Η Ελλάδα σε μια μαύρη κοινωνική τρύπα

Σύμφωνα με το εκλογικό σύστημα που καθιερώθηκε επί κυβέρνησης Σαμαρά οι ευρωβουλευτές που έχουν μπει στη λίστα των υποψηφίων των κομμάτων εκλέγονται με σταυρό προτίμησης σε εθνική εκλογική περιφέρεια.

Άρχισα λοιπόν τις αναγκαίες προεκλογικές εξορμήσεις για να έρθω σε επαφή με την τοπική κοινωνία, να προβληθώ στα τοπικά ΜΜΕ και κυρίως να καταλάβω ποια είναι τα θέματα που απασχολούν τους πολίτες και πώς μπορώ να φανώ, στο μέτρο του δυνατού, χρήσιμος.

Στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο που θα αναδειχθεί μέσα από τις εκλογές της 26ης Μαΐου η ΝΔ μπορεί να αυξήσει τους ευρωβουλευτές της από πέντε που είναι σήμερα σε τουλάχιστον επτά. Η ενίσχυση της «γαλάζιας» ευρωκοινοβουλευτικής ομάδας σημαίνει ότι η ΝΔ θα έχει μεγαλύτερη επιρροή στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ΕΛΚ).

Στην εξαιρετικά πιθανή περίπτωση που θα έχουμε κυβέρνηση Μητσοτάκη ο ρόλος των «γαλάζιων» ευρωβουλευτών θα ενισχυθεί γιατί θα αποτελέσουν την πολιτική γέφυρα μεταξύ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, των ευρωπαϊκών θεσμών γενικότερα και της κυβέρνησης της ΝΔ.

Υπάρχουν λοιπόν πολλά κίνητρα για μια ολοκληρωμένη και εντατική προεκλογική προσπάθεια.

Εκτός ελέγχου

Την περασμένη Παρασκευή ξεκίνησα περιοδεία στην Άρτα, πήγα στη συνέχεια στα Τζουμέρκα, στην περιοχή από την οποία κατάγεται ο κ. Τσίπρας, συνέχισα τη διαδρομή μου στη Σιάτιστα, παρακολούθησα την ομιλία Μητσοτάκη στην Κοζάνη όπου ανακοινώθηκε η υποψηφιότητα του βουλευτή κ. Κασαπίδη για την Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας, πέρασα από τη Φλώρινα, έκανα επαφές στο Αμύνταιο, διανυκτέρευσα στο Νυμφαίο για να κλείσω αυτόν τον κύκλο στα Ιωάννινα.

Αυτά που είδα με προβλημάτισαν. Μου δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι ένα σημαντικό τμήμα της πατρίδας μας έχει πέσει σε μια μαύρη κοινωνική τρύπα από την οποία είναι εξαιρετικά δύσκολο να βγει.

Ακούγοντας τον Μητσοτάκη στην Κοζάνη και έχοντας παρακολουθήσει ανάλογες ομιλίες του στη Λαμία και στην Πάτρα έχω καταλήξει ότι αποτελεί την ήρεμη δύναμη της πολιτικής, ξέρει τι θέλει και πώς να το παρουσιάσει, είναι συγκεκριμένος, αποφεύγει να ασχοληθεί υπερβολικά με την καταγγελία της κυβερνητικής πολιτικής και μεταφέρει στο ακροατήριό του αυτοπεποίθηση και αισιοδοξία.

Θεωρώ ότι η κυβερνητική αλλαγή θα βελτιώσει την κατάσταση, δεν αρκεί όμως για να ελεγχθεί η αρνητική δυναμική η οποία έχει αναπτυχθεί.

Ο πρωτογενής τομέας βρίσκεται σε φοβερή κρίση με το κόστος της παραγωγής να αυξάνεται, με τη φορολογία, τις τιμές των καυσίμων και της ηλεκτρικής ενέργειας να τραβάνε την ανηφόρα, ενώ δεν φαίνεται να υπάρχει στρατηγική ανάπτυξης καλλιεργειών με οικονομική προοπτική. Επιπλέον οι παραγωγοί είναι ουσιαστικά εκτός εμπορικού κυκλώματος.

Ειδικά στον τομέα της κτηνοτροφίας επιταχύνονται οι αρνητικές εξελίξεις. Οι τιμές του γάλακτος έχουν καταρρεύσει, οι ελληνοποιήσεις έχουν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο και πολλοί κτηνοτρόφοι αναζητούν τρόπους να πουλήσουν τα κοπάδια τους.

Μεγάλη απογοήτευση και στην γουνοποιία η οποία περνάει πρωτοφανή κρίση.

Τη χειρότερη εικόνα δίνει η ΔΕΗ η οποία έχει κυρίαρχη οικονομική παρουσία στις περισσότερες πόλεις και περιοχές από τις οποίες πέρασα.

Η ίδια η ΔΕΗ βρίσκεται σε φάση οικονομικής πτώσης, δυσκολεύεται να οργανώσει το σταδιακό πέρασμα στη μετά τον λιγνίτη περίοδο, καταστρέφει συστηματικά το περιβάλλον, επιβαρύνει την υγεία των κατοίκων ολόκληρων περιοχών, εξαφανίζει υδάτινα αποθέματα με αποτέλεσμα οι αρδευτικές γεωτρήσεις να πηγαίνουν όλο πιο βαθιά και να κοστίζουν περισσότερο.

Τα οικονομικά προβλήματα συμβάλλουν στην πολυδιάστατη κοινωνική κρίση με επιτάχυνση της μείωσης του πληθυσμού και της δημογραφικής γήρανσης, στην εγκατάλειψη περιοχών και τη δραστική μείωση του μαθητικού πληθυσμού, στη φυγή της νεολαίας και τα ρεκόρ της ανεργίας.

Τεράστια απόσταση

Στο περιβάλλον που κινήθηκα η κυβερνητική επιχειρηματολογία για έξοδο από την κρίση, οικονομική ανάπτυξη και βελτίωση της κοινωνικής πολιτικής που εφαρμόζεται μοιάζει με κακόγουστο ανέκδοτο.

Η βελτίωση κάποιων οικονομικών δεικτών δεν σημαίνει τίποτα για ολόκληρες περιοχές της πατρίδας μας που κινδυνεύουν να χαθούν σε μία μαύρη κοινωνική τρύπα.

Για να αποτραπεί η επερχόμενη καταστροφή χρειάζεται εκτός από την κυβερνητική αλλαγή να αλλάξουν ορισμένοι κανόνες στην οικονομία, να οργανωθεί η περιφερειακή ανάπτυξη, να γίνουν μεγάλες επενδύσεις σε παραγωγικές μονάδες, να βγουν τμήματα της δημόσιας διοίκησης από την αδράνεια και να συμβάλουν σε μία δημιουργική προσπάθεια.

Ο κ. Τσίπρας θριάμβευσε στις εκλογές του 2015 υποσχόμενος εύκολες όσο και ανύπαρκτες λύσεις και πηγαίνει στις εκλογές του 2019 έχοντας συμβάλει με τα λάθη και τις παραλείψεις του στη δραματική επιδείνωση της κρίσης.

Από αυτά που έχουμε μπροστά μας το λιγότερο δύσκολο είναι η εκλογική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ.