Πολιτικη & Οικονομια

Κοτζιάς: Ο Τσίπρας μπορούσε να είχε «χωρίσει» από τον Καμμένο από το καλοκαίρι

«Τη συμφωνία συγκυβέρνησης έπρεπε ο κύριος πρωθυπουργός να τη λύσει έτσι κι αλλιώς μόλις άλλαξαν οι συνθήκες»

Newsroom
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Την άποψη πως οι πολιτικές και κοινοβουλευτικές συγκυρίες έκαναν επιτακτικό το διαζύγιο ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ από το καλοκαίρι διατύπωσε σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Καθημερινή ο τέως υπουργός Εξωτερικών και πρωτεργάτης της Συμφωνίας των Πρεσπών, Νίκος Κοτζιά.

«Τη συμφωνία συγκυβέρνησης έπρεπε ο κύριος πρωθυπουργός να τη λύσει έτσι και αλλιώς μόλις άλλαξαν οι συνθήκες –έξοδος από τα μνημόνια– και κατά συνέπεια άλλαξε και η ατζέντα της κυβέρνησης. Σε αυτό συνηγορούσε και το γεγονός ότι και ο εταίρος είχε αλλάξει στο ίδιο διάστημα πολύ. Αυτό μπορούσε να είχε γίνει από το καλοκαίρι πέρυσι και υπήρχαν από τότε οι κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες τόσο για την έγκριση της συμφωνίας των Πρεσπών όσο και για μια νέα κυβερνητική πλειοψηφία. Αυτά τα λέω από τότε και όχι μόνο σήμερα. Θα έλεγα, μάλιστα, ότι τότε κατά τη γνώμη μου ίσως να ήταν και πιο εύκολα. Σίγουρα καλύτερα» τόνισε ο κ. Κοτζιάς.

Παράλληλα, εκτίμησε ότι η Συμφωνία των Πρεσπών θα περάσει από την ελληνική Βουλή. «Υπάρχει πλειοψηφία για τη Συμφωνία των Πρεσπών», όσο για το αν θα πρέπει να προκηρυχτούν εκλογές πριν από την ψήφιση της Συμφωνιας, ο κ. Κοτζιάς είναι κατηγορηματικός: «Να ρωτήσουμε τον λαό μας αν συμφωνεί να αλλάξει ένα τρίτο κράτος το όνομά του με διπλωματικά μέσα και χωρίς να έχει χάσει πόλεμο; Να αποφασίσει μια τρίτη κοινωνία, εκτός διπλωματίας, αν δέχεται τη μετονομασία μιας χώρας; Εγώ θα έλεγα: «Παν μέτρον άριστον». Δεν νομίζω ότι απαιτούνται πρόωρες εκλογές λόγω «Πρεσπών», ούτε δημοψήφισμα. Αλλά γιατί τόσο φόβος για μια συμφωνία που κόβει τις προσβάσεις τρίτων στην αξιοποίηση της Βόρειας Μακεδονίας εις βάρος μας και τη δημιουργία ισχυρών θυλάκων ισλαμικού φονταμενταλισμού; Που μας δίνει τη μέγιστη πρόσβαση σε μια γείτονα χώρα. Γιατί τόσο φοβική αντίληψη για μια χώρα που έχει το 1,8% της αμυντικής ισχύος μας, το 6% του ΑΕΠ μας»;