Έχω πολλές φορές κοροϊδέψει τον Δήμαρχο-Δημαρχοπατέρα-Ιατροπατέρα Πατούλη και νομίζω πως τις περισσότερες φορές το έχω κάνει δικαίως. Υπάρχουν, όμως, κάποιες φορές που τον έχω αδικήσει και μια τέτοια φορά ήταν όταν στην ραδιοφωνική εκπομπή της 29ης του Δεκεμβρίου γέλασα πολύ με το «Ξεκινήσαμε αυτοδημιούργητοι με την αγάπη του κόσμου και είναι σίγουρο ότι ποτέ δεν θα διχάσουμε (;) αυτό(ν) τον κόσμο γιατί είναι αυτοί που μας αγάπησαν κι αυτούς που αγαπούμε», που ο Δήμαρχος-Δημαρχοπατέρας-Ιατροπατέρας Πατούλης ξεστόμισε κάπου στη Θεσσαλονίκη όπου βρέθηκε τις μέρες των Χριστουγέννων με τη σύζυγό του την κυρία Μαρίνα (και όχι κυρα-Μαριάννα, όπως συχνά την αποκαλώ λανθασμένα).
Δεν είχα, ο ανόητος, σκεφτεί πως, σε αντίθεση με τους ανθρώπους, ένας Θεός δημιουργεί τον εαυτό του από την αρχή της ύπαρξης του και υπό αυτή την έννοια η φράση «ξεκινήσαμε αυτοδημιούργητοι» είναι απολύτως σωστή για το θεϊκό ζεύγος Αμαρουσίου - Πεύκης. Και δεν είχα καταλάβει, ο βλαξ, ότι η φρασεολογία τραγουδιστή πίστας ή ποδοσφαιριστή, αυτή η συνεχής επίκληση στην «αγάπη του κόσμου», μπορεί να μην ταιριάζει σε πολιτικό, αλλά ταιριάζει στα λαϊκά είδωλα όπως είναι ο Δήμαρχος-Δημαρχοπατέρας-Ιατροπατέρας Πατούλης και η σύζυγός του.
Η κοροϊδία και ο χλευασμός είναι αναπόσπαστο κομμάτι της δουλειάς που κάνω και ο κίνδυνος να γίνω άδικος ελλοχεύει σε κάθε συλλαβή. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ξεχνάω την επιθυμία μου να είμαι δίκαιος, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει πως πρέπει να ζητήσω συγγνώμη για τα λάθη μου ή να αναγνωρίζω ανθρώπους που έχω κοροϊδέψει στο παρελθόν. Και το γέλιο με τον μεστό λόγο του Δημάρχου-Δημαρχοπατέρα-Ιατροπατέρας Πατούλη, δεν ήταν η μεγαλύτερη αδικία που διέπραξα σε βάρος του.
Ακόμα πιο άδικος ήταν ο χλευασμός της επιλογής της Νέας της Δημοκρατίας να δώσει το χρίσμα για την περιφέρεια Αττικής στον Δήμαρχο-Δημαρχοπατέρα-Ιατροπατέρα Πατούλη και γι’ αυτό όχι μόνο ζητώ ταπεινά συγγνώμη, αλλά αναγνωρίζω δημοσίως ότι μάλλον είναι ο καταλληλότερος να διαδεχθεί τη συντρόφισσα Δούρου στη θέση του επικεφαλής της περιφέρειας Αττικής.
Αιτία να καταλάβω το πόσο άδικος ήμουν με την υποψηφιότητα του Δημάρχου-Δημαρχοπατέρα-Ιατροπατέρα Πατούλη ήταν η επίσκεψη σε φιλικό σπίτι την παραμονή της πρωτοχρονιάς, επίσκεψη κατά την οποία ήρθα αντιμέτωπος με το θέαμα το οποίο κι εσείς μπορείτε να απολαύσετε στη φωτογραφία που συνοδεύει το κείμενο αυτό. Πρόκειται για την οδό Σάμου, η οποία έχει την τύχη να βρίσκεται στον Δήμο Αμαρουσίου και έχει μετατραπεί σε ένα ωραίο κανάλι το οποίο βοηθά τους κατοίκους του Μαρουσιού να ξεφύγουν από την ελληνική μιζέρια και να νιώσουν πιο κοντά στη Βενετία ή το Άμστερνταμ. Κι όλα αυτά όχι με κάποιο κατακλυσμιαίο καιρικό φαινόμενο, αλλά με μια συνηθισμένη χειμερινή βροχή.
Η ευρωπαϊκή όψη ολοκληρώνεται με τον διακοσμητικό οδηγό τυφλών (οι οποίοι αν ήθελαν να περπατήσουν στο ωραίο δενδροδρόμιο του δήμου θα έπρεπε να βρουν έναν τρόπο να υπερπηδούν τις ωραίες νεραντζιές). Αν αναρωτιέστε γιατί το δενδροδρόμιο είναι τόσο μικρό ώστε να μην μπορεί να γίνει πεζοδρόμιο, να σας ενημερώσω πως αυτή η πλευρά του μαρουσιότικου καναλιού της οδού Σάμου που βλέπετε στη φωτογραφία είναι ένας «ποδηλατόδρομος» ο οποίος κυρίως χρησιμεύει ως νυχτερινό πάρκινγκ των περίοικων ή (όπως στην προκειμένη περίπτωση) ως προπονητήριο αθλητών της κωπηλασίας που δεν θέλουν να χρησιμοποιούν τον υπόλοιπο δρόμο επειδή φοβούνται να κωπηλατούν πλάι στα αυτοκίνητα.
Ο Δήμαρχος-Δημαρχοπατέρας-Ιατροπατέρας Πατούλης προΐσταται του Δήμου Αμαρουσίου εδώ και 12 χρόνια κι έτσι δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως αυτός είναι που πρέπει να πάρει όλα τα μπράβο για το ωραίο αυτό έργο. Όπως πρέπει να πάρει και τα εύσημα για κάτι χρωματιστές (περιέργως, όχι χρυσαφί) σιδεριές που κοσμούν το απέναντι δενδροδρόμιο του συγκεκριμένου καναλιού και οι οποίες δεν γνωρίζω σε τι (πέρα από την εξοικείωση με την ασχήμια και την περαιτέρω παρεμπόδιση των πεζών) χρησιμεύουν.
Καταλαβαίνετε λοιπόν γιατί λέω πως, με δεδομένα τα κατορθώματα της συντρόφισσας Δούρου στον τομέα της αντιπλημμυρικής προστασίας και γενικότερα στο έργο της στην περιφέρεια, ο Δήμαρχος-Δημαρχοπατέρας-Ιατροπατέρας Πατούλης είναι ο καταλληλότερος να την διαδεχθεί. Αν, φυσικά, θέλουμε να γίνει πράξη η περίφημη «συνέχεια του κράτους» και δεν είμαστε τίποτα υποκριτές που άλλα λέμε και άλλα ψηφίζουμε. Και μπράβο μας.
3°
