Ευτυχισμένο το νέο (εκπαιδευτικό) έτος!

Παιδί Νο 1: Φοιτητής στο Τμήμα Διοίκησης Τουριστικών Επιχειρήσεων στα ΤΕΙ Αθήνας. Οι εγγραφές έγιναν, τα μαθήματα καρκινοβατούν. Η πρώτη διδασκαλία την περασμένη εβδομάδα σε ένα υπερπλήρες αμφιθέατρο, δεν έβρισκες να καθίσεις. Οι πίσω δεν άκουγαν γρυ από το τι έλεγε ο καθηγητής.

Μια εβδομάδα μετά: Καθημερινά η μέρα τελειώνει με δίωρη διδασκαλία. Πλήρες πρόγραμμα ακόμα δεν υπάρχει ούτε διανομή διδακτέας ύλης. Αιτία; Η συγχώνευση του τμήματος το καλοκαίρι με το Τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων. Ακόμα προσπαθούν να ομαλοποιήσουν την κατάσταση και δεν μπορούν! Οι μέρες περνούν, η απώλεια διδακτικών ωρών χαρακτηρίζεται ως κάτι το σύνηθες. Στο μεταξύ, πλέον, στο αμφιθέατρο βρίσκεις θέση να καθίσεις. Το ακροατήριο αραιώνει...

Παιδί Νο 2: Φοιτήτρια, τελειόφοιτη στο τμήμα τεχνολογίας γραφικών τεχνών. Ημέρα Τετάρτη –και βροχερή– πήγε στο μάθημα, στο ΤΕΙ Αθηνών στο Αιγάλεω, αλλά ο καθηγητής απουσίαζε. Αύριο και μεθαύριο δεν έχει μάθημα, έχει κατάληψη, με απόφαση κάποιας συνέλευσης φοιτητών, καθηγητών, διοικητικού προσωπικού – εννοείται ότι η πλειοψηφία των φοιτητών δεν είχε προσκληθεί σε αυτήν. Άντε από εβδομάδα και βλέπουμε.

Παιδί Νο 3: Πρωτοετής στο τμήμα Πολιτικών Μηχανικών στο ΕΜΠ, περιμένει μάταια να ανοίξει το Ίδρυμα για να εγγραφεί και να ξεκινήσει μαθήματα.

Ερώτηση 1η: Όλα αυτά εκλαμβάνονται ως αυτονόητα και έχουν πάψει θα θεωρούνται είδηση – ακόμα και μονόστηλο. Γιατί;

Ερώτηση 2η: Αν είσαι πατέρας ή μάνα αυτών των παιδιών, τι πρέπει να κάνεις;

Ερώτηση 3η: Τι λέει για όλα αυτά ο κ. Κατρούγκαλος;