Edito 277

Πριν λίγο καιρό, στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης αντιμετώπιζαν προβλήματα με τις καθαρίστριες των διδακτικών χώρων. Δούλευαν με το σύστημα της ενοικιαζόμενης εργασίας, με άθλιες συνθήκες, ωράρια εξοντωτικά, μειωμένους μισθούς. Οι φοιτητές ζητούσαν να μπει μια τάξη, να σταματήσει η εκμετάλλευση. Κάποιοι πάρα πολύ επαναστατημένοι, όμως, ζητούσαν πλήρη πρόσληψη, μόνιμη δουλειά και τα γνωστά. Είχε βγει τότε κάποιος, ο Πάγκαλος αν θυμάμαι καλά, και είχε πει, είναι αστείο, αυτοί που φωνάζουν περισσότερο και είναι αδιάλλακτοι, στ’ αλήθεια είναι εναντίον των εργαζομένων. Γιατί όταν ζητάνε κανονικές προσλήψεις και μονιμότητες ζητάνε κι άλλους δημόσιους υπαλλήλους. Και οι καθαρίστριες, οι οποίες είναι μετανάστριες στη μεγάλη τους πλειοψηφία, δεν είναι βέβαια αυτές που θα περάσουν από ΑΣΕΠ και θα γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι του κράτους. Στην πραγματικότητα, οι πολύ επαναστάτες ήταν αυτοί που ήθελαν απλώς ακόμα περισσότερους δημόσιους υπαλλήλους.

Η νέα κυβέρνηση, προς τιμήν της, δείχνει να παίρνει μερικές αποφάσεις για να σπάσει το φαύλο κύκλο της καθυστέρησης και της χρεοκοπίας. Και αναλαμβάνει το πολιτικό κόστος γι’ αυτό. Και όμως σε κάθε τέτοιο μέτρο, αμέσως τα τηλεοπτικά πρωινάδικα και οι πολιτικές δυνάμεις του λαϊκισμού είναι σε εγρήγορση για να υπερασπιστούν το χρεοκοπημένο καθεστώς.

Όλοι έλεγαν και έγραφαν για το απαράδεκτο μέτρο της νομιμοποίησης των ημιυπαίθριων. Μόλις όμως καταργείται, αμέσως οι φωνές της καθυστέρησης πιάνουν δουλειά. «Παγώνει η αγορά», χάνουν οι ιδιοκτήτες. Αυτή είναι η συνηθισμένη πρακτική σ’ αυτή τη χώρα. Κι αυτό είναι που πρέπει πρώτα να παραδεχτούμε, αν θέλουμε να αλλάξουμε κάτι. Η κοινωνία είναι συνένοχη σ’ αυτό το χάλι. Γι’ αυτό η καθυστέρηση έχει τέτοια συναίνεση. Πληρώνεις μερικές χιλιάδες για τη νομιμοποίηση και γίνεσαι κάτοχος μιας νόμιμης πια περιουσίας μερικών δεκάδων χιλιάδων ευρώ. Συμφέρει. Οι πολίτες γίνονται συνένοχοι στην παρανομία. Έτσι στέκεται αυτό το σύστημα της χρεοκοπίας και της καταστροφής της χώρας.

Σε κάθε τέτοια περίπτωση, μόλις εμφανιστεί η παραμικρή προσπάθεια αλλαγής, τα ανακλαστικά του συστήματος είναι ακαριαία. Όταν διορίζονται στο δημόσιο, «η κυβέρνηση βολεύει τους κομματικούς στρατούς» και χρεοκοπεί το κράτος. Όταν όμως σταματάνε τα stage στο Δημόσιο, «χιλιάδες παιδιά χάνουν τα όνειρά τους» λένε οι πολιτικοί του λαϊκισμού, «100.000 νέοι στο δρόμο» γράφουν τα πρωτοσέλιδα του λαϊκισμού.

Όλοι ξέρουν τι γίνεται. Όμως στην κοινωνία επικρατεί η αντίληψη, όσοι μπορούν να βολευτούν βολεύονται, όσοι μπορούν να κερδίσουν απ’ αυτό το φαύλο και ανορθολογικό σύστημα ας κερδίσουν. Ας προσπαθήσουν να βολευτούν και οι υπόλοιποι. Όμως δεν είναι έτσι. Η δημοσιονομική χρεοκοπία χτυπάει όλη την κοινωνία. Ο υπερδιογκωμένος δημόσιος τομέας στραγγαλίζει την ιδιωτική οικονομία. Χωρίς επιχειρήσεις, χωρίς παραγωγικότητα, δεν υπάρχουν θέσεις εργασίας, δεν υπάρχουν δουλειές. Η ανεργία συνεχώς αυξάνεται, 100 χιλιάδες νέοι άνεργοι προστέθηκαν μόνο τον τελευταίο χρόνο. Οι νέοι δεν βρίσκουν δουλειά, οι πτυχιούχοι είναι αποκλεισμένοι από τους χώρους εργασίας, οι δουλειές που υπάρχουν είναι χαμηλά αμειβόμενες.

Αν υπάρχει μια ελπίδα ν’ αλλάξει κάτι είναι γιατί η κοινωνία αργά και με καθυστέρηση αρχίζει να αντιλαμβάνεται πως ούτε καν οι ωφελημένοι απ’ αυτό το χρεοκοπημένο σύστημα δεν είναι πραγματικά ωφελημένοι. Γιατί η δημόσια χρεοκοπία μάς χτυπάει όλους. Δηλαδή κι αν ακόμα βρεις μια δουλειά στο Δημόσιο, αν καταφέρεις να γίνεις συμβασιούχος, stagiaire και μόνιμος ακόμα, τι να το κάνεις; Για να αντιμετωπιστεί η χρεοκοπία του Δημοσίου, θα αυξηθούν οι λογαριασμοί, θα βλέπεις στη ΔΕΗ «για το ρεύμα πληρώνετε 27 ευρώ, σύνολο λογαριασμού 80 ευρώ, τα υπόλοιπα υπέρ του Δήμου, της ΕΡΤ». Θα αυξηθούν τα τέλη κυκλοφορίας, οι έμμεσοι φόροι, οι βενζίνες, τα κινητά, τα χαρτόσημα, οι ασφάλειες, τα καύσιμα. Θα πληρώνεις για την παιδεία, θα πληρώνεις για την υγεία, για τη συγκοινωνία, την ασφάλεια. Θα πληρώνεις περισσότερα απ’ όσα σού δίνουν. Θα ζεις σε πόλεις χωρίς πράσινο και θα σε πνίγουν τα σκουπίδια. Το σύστημα έχει χρεοκοπήσει οριστικά.

Οι πολιτικές δυνάμεις του λαϊκισμού φοράνε την προοδευτική μάσκα του «φίλου του λαού». Δεν μπορούν να πουν ότι είναι οι ωφελημένοι αυτού του συστήματος, ότι υπερασπίζονται τα συμφέροντα όσων είναι βολεμένοι μ’ αυτή την κατάσταση. Ανησυχούν για την «αγορά που παγώνει» αν δεν νομιμοποιηθούν οι παράνομοι ημιυπαίθριοι, συμπονάνε τον «απλό πολίτη» ιδιοκτήτη του αυθαιρέτου, κλαίνε για τα χαμένα όνειρα των «παιδιών» που τους τάξανε μια θέση στο Δημόσιο. Φταίνε αυτά; Κανείς δεν φταίει.

Όμως, για μια φορά, πρέπει να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Η κοινωνία μας πρέπει να κάνει τις παραδοχές που έχει κάνει όλη η υπόλοιπη Ευρώπη. Οι χρεοκοπημένες κρατικές, ημικρατικές, δημοτικές, «αναπτυξιακές», εκκλησιαστικές, κομματικές, κι όπως αλλιώς λέγονται επιχειρήσεις, με τις καλά αμειβόμενες επιτροπές, τους διορισμούς κομματικών στρατών, την απίστευτη λαφυρολόγηση της δημόσιας περιουσίας, στερούν την ύπαρξη σε πολλαπλάσιες υγιείς επιχειρήσεις. Οι εκατοντάδες χιλιάδες συνεχείς διορισμοί που βαφτίζονται προσλήψεις «κατόπιν συνεντεύξεων», με «ειδικές συμβάσεις», «έκτακτες», με “stage”, σε κράτος και τοπική αυτοδιοίκηση, δεν είναι παραγωγικές, στερούν την ύπαρξη τριπλάσιων θέσεων εργασίας στον παραγωγικό τομέα της οικονομίας.

Αυτή τη βδομάδα πέσαν οι μάσκες και αποκαλύφθηκαν όλοι. Δεν υπάρχει κανείς σ’ αυτή τη χώρα που να μην ξέρει πώς δουλεύει το σύστημα των πελατειακών σχέσεων. Διορισμοί αντισυνταγματικοί, άδικοι, παράνομοι, έξω από το ΑΣΕΠ, που βαφτίζονται κάθε φορά αλλιώς, μέχρι να μονιμοποιηθούν με φωτογραφικές προκηρύξεις θέσεων, να νομιμοποιηθούν εκ των υστέρων. 

Όσοι με ωραία λόγια από «αγάπη για τα παιδιά», οι «φίλοι του λαού» που ζητάνε περισσότερο κράτος, περισσότερους διορισμούς στο δημόσιο, αυτοί που «συμπονετικά» παίζουν με την ανασφάλεια των ανθρώπων, είναι αυτοί που υπερασπίζονται το άδικο, ανορθολογικό, χρεοκοπημένο σύστημα που έχει οδηγήσει την Ελλάδα στην κατάρρευση. Οι «Αυτιάδες» της πολιτικής ζωής είναι οι μεταμφιεσμένοι υποστηρικτές του, οι υπεύθυνοι γι’ αυτό το χάλι που ζούμε.