτές τις συνθήκες, λένε οι αριστεροί τώρα, ο Τσίπρας υποχρεούται να αιφνιδιάσει και, ως εκ τούτου, προκειμένου να «ηττηθεί αξιοπρεπώς» θα επιλέξει την 7η ή την 14η Απριλίου για τη διεξαγωγή των εκλογών. Η ίδια πτέρυγα επιμένει πως, αν παρατείνει την αγωνία της κυβέρνησής του, ο Τσίπρας θα αναγκαστεί να περάσει αντιλαϊκά μέτρα για τα οποία έχει δεσμευτεί. Κάτι τέτοιο δεν προκύπτει από το επίσημο καλαντάρι, αλλά αυτοί μπορεί να ξέρουν πράγματα που οι υπόλοιποι θνητοί αγνοούν.

Η δεύτερη εναλλακτική αφορά τους κομματικούς οι οποίοι έχουν ετοιμαστεί ή ετοιμάζονται για εκλογές τον Μάιο. Η πτέρυγα αυτή είναι η θεσμική φωνή της Κουμουνδούρου. Αναγνωρίζει πως δεν υπάρχουν περιθώρια για διεξαγωγή εκλογών τον Οκτώβριο. Βλέπουν πως η συσπείρωση των ψηφοφόρων δεν προδιαγράφεται ανοδική. Πιστεύουν πως αν ο ΣΥΡΙΖΑ υποστεί σημαντικές απώλειες στις Αυτοδιοικητικές και τις Ευρωεκλογές, τότε θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να αντιστραφεί το πολιτικό κλίμα. Αλλά και αυτό το σενάριο καλείται να διαχειριστεί μία «αξιοπρεπή ήττα».

Οι Οκτωβριανοί

Είναι, κατά τη γνώμη των δημοσκόπων, η πιο ενδιαφέρουσα εναλλακτική. Βασίζεται σε δημοσκοπικά ευρήματα που δείχνουν πως ο ΣΥΡΙΖΑ «τσιμπάει» –αυτός είναι ο όρος– περί το 1,5% κάθε μήνα από τον Δεκέμβριο του 2018 και μετά. Οι οπαδοί αυτής της εναλλακτικής αναγνωρίζουν πως η συσπείρωση είναι χαμηλότατη και πως η «αποχή» από τις κάλπες είναι ο βασικός και αμείλικτος αντίπαλος. Αλλά παράλληλα διαπιστώνουν πως με πολύ αργούς ρυθμούς, αυτή η συσπείρωση κινείται ανοδικά.

Αυτό το σενάριο προβλέπει εκλογές τον Οκτώβριο για να «παλέψουμε τις εκλογές και να τις πάρουμε με διαφορά, αλλά χρειαζόμαστε χρόνο», λένε χαρακτηριστικά οι πιστοί σε αυτή την εναλλακτική και προσθέτουν: «Το μόνο πρόβλημα σε αυτό το σενάριο είναι ο “Μαύρος Κύκνος”, όπως αποκαλείται, δηλαδή το απρόβλεπτο, μία καταστροφή, μία τραγωδία σαν αυτή στο Μάτι ή κάτι ανάλογο, αλλά δεν μπορεί κανείς να εφαρμόσει μία στρατηγική αναλογιζόμενος τις επιπτώσεις ενός «Μαύρου Κύκνου».

Για να σοβαρευτούμε. Φαίνεται πως τόσο στην Κουμουνδούρου όσο και στο Μαξίμου δεν υφίσταται την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές μία τελική απόφαση για τον χρόνο διεξαγωγής των εκλογών. Άλλωστε αυτό είναι και το βασικό ζήτημα που απασχολεί την Πειραιώς, η οποία επιχειρεί με όλα τα μέσα να διασφαλίσει εκλογές τον Μάιο.

Συμπέρασμα. Η κάλπη είναι σαν το κρασί. Όσο πιο αργά, τόσο πιο καλά. Κανείς δεν την προκαλεί για να χάσει.