Ένα σενάριο, τρεις εναλλακτικές και μια σωστή λύση

Το σενάριο
Ανακοινώθηκαν οι προσωρινοί πίνακες διοριστέων σε Υπουργεία, Ασφαλιστικά Ταμεία και ΟΤΑ μέσω των «ειδικών προγραμμάτων απασχόλησης ανέργων» του ΟΑΕΔ. Τα «ειδικά προγράμματα» δεν είναι παρά διορισμοί στο δημόσιο που εξασφαλίζουν την περιστασιακή εργασία σε όποιους πολίτες προσληφθούν. Για να είναι επιλέξιμοι για το πρόγραμμα από το οποίο θα εισπράττουν τον βασικό εισαγωγικό μισθό στο δημόσιο, δηλαδή 1.040 ευρώ για έναν, τουλάχιστον, χρόνο πρέπει να πληρούν ορισμένα κοινωνικά κριτήρια, όπως να είναι άνεργοι έως 60 μήνες και να δικαιούνται το κοινωνικό εισοδήματος αλληλεγγύης.

Αφού προσληφθεί ο, επί πενταετία, άνεργος θα τοποθετηθεί, το πιθανότερο, σε μια από τις εκατοντάδες θέσεις «διοικητικού-οικονομικού» που απαντώνται στο «κλαδολόγιο» του δημοσίου που, πρακτικά, σημαίνει ότι ο κάτοχός της κάνει τα πάντα και τίποτα. Η έλλειψη περιγράμματος εργασίας και η απαραίτητη υποδομή για την άσκησή της προεξοφλεί την αεργία και την αδυναμία αξιολόγησής τόσο του έργου όσο και του υπαλλήλου. Οι υπηρεσίες που δεν θα παράγει αυτός και η υπηρεσία του θα λαμβάνονται από τον ιδιωτικό τομέα μέσω της φορολόγησης των πολιτών. Στον ένα χρόνο, το πιθανότερο είναι ο άεργος υπάλληλος να αντικατασταθεί από κάποιον άλλο που θα κάνει ακριβώς τα ίδια. Ο πρώτος θα προσφύγει στα δικαστήρια, μαζί με όσους διορίστηκαν μαζί του, ισχυριζόμενος ότι καλύπτει πάγιες και διαρκείς ανάγκες και, μετά από μια πενταετία, θα επιστρέψει, κατά πάσα πιθανότητα, ως μόνιμος.

Ερώτηση: Πώς αντιμετωπίζεται στην υφιστάμενη πολιτική συγκυρία από τις πολιτικές δυνάμεις που διεκδικούν την κυβέρνηση αυτό το σενάριο;

Εναλλακτική πρώτη
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ διορίζει παντού τους πάντες, έχοντας υπέρ της το υπερ-πλεόνασμα καθώς και την ανοχή των δανειστών. Εκείνοι θα περιμένουν «υπομονετικά», ως το τέλος του 2019, όταν η Ελλάδα θα σπεύσει, ξανά, για ένα ακόμη «πρόγραμμα συνεργασίας».

Ο «αριστερός» Τσίπρας χάνει, παρ’ όλα αυτά, τις εκλογές και φορτώνει το κόστος του πέμπτου μνημονίου στους επόμενους. Η νέα κυβέρνηση προχωρά, «αναγκαστικά», σε απολύσεις, αφού η μισθολογική-συνταξιοδοτική δαπάνη έχει ξεφύγει. Οι μεταρρυθμίσεις που αφορούν τα περιγράμματα θέσεων, την εκτίμηση αναγκών και την αξιολόγηση παραπέμπονται για μια ακόμη φορά στο απώτερο μέλλον.   

Εναλλακτική δεύτερη
Ο Μητσοτάκης θεωρεί ότι για να αποφευχθούν τα δεινά του πελατειασμού θα πρέπει να γίνουν επενδύσεις και, μάλιστα, άμεσες και ξένες. Εξαγγέλλει ότι για κάθε πέντε που θα φεύγουν από το δημόσιο θα προσλαμβάνει έναν. Αυτή είναι η απάντησή του στους, επί πενταετία, άνεργους πτυχιούχους. Τώρα γιατί θα προσλαμβάνει έναν και όχι δέκα, κανείς δεν ξέρει. Πάντως, σήμερα, πρόβλημα υπερπληθυσμού δεν έχουμε στο δημόσιο, παρά τις προσλήψεις συμβασιούχων. Επίσης το τι θα κάνει αυτός ο ένας που θα προσλαμβάνεται, είναι άγνωστο. Ξέρουμε μόνο ότι θα αξιολογείται. Μάλλον όπως και σήμερα…

Εναλλακτική τρίτη
Το Κίνημα Αλλαγής αναλαμβάνει την ευθύνη των μεταρρυθμίσεων στον δημόσιο τομέα. Εκπονούνται σχέδια δράσης για όλες τις δημόσιες υπηρεσίες από τα οποία θα εμφαίνονται οι πραγματικές ανάγκες μαζί με άμεσες αλλαγές στη διοίκηση ανθρώπινου δυναμικού: Η πρόσληψη-εξέλιξη-αποχώρηση του υπαλλήλου δεν αποτελούν αντικείμενο διαχείρισης ενός υπουργείου αλλά μιας ανεξάρτητης αρχής που λογοδοτεί στη Βουλή. Περιγράμματα και αξιολογήσεις φορέων και υπαλλήλων γίνονται μέσα στον πρώτο χρόνο.

Η καρκινική δομή του πελατειακού κράτους θα αφανίζει κάθε προσπάθεια διάσωσης και οι χρεοκοπίες θα είναι αναπόφευκτες

Η σωστή λύση
Λύση του ελληνικού δράματος χωρίς διοικητικές μεταρρυθμίσεις, όπως οι προηγούμενες, δεν πρόκειται να υπάρξει. Η καρκινική δομή του πελατειακού κράτους θα αφανίζει κάθε προσπάθεια διάσωσης και οι χρεοκοπίες θα είναι αναπόφευκτες.

Οι προκρούστειες περικοπές των δανειστών θεραπεύουν το σύμπτωμα και ποτέ την αιτία του προβλήματος. Επίσης, ανάπτυξη και σταθερή οικονομία χωρίς καλά λειτουργούσα διοίκηση δεν υπάρχει πουθενά στην οικουμένη. Και χωρίς αυτήν δεν έρχονται επενδυτές, ούτε ξένοι ούτε Έλληνες.

Σε όσους, εντέλει, όλα τα προηγούμενα δεν τους φώτισαν και κοιμούνται και ξυπνάνε με το ερώτημα «Με ποιον θα πάτε εσείς του Κινήματος Αλλαγής;», φαντάζομαι ότι έδωσα μια απάντηση. Με όποιους έρθουν μαζί μας για να υλοποιήσουμε τη μεταρρυθμιστική μας πρόταση και ατζέντα. Με εκείνους που θα συνδράμουν την προσπάθειά μας. Αν δεν την υιοθετήσουν και δεν την συνδράμουν, τότε η συνεργασία δεν έχει κανένα απολύτως νόημα.