Πρέπει να πω πως βρίσκω εξαιρετικά συγκινητική την προσπάθεια του Καμμένου του Πάνου να παραστήσει ότι καταγγέλει τον, για τέσσερα χρόνια ηγέτη του, Αλέκση. Για να μην παρεξηγηθώ να πω ότι το «παραστήσει» δεν αναφέρεται απαραίτητα σε συνειδητή υποκρισία. Όπως έχουμε διαπιστώσει χάρη στις εκπομπές της Αννίτας της Πάνια(ς), μπορεί κάποιος να παριστάνει κάτι χωρίς να καταλαβαίνει ότι δεν είναι αυτό το κάτι. Στην πραγματικότητα, είτε το καταλαβαίνει είτε όχι, ο ηγέτης των καημένων Καμμένων Ελλήνων εξακολουθεί να βρίσκεται στην υπηρεσία του Αλέκση και να λειτουργεί προς όφελος του.
Κι εξηγώ:
Η δήθεν φοβερή αποκάλυψη που έκανε χτες και κρίθηκε ως θέμα πρώτης προτεραιότητας από τους περισσότερους έγκριτους δημοσιογράφους της χώρας, είναι ότι του είχε προταθεί θέση στο ψηφοδέλτιο της επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να υπερψηφίσει τη συμφωνία των Πρεσπών.
Στην πραγματική ζωή η πρόταση μιας εκλόγιμης θέσης σε έναν άνθρωπο με τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ συνεργάζεται όσο πιο στενά γίνεται εδώ και τέσσερα χρόνια, δεν εκπλήσσει κανέναν. Αν θεωρείς κάποιον αρκετά καλό για να κάνεις μαζί του κυβέρνηση, αν θεωρείς κάποιον αρκετά καλό για να του έχεις αναθέσει την ευθύνη για την άμυνα της χώρας, δεν είναι καθόλου περίεργο να τον θεωρείς και αρκετά καλό για τα ψηφοδέλτια σου. Δεν είναι, δηλαδή, σαν να έγινε πρόταση στον Άδωνι τον Γεωργιάδη ή τον Κουτσούμπα. Δικό τους άνθρωπο θα έβαζαν στο ψηφοδέλτιο.
Παρόλα αυτά η «αποκάλυψη» Καμμένου αξιολογήθηκε ως πολύ σοβαρή και αντιμετωπίστηκε ως «ολομέτωπη επίθεση στην κυβέρνηση». Δεν ξέρω αν η αντιμετώπιση αυτή έγινε εκ του πονηρού ή από τη γνωστή έφεση των έγκριτων δημοσιογράφων να εντυπωσιάζονται με τις χάντρες και τα καθρεφτάκια και δεν με νοιάζει κιόλας. Αυτό που με νοιάζει είναι ότι εξυπηρετεί απολύτως τον άτσαλο μεν, λειτουργικό δε, σχεδιασμό του Αλέκση και της παρέας του.
Προφανώς η «αποκάλυψη» Καμμένου για το ψηφοδέλτιο της επικρατείας δεν κάνει απολύτως κανένα κακό στον ΣΥΡΙΖΑ. Κανένας από τους συμπολίτες που μετά από τέσσερα χρόνια αγκαλίτσας με τον Καμμένο εξακολουθεί να θέλει να ψηφίσει το κόμμα του Αλέκση δεν πρόκειται να σοκαριστεί από αυτήν κι όσοι ψηφοφόροι ΣΥΡΙΖΑ δεν γούσταραν Καμμ... τώρα που το σκέφτομαι τέτοιοι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχουν. Όπως έδειξαν οι εκλογές του Σεπτεμβρίου του 15, όλοι μια χαρά ένιωθαν με τον Πάνο. Κατά συνέπεια οι αποκαλύψεις Καμμένου είναι επίθεση εναντίον του Αλέκση με άσφαιρα πυρά κι ως εκ τούτου εντελώς ασήμαντες.
Αντιθέτως, η σοβαρότητα με τη οποία αντιμετωπίζονται, προσφέρει στον Καμμένο μια επίφαση αξιοπιστίας που θα του φανεί πολύ χρήσιμη όταν θα αρχίσει να επιτίθεται στην αντιπολίτευση. Ο Καμμένος εμφανίζεται ως ο πολέμιος όλων των πλευρών («τον είδατε που την έπεσε και στον Αλέκση» θα λένε χαμογελώντας οι συριζαίοι) κι όχι ως αυτό που στην πραγματικότητα είναι: άλλος ένας από τους συμπατριώτες που σκοπό τους είναι να στερήσουν ψήφους από τα πολύ δεξιά της Νέας της Δημοκρατίας.
Αυτός ο σκοπός εξηγεί με τον καλύτερο τρόπο το άσφαιρο των «καταγγελιών» του, αλλά καθόλου την σοβαρή αντιμετώπιση τους. Μια αντιμετώπιση που θα δικαιολογείτο μόνο αν οι «καταγγελίες» ήταν καταγγελίες και πραγματικά έβλαπταν την χαρούμενη παρέα του Αλέκση. Εκτός αν κανείς πιστεύει ότι δεν υπάρχει τίποτα σοβαρό που ο Καμμένος να γνωρίζει για τον άνθρωπο που έχει για ατού του την οικονομία και το κόμμα του. Και μπράβο του.
30°
