Είναι πιθανό να διαβάζετε αυτές τις γραµµές στο µετρό ή στον ηλεκτρικό. Αφήστε τις για λίγο, δεν πρόκειται να φύγουν. Κοιτάξτε δίπλα ή απέναντί σας. Αναζητήστε κάποια φάτσα που σας εµπνέει εµπιστοσύνη. Ωραία. Τώρα προτείνετέ της να αγοράσετε τα ΕΛΤΑ ή, έστω, την ΕΥ∆ΑΠ. Ρεφενέ. Εύκολα και νόµιµα. Με τις τιµές που θα βγουν στην αγορά, οι ξένοι επενδυτές θα έρθουν όπως οι working class Αγγλίδες στις εκπτώσεις του Harrods, διανυκτερεύοντας έξω από το κατάστηµα, για να εισβάλουν τσιρίζοντας µόλις ο φύλακας γυρίσει το πόµολο. Για να σας το πω πιο απλά, οι ελληνικές ιδιωτικοποιήσεις θα γίνουν σε καθεστώς Μονόπολης: σε όποιον κάτσει το ζάρι και µε τα λεφτά που θα πάρει περνώντας από την αφετηρία. Η αλήθεια είναι ότι οι επικρατέστεροι πελάτες περιορίζονται στους γνωστούς, σε αυτούς που κατεβάζουν τις ευκαιρίες όπως οι κυνηγοί τις πάπιες. Μία άγραφη οικονοµική παράδοση λέει πως όπου παρεµβαίνει το ∆ΝΤ, οι ιδιωτικοποιήσεις γίνονται µε συνοπτικές διαδικασίες και σε τιµές εκποίησης. Και τα καλά κοµµάτια καταλήγουν σε επιχειρήσεις από τις χώρες µε τη µεγαλύτερη συµµετοχή στα κεφάλαια του Ταµείου. Ακολουθεί το ντόπιο κεφάλαιο, που εµφανίζεται εξασθενηµένο. Αν τώρα δεν έχετε κάποιο ποσό διαθέσιµο για να αγοράσετε καζίνο, βρείτε τρόπο να στοιχηµατίσετε ότι τον πρώτο λόγο στον τζόγο θα τον έχουν Αµερικανοί. Οι Γερµανοί θα κινηθούν για τις υποδοµές και πάει λέγοντας. Η χώρα πωλείται. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Τα προβλήµατα θα αρχίσουν όταν καταλάβεις ότι τα πάντα πουλήθηκαν τόσο φθηνά, που θα φοβάσαι µήπως κάποιο πρωί µάθεις ότι ιδιωτικοποιήθηκε το ληξιαρχείο του ∆ήµου σου και πλέον δεν ανήκεις µόνο στον µπαµπά και στη µαµά σου.
Ιδιωτικοποιήσεις έκανε και η µεγάλη µας αδερφή, η Αργεντινή. Ασφαλώς δεν υιοθέτησε ένα συγκεκριµένο σχέδιο, ούτε χάραξε πολύπλοκη στρατηγική. Βγήκε στην πιάτσα προσφέροντας απλόχερα το καλάθι της. Φυσικά ξεπούλησε. Όλοι οι βασικοί τοµείς της οικονοµίας πέρασαν σε ξένα συµφέροντα, καθώς το εγχώριο επιχειρηµατικό δυναµικό ταλαιπωρήθηκε από την κρίση. Αυτά έγιναν το 1990. Υποθέτω ότι και τότε κάποιοι Αργεντίνοι κυβερνητικοί επιτελείς θα µετρούσαν δολάρια και πέσος, ελπίζοντας πως µε την άντληση επιπλέον πόρων θα αποφύγουν τη χρεοκοπία. ∆εν απέφυγαν ούτε το πλιάτσικο στα σούπερ µάρκετ. ∆εν ήταν µόνο η ανέχεια που έβγαλε τους ανθρώπους στους δρόµους. Ήταν και η οργή για την εκποίηση του εθνικού πλούτου σε αστείες τιµές. Πιθανότατα το ίδιο θα συµβεί και εδώ. Στο χέρι σας είναι. Εξαρτάται ποια άποψη θα υιοθετήσετε από τις δύο που υπάρχουν στο εσωτερικό της κυβέρνησης. Από τη µία ο Παπακωνσταντίνου. Τι λέει; ∆εν υπάρχουν περιθώρια για καθυστερήσεις, οι ιδιωτικοποιήσεις όχι απλώς θα ενισχύσουν τα ταµεία, αλλά θα αφαιρέσουν βάρη από τον προϋπολογισµό. Η απάντηση του µισού υπουργικού συµβουλίου είναι ότι όλα αυτά γίνονται πρόχειρα και βεβιασµένα. Αυτό λέει και η Ν∆. Λογικό. Κανένας υπουργός δεν πανηγυρίζει ότι µειώνουν το κοµµάτι του στην κρατική πίτα. Μόνο που, εν προκειµένω, δεν αδικούν πλήρως την αλήθεια. Βλέπετε, την ώρα που η κυβέρνηση παρουσιάζει τα προς πώληση κοµµάτια µε ύφος dealer της Τupperware, ξεχνάει να πει ότι το ελληνικό δηµόσιο διαθέτει ακίνητη περιουσία περίπου 500 δις ευρώ, µε την οποία ουδείς κάθεται να ασχοληθεί πραγµατικά στα σοβαρά. Το ποσό είναι τόσο καλό που, για να το πω στη γλώσσα που όλοι καταλαβαίνουµε, µας φτάνει να ζήσουµε ως και τα Χριστούγεννα του 2012 µαζί µε τις διακοπές και τα ποτά µας. ∆υστυχώς είναι πολύ καλό για να είναι και τόσο άµεσο. Ίσως να µη γίνει ποτέ. Και αν γίνει θα πέφτουµε από σύννεφο σε σύννεφο, µαθαίνοντας ότι ακόµα και ο Πύργος της Χιονάτης στη Eurodisney είναι κληροδότηµα υπέρ του ελληνικού δηµοσίου. Όµως µέχρι τότε θα έχουν πουληθεί όλα τα υπόλοιπα, δηλαδή όσα αξίζουν. Τα τρένα και να σας τα χαρίζουν, µην τα πάρετε. Και ορισµένα θα καταλήξουν στα χέρια εκείνων που, ενώ βούτηξαν εθνικούς πόρους, τώρα θα τους χρησιµοποιήσουν για να αγοράσουν τη χώρα. Σαν να σου κόβουν τα δάχτυλα για να σου βγάλουν µε αυτά τα µάτια. l
12°
