Επιστρέφοντας στον τόπο του εγκλήματος

Οι σωφρονιστικές αντιλήψεις της κυβέρνησης εκφράστηκαν γρήγορα, γενναιόδωρα και ελευθεριακά με τον νόμο Παρασκευόπουλου. Αποφυλακίστηκαν βαριές περιπτώσεις ποινικών, που φυσικά υποτροπίασαν ευθύς αμέσως με ανάλογα εγκλήματα. Τροποποιήθηκαν κανονιστικές διατάξεις, φωτογραφίζοντας την «ανθρωπιστική» μεταχείριση μη μεταμελημένων τρομοκρατών. 

 

Η γονιδιακή βούληση της κυβέρνησης μεταφράστηκε σωστά από τους υπηρεσιακούς παράγοντες, που υποθέτουν πάντα τι θέλει η εξουσία, και έτσι ο Κουφοντίνας τυγχάνει της καλύτερης δυνατής αδειοδοτικής μεταχείρισης. Σε αντίθεση με τον υπέργηρο Γιωτόπουλο, που δεν υπηρετεί τον συμβολισμό της ηρωοποίησης και είναι κομμένος απο άδειες, αφού τα αρνήθηκε όλα.

 

Ο Κουφοντίνας έκανε βόλτα στους τόπους του εγκλήματος. Έτσι κάνει συνήθως ο δολοφόνος, όπως λέει και ο θρύλος. Ανατριχιαστικό στη λογοτεχνική του διάσταση, νόμιμο στη βάση των διατάξεων που έφεραν οι πρόνοιες της κυβέρνησης, βαθιά νοσταλγικό υποθέτω για τον ίδιο. Θυμήθηκε συγκινημένος μάλλον τους αγώνες, πιθανώς να ζύμωσε επιτόπου με μικρά επαναστικά μαθήματα τον γιο του και τους συνοδούς του, περνώντας απο τα σοκάκια της Σόλωνος, της Βουκουρεστίου και του Συντάγματος. Αυτοί προφανώς περήφανοι άκουγαν τις ψιθυριστές εκμυστηρεύσεις του με δέος και περηφάνια. Κάποιοι άνθρωποι θα τον είδαν, μη πιστεύοντας στα μάτια τους, και θα προσπέρασαν νομίζοντας ότι κάνουν λάθος. Είχε άδεια, μπορούσε να πάει οπουδήποτε εντός Αττικής, και εκείνος γύρισε στα αγωνιστικά μετερίζια της νιότης. 

 

Και πού να πάει, στο Μπουρνάζι; Θα έλεγε με απάθεια ένας Κυρίτσης από το στούντιο του SKAI, αν δεν υπήρχε το μποϊκοτάζ. Και τι να του έλεγαν, δηλαδή, αφού του έδωσαν την άδεια. Παίρνεις άδεια αλλά μην πλησιάσεις εκεί που μάτωσες θανάσιμα τις ζωές ανθρώπων και σκόρπισες σπαραγμούς και πόνους σε δεκάδες οικογένειες και παιδιά; Θα συμπλήρωνε με κομπορημοσύνη ο κάθε Λάμπρου, του τμήματος ανθρωπισμού και αλληλεγγύης του Σύριζα. Όταν ανοίγει το κουτί του παραλογισμού, είναι αργά για δάκρυα.