Η απάτη της «αύξησης» του κατώτατου μισθού

Αναγνωρίζω πως υπάρχει η πιθανότητα το σημερινό «και μπράβο τους» να είναι εντελώς άχρηστο καθώς οι νοήμονες συμπολίτες έχουν πια καταλάβει πως στην περίπτωση του Αλέκση η φάβα έχει πάντα λάκκο, η απάτη καραδοκεί σε κάθε του εξαγγελία κι αντιμετωπίζουν την κυβέρνηση με την ίδια καχυποψία που (πρέπει να) αντιμετωπίζουμε τους συνανθρώπους οι οποίοι σε πάρκινγκ μεγάλων καταστήματων μας πλησιάζουν μουλωχτά και μας προσφέρουν το τελευταίο iPhone με μόλις 100 ευρώ. Οι λιγότερο νοήμονες, από την άλλη, δεν επηρεάζονται ούτε από επιχειρήματα ούτε  από την πραγματικότητα. Οι απόψεις τους είναι μπετόν κι αν ποτέ αλλάξουν, αυτό θα γίνει για όλους τους λάθος λόγους και συνεπώς προς τη λάθος κατεύθυνση. Παρ’ όλα αυτά, εγώ θα επιχειρήσω να εξηγήσω το πώς ο πρωθυπουργός για άλλη μια φορά επιχειρεί να εξαπατήσει αυτούς τους οποίους προσποιείται ότι ευνοεί.  

Για αρχή, καλό είναι να έχουμε πάντα στο νου μας ότι αν κάποιος μας κλέψει 10 και μετά υποχρεώσει κάποιον άλλο να μας δώσει 3, ο κλέφτης εξακολουθεί να μας έχει κλέψει 10 και εμείς είμαστε στο -7. Η αύξηση του μήκους των πλοκαμιών με τα οποία η κυβέρνηση φτάνει στο πορτοφόλι μας (ΦΠΑ, άλλοι φόροι, εισφορές) είναι κτηνώδης μπροστά στη μικρή αυτή αύξηση καθιστώντας την τετραετία του Αλέκση μια τετραετία χασούρας για κάθε άνθρωπο που είναι αναγκασμένος να εργάζεται για να ζει. Τα πράγματα φυσικά γίνονται χειρότερα αν κανείς σκεφτεί πως ούτε αυτή η ελάχιστη αποζημίωση δεν πρόκειται να φτάσει στις τσέπες των θυμάτων κι αυτό γιατί η κυβέρνηση του Αλέκση έχει φροντίσει να ψηφίσει την μείωση του αφορολογήτου ορίου.

Αυτό σημαίνει ότι οι συμπολίτες που μπορεί να δουν τον μεικτό τους μισθό να ανεβαίνει θα δουν τα καθαρά τους εισοδήματα σχεδόν αμετάβλητα. Το αφορολόγητο δεν τους καλύπτει πλέον κι έτσι οι κρατήσεις τους θα είναι αυξημένες. Όπως ακριβώς και οι εισοφορές τους. Γιατί περίφημη «αύξηση» του κατώτατου μισθού δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα (όχι και τόσο ευφυές) κόλπο που σκοπό έχει την αύξηση των κυβερνητικών εσόδων στα οποία εκτός από τα χρήματα των φρεσκοφορολογούμενων θα πρέπει να προσθέσουμε και τις εισφορές των ελεύθερων επαγγελματιών οι οποίες, ως συνδεδεμένες με τον κατώτατο μισθό, επίσης θα αυξηθούν. Ο Αλέκσης μας, που η οικονομία είναι το ατού του, όχι μόνο δεν δίνει τίποτα, αλλά θα πάρει ακόμα περισσότερα αδιαφορώντας για το αν η αγελάδα, που πια της έχει τελειώσει το γάλα και το μόνο που βγαίνει από τα μαστάρια της είναι αίμα, θα μείνει ζωντανή. Στο κάτω-κάτω αυτός δεν θα είναι πρωθυπουργός για πολύ ακόμα.  

Φυσικά όλα τα παραπάνω ισχύουν για τους συμπολίτες εκείνους που θα παραμείνουν στην εργασία τους. Κι αυτό γιατί οι επιχειρηματίες (όχι μόνο αυτοί με τις πουράκλες και τις κοιλιές που έχετε δει στις προπαγανδιστικές αφίσες του προηγούμενου αιώνα, αλλα και ο φούρναρης, ο μπακάλης, ο κουρέας, ο ιδιοκτήτης του καφέ της γειτονιάς σας) θα κάνουν ό,τι κάνει κάθε άνθρωπος που τα έσοδα του μειώνονται. Θα προσπαθήσει να τα διατηρήσει εκεί που ήταν. Κι όπως εσείς, φίλες, φίλοι και οι υπόλοιποι, μπορεί στην αρχή της κρίσης να διώξατε την κυρία που βοηθούσε στις δουλειές του σπιτιού(αν είσασταν αρκετά τυχεροί για να έχετε), έτσι κι ο επιχειρηματίας μπορεί  να διώξει κάποιον από τους υπαλλήλους του προκειμένου να διατηρήσει τα εισοδήματα του. Προφανώς αυτό δεν μπορεί να γίνει σε όλες τις δουλειές, αλλά με τέτοιο ύψος ανεργίας και τέτοια έλλειψη προοπτικής πολλοί είναι οι εργαζόμενοι που θα δουλέψουν για δύο προκειμένου να κρατήσουν τη θέση τους και πολλοί οι επιχειρηματίες που θα κάνουν το ίδιο προκειμένου να μην μειωθούν κι άλλο τα εισοδήματα τους.

Τέλος, ενδιαφέρον (απο απατεωνίστικης απόψεως) έχει και το ότι η «αύξηση» έγινε με έναν μνημονιακό νόμο που παρακάμπτει τις συλλογικές διαπραγματεύσεις λόγω των έκτακτων συνθηκών στις οποίες ψηφίστηκε. Αυτό φυσικά εκπλήσσει μόνο τους αφελείς συμπολίτες που πίστεψαν στην «έξοδο από τα μνημόνια» και όσους ακόμα δεν έχουν καταλάβει πως η οικονομία της ωραίας μας χώρας πάει από το κακό στο χειρότερο.  

Φίλες, φίλοι και οι υπόλοιποι το τι συμβαίνει όταν το κράτος «διατάζει» την οικονομία να πάει καλά και τις επιχειρήσεις να αυξήσουν το μισθολογικό τους κόστος δεν χρειάζεται να σας το πω εγώ. Μια ματιά στη χώρα πρότυπο των ελλήνων κυβερνώντων, τη Βενεζουέλα, αρκεί για να καταλάβετε. Δυστυχώς, οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα δεν μπορούν να αυξηθούν με νόμο κι όταν αυτό συμβαίνει τότε αναπόφευκτα θα τους εισπράττουν λιγότεροι. Οι μισθοί ανεβαίνουν για όλους μόνο όταν αντί για 100 υποψήφιους για μια θέση εργασίας έχουμε τρείς. Και για να συμβεί αυτό χρειάζονται θέσεις εργασίας. Δηλαδή νέες επιχειρήσεις και επέκταση αυτών που ήδη υπάρχουν. Δηλαδή ανάπτυξη. Και, πάλι δυστυχώς, η ανάπτυξη δεν διατάσσεται.

Αν θέλει ο Αλέκσης να κάνει κάτι που στ’ αλήθεια να ωφελεί τους χαμηλόμισθους ας ξεκινήσει με το κυνήγι της μαύρης εργασίας και των απλήρωτων υπερωριών. Ας μαζέψει τους ασύδοτους εργοδότες που ζητούν το δώρο Χριστουγέννων πίσω και δεν καταθέτουν τις εργοδοτικές εισφορές. Και φυσικά, ας σταματήσει να κλέβει τόσο μεγάλο κομμάτι από την αμοιβή όσων δεν μπορούν (ή δεν θέλουν) να κρύψουν τα εισοδήματα τους (θυμίζω ότι η πραγματική αμοιβή κάθε εργαζόμενου δεν είναι ο μισθός του, αλλά το ποσό που η επιχείρηση πληρώνει για την εργασία του, δηλαδή ο καθαρός μισθός + κρατήσεις εργαζόμενου + εργοδοτικές εισφορές)   

Από την άλλη, αυτά δεν εξυπηρετούν την ανάγκη να συγκεντρώσει ακόμα περισσότερα χρήματα για τους μισθούς των ψηφοφόρων που προσλαμβάνει στο δημόσιο, οπότε καλύτερα να μην μπει στον κόπο. Ας συνεχίσει να εξαγγέλει «αυξήσεις». Έτσι και λεφτά θα μαζέψει και όλο και κάποιος ανόητος θα βρεθεί να τον πιστεψει. Και μπράβο του.