Βενιζέλος για την Συμφωνία των Πρεσπών: Ο Τσίπρας δεν ήθελε πολιτική συναίνεση

Για την συναινετική πολιτική Τσίπρα στο ζήτημα της Συμφωνίας των Πρεσπών αλλά και τους λάθος χειρισμούς μίλησε ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελος Βενιζέλος.

Σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Action24, λέει χαρακτηριστικά:   

«Συναίνεση μεταξύ πολιτικών αντιπάλων χάριν ενός εθνικού σκοπού. Ο κ. Τσίπρας δεν ήθελε αυτό. Ήθελε να διεμβολίσει τη Νέα Δημοκρατία ει δυνατόν, να φέρει σε δύσκολη θέση τον κ. Μητσοτάκη, να διαλύσει τα μικρότερα κόμματα συμπεριλαμβανομένων και των ΑΝΕΛ, να πλαγιοκοπήσει το ΚΙΝΑΛ, να εξαερώσει το Ποτάμι και να φτιάξει τη δική του νέα δήθεν κεντροαριστερά για να αλλάξει αφήγημα. 

Να πάει από το αντιμνημονιακό αφήγημα το οποίο ο ίδιος εξευτέλισε γιατί έχει γίνει το delivery boy  του μνημονίου και να πάει δήθεν στη νέα πλατφόρμα, όπου ψηφίζουν για τις Πρέσπες οι προοδευτικοί ενώ καταψηφίζουν οι συντηρητικοί! Παίζοντας με την κοινωνία. Ποια κοινωνία; Την ευαίσθητη, την κουρασμένη την τραυματισμένη που αναζητάει ταυτότητα και αξιοπρέπεια και λέει «όχι και τα Σκόπια». 

Σε άλλο σημείο της συνέντευξής του ο Ευάγγελος Βενιζέλος διευκρινίζει περί ιθαγένιας και γλώσσας πως «η ρηματική διακοίνωση την οποία έφερε με μεγάλη χαρά και ενθουσιασμό ο κ.  Τσίπρας στη Βουλή λέγοντας «να εδώ δέχονται ότι είναι ιθαγένεια και όχι εθνικότητα». ...Υπάρχει μια πολύ λεπτή διάκριση μεταξύ της διεθνούς και της εσωτερικής όψης της ιθαγένειας. Αυτή λοιπόν η nationality που είναι η διεθνής όψη της ιθαγένεια, λέει, είναι αποσαφηνισμένο το ζήτημα. Ποιοι το αποσαφήνισαν; Οι Αλβανοί.

Δεν το αποσαφηνίσαμε εμείς. Διότι ο κ. Τσίπρας δεν ήθελε συναίνεση. 

Εμείς τον βοηθήσαμε. Τον βοηθήσαμε καθοριστικά. Φανταστείτε να μην είχαμε αντιδράσει - θυμάστε την ομιλία μου στη Βουλή-  για τη «Δημοκρατία του Ίλιντεν» και να είχε συμφωνήσει ο κ. Τσίπρας, χωρίς επίγνωση, σε αυτή την επιτομή του αλυτρωτισμού, χωρίς να ξέρουν τι σημαίνει Ίλιντεν.

Ή φανταστείτε να μην είχε θέσει η αντιπολίτευση το ζήτημα της αναθεώρησης του Συντάγματος, το οποίο δεν υπερτερεί του διεθνούς δικαίου, αλλά συνιστά απόδειξη ότι η άλλη πλευρά, αναθεωρώντας το Σύνταγμά της σέβεται το διεθνές δίκαιο. Διότι αν δεν το αναθεωρεί δεν σέβεται το διεθνές δίκαιο.»