Δυο ιστορίες του δρόμου

Στην οδό Ασκληπιού, λίγο πριν από τη Σόλωνος όπως ανεβαίνεις, υπάρχει ένα χαρτόκουτο με την ένδειξη «Ελληνας άστεγος, παρακαλώ βοηθήστε». Το αφήνει μπροστά από το βιβλιοπωλείο «Πολιτεία» και πηγαίνει το βράδυ να μετρήσει τα κέρματα που έχουν ρίξει οι περαστικοί. Σκέφτηκε να επισημάνει ότι είναι Ελληνας θεωρώντας, προφανώς, ότι έχει περισσότερες πιθανότητες να κερδίσει συμπάθεια, άρα ελεημοσύνη, αν ξεκαθαριστεί ότι η βοήθεια δεν ζητείται από έναν μετανάστη, από έναν «άλλο».

Πριν από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα είχε κάνει το γύρο του κόσμου η συγκλονιστική φωτογραφία του Δημήτρη Μεσσήνη για το Associated Press που δείχνει μια γυναίκα, ιδιοκτήτρια καταστήματος της περιοχής, να κλοτσάει ένα παιδί Ρομά που έπαιζε ακορντεόν στον πεζόδρομο της Ακρόπολης. Το κλοτσούσε με έναν τρόπο που πρόδιδε την ειλικρινή αηδία της για την παρουσία του εκεί. Ενας ρατσισμός σοκαριστικός μέσα στην απροκάλυπτη έκφρασή του.

Τα spread πέφτουν, το Χρηματιστήριο ανεβαίνει, ξένα funds επενδύουν σε ελληνικές τράπεζες και όλα αυτά επειδή από την άποψη των δεικτών πάμε καλά. Την ίδια ώρα η ανεργία καλπάζει, η αδήλωτη και η απλήρωτη εργασία διευρύνονται, οι αποκλεισμένοι πολλαπλασιάζονται, η κοινωνική δυστυχία μεγαλώνει. Η κυβέρνηση παρουσιάζει αριθμούς που βεβαιώνουν ότι περνάμε τον κάβο, χάρη στην επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος, και αν κοιτάξει κανείς γύρω του βλέπει να πέφτουν ο ένας μετά τον άλλον. Εχασες τη δουλειά σου, την έχασε ο διπλανός σου, καθυστέρησε η μισθοδοσία, σου έρχονται συνεχώς νέοι φόροι, θα κοπεί ξανά η σύνταξη της μάνας σου, δεν πέφτουν οι τιμές στο σούπερμάρκετ, μεγαλώνουν οι λογαριασμοί, λιγοστεύει το εισόδημα, το κράτος σε εκδικείται, δεν ξέρεις πότε θα τελειώσουν οι κακές ειδήσεις, αναρωτιέσαι τι θα γίνει αύριο, αν σε περιμένει μια ακόμη δυσάρεστη έκπληξη, μήπως δεν έρθουν νέα μέτρα, αλλά εφαρμοστούν παλιά που έχουν ψηφιστεί όμως δεν τα ήξερες.

Η πτώση του βιοτικού επιπέδου των πολλών στη χώρα μας έγινε με τον πλέον τραυματικό τρόπο. Υπήρξε η χειρότερη δυνατή διαχείριση της κρίσης σε πολιτικό επίπεδο και η λιγότερη δυνατή νηφάλια συζήτηση για τα αίτια της βύθισης που θα μπορούσε να οδηγήσει στην ανεύρεση του καλύτερου τρόπου για την ανέλκυση του ναυαγίου. Υποχώρησε ο ορθολογισμός, όσος υπήρχε, υποχώρησε η δημοκρατία. Οι διώξεις εναντίον βουλευτών και μελών της Χ.Α είναι η καθυστερημένη και σπασμωδική αντίδραση της κυβέρνησης και των θεσμών απέναντι σε ένα αποκρουστικό φαινόμενο που έχει πια απλώσει βαθιές ρίζες. Δυσκολευόμαστε να ορίσουμε τη είνα βία, τη μη βία και τι το ανάμεσά τους, δυσκολευόμαστε να συμφωνήσουμε στην περιγραφή της νομιμότητας, δυσκολευόμαστε να βρούμε πόση κομματική σκοπιμότητα κρύβεται πίσω από τις κυβερνητικές πρωτοβουλίες για την προστασία του πολιτεύματος και της κοινωνικής ειρήνης.

Το έργο που θα δούμε προσεχώς έχει τίτλο «θεωρία των δύο άκρων». Ο γαλάζιος σκηνοθέτης-σεναριογράφος έχει επιλέξει ως πρωταγωνιστές στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που έχουν συμπαρασταθεί στις αντιδράσεις των κατοίκων στις Σκουριές εναντίον της επένδυσης χρυσού. Επειδή υπήρξαν και βίαιες επιθέσεις εναντίον της επένδυσης θα επιχειρηθεί η σύνδεση ενός κομματιού της αξιωματικής αντιπολίτευσης με τους τραμπουκισμούς για να καλλιεργηθεί η άποψη ότι η άκρα-δεξιά είναι το ίδιο επικίνδυνη με την άκρα-αριστερά, όπου άκρα-δεξιά είναι η Χ.Α και άκρα-αριστερά συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ. Το παιχνίδι αυτό είναι τόσο αποκρουστικό που προκαλεί ακόμη και εσωκομματικούς κραδασμούς στη ΝΔ, με τους οπαδούς του “μεσαίου χώρου” να μην μπορούν να ανεχτούν τέτοιου ύφους διχαστικές λογικές και την καλλιέργεια εμφυλιοπολεμικού κλίματος. Για το λόγο αυτό, το έργο που θα δούμε προσεχώς μπορεί να έχει απρόβλεπτα επεισόδια.

Ο υπουργός Αμυνας Δημήτρης Αβραμόπουλος αποφάσισε την επιστροφή των μαχητικών αεροσκαφών, των τεθωρακισμένων και τα άλλων μηχανοκίνητων τμημάτων των Ενόπλων Δυνάμεων στις παρελάσεις, αρχής γενομένης από την παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου. Το ΠΑΣΟΚ ζήτησε την άμεση ανάκληση της απόφασης με το επιχείρημα -μεταξύ άλλων- ότι «τα άρματα μάχης δεν είναι για επίδειξη, αλλά για άμυνα». Αλλωστε, ήταν ο Ευάγγελος Βενιζέλος που ως υπουργός Άμυνας είχε αποφασίσει την απόσυρση των μηχανοκίνητων μέσων του στρατού στις παρελάσεις, με αποτέλεσμα το κόστος και των δυο ετήσιων στρατιωτικών παρελάσεων να έχει μειωθεί στις 350.000 ευρώ, από 3,1 εκατομμύρια ευρώ που ήταν προηγουμένως.

Η ΝΔ τονίζει ότι «η παρέλαση πρέπει να γίνεται όπως αρμόζει σε ένα γεγονός που τιμά την ιστορική μας επέτειο, δίνοντας τη δυνατότητα στο λαό της Β. Ελλάδος και της Θεσσαλονίκης ειδικότερα, να συμμετάσχει, να δει, να θαυμάσει και να τιμήσει τα παιδιά του, που υπηρετούν την πατρίδα, αλλά και μέρος των δυνατοτήτων του αμυντικού μας συστήματος, το οποίο έχει αποκτήσει η πατρίδα μας με θυσίες των Ελλήνων.»

Και συνεχίζει η ανακοίνωση: «Είναι απαίτηση των καιρών η ανάδειξη του φρονήματος, του αξιόμαχου και των συμβολισμών των Ενόπλων Δυνάμεων, εγγυητριών της Εθνικής μας ανεξαρτησίας, ακεραιότητας και Εθνικής μας ενότητας.»

Με όρους κοινής λογικής δεν μπορεί να κατανοήσει κανείς πώς είναι δυνατόν στη χρεοκοπημένη μας χώρα να λαμβάνεται μια τέτοια απόφαση και μάλιστα να υποστηρίζεται με αυτό το σκεπτικό και με αισθητική ΕΡΕ. Αν, όμως, μπουν διάφορα κομμάτια στη θέση τους θα συμπληρωθεί το παζλ. Η δημοσκόπηση λέει πως ένας στους τρεις πιστεύουν ότι μας ψεκάζουν. Η δημοσκόπηση λέει ότι η πλειοψηφία πιστεύει ότι η Χ.Α είναι εγκληματική οργάνωση, αλλά παρόλα αυτά διατηρεί ακόμη σήμερα το εκλογικό ποσοστό της. Και η κυρία που φεύγοντας από το μαγαζί της ρίχνει μια κλοτσιά στο κοριτσάκι με το ακορντεόν μάλλον δεν θα ελεήσει τον άστεγο, παρόλο που δηλώνει ότι είναι Ελληνας.