Μόλις είχαν αφεθεί ελεύθεροι οι κ. Κασιδιάρης - Παναγιώταρος - Μίχος της ΧΑ, ανέβασα στο site της A.V. το άρθρο μου «Δέκα σκέψεις για τη μη προφυλάκιση». Ήταν γραμμένο πάνω στην εξέλιξη των γεγονότων, τη στιγμή που όλοι οι μη φίλοι των χρυσαυγιτών μιλούσαν για φιάσκο, στρέφονταν κατά των ανακριτών ή απλά φοβόντουσαν.
Σε αντίθεση, τόλμησα να ισχυριστώ ότι η ιστορία μόλις άρχιζε. «Οι ανακριτές μπορεί να ξανακαλέσουν τους κατηγορούμενους, στη βάση νέων δεδομένων, και να τους κρίνουν προφυλακιστέους… Μπορεί να βρουν στοιχεία και εναντίον άλλων χρυσαυγιτών, βουλευτών ή όχι, ανάλογα με την πορεία των ερευνών. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε νέο κύκλο συλλήψεων…», έγραφα, για να καταλήξω: «Όσοι πανηγυρίζουν (Χρυσή Αυγή) ή ‘κλαίνε’ (αντίπαλοί της) βιάζονται πολύ και κρίνουν συναισθηματικά, με βάση το θυμικό, το θεαθήναι και τις άμεσες εντυπώσεις. Η υπόθεση έχει πολύ ψωμί και θα έχει πολλά ‘γυρίσματα’…».
Αυτά στις 2 του Οκτώβρη. Σήμερα 7 του Οκτώβρη, ούτε πέντε σωστές μέρες μετά, έχει φανεί ότι πράγματι η υπόθεση μόλις άρχισε.
Η ίδια η εγκληματική οργάνωση ΧΑ έχει πάψει κάθε δραστηριότητα βίας (εξαιρείται η κεκτημένη ταχύτητα και τα «κύματα του μυαλού» του κ. Κασιδιάρη κατά την αποφυλάκισή του) και έχει λουφάξει, ισχυριζόμενη ότι η δίωξή της αποτελεί σκευωρία της μνημονιακής κυβέρνησης και έργο -ποιων άλλων;- των Εβραίων (σ΄ αυτό, βέβαια, υπάρχει και η απρόσμενη «συνηγορία» των κ. Φωτόπουλου, Ρουπακιώτη και άλλων).
Οι αποκαλύψεις για τη δραστηριότητα της ΧΑ διαδέχονται η μια την άλλη. Πρώην μέλη, ομολογίες, υποκλοπές, έγγραφα, όπλα και πολλά άλλα υφαίνουν ένα πλέγμα στοιχείων, που ωθεί με γρήγορους ρυθμούς την προδικαστική διαδικασία. Κάθε μέρα ανακαλύπτονται οπλοστάσια ή συλλαμβάνονται χρυσαυγίτες αστυνομικοί. Τώρα που ο φόβος, συγκολλητικό στοιχείο της ίδιας της ΧΑ, υποχωρεί ραγδαία, τώρα βγαίνουν οι κάποτε φοβισμένοι γνώστες και μιλάνε. Ήδη βγαίνουν στη φόρα δεδομένα για στρατιωτική εκπαίδευση - οργάνωση και απειράριθμες επιθέσεις. Κι ακόμα θα βγουν πολλά άλλα. Και κόσμος θα «σπάσει» από τους ανακρινόμενους, κι από τους κατηγορούμενους φυσικά, κι από μεγαλοστελέχη ίσως ακόμα, τώρα που η οργάνωση δε φαντάζει πλέον παντοδύναμος τιμωρός εαυτών και αλλήλων.
Οι δε υπερασπιστικοί ισχυρισμοί και δικαιολογίες στα μίντια κάθε άλλο παρά αγέρωχη και σκληρή οργάνωση θυμίζουν. «Δεν ξέρω», «δε θυμάμαι», «κοιμόμουνα», «πήγα κάπου, αλλά δε θυμάμαι πού», «ήμουνα με κάποιους αλλά δε θυμάμαι με ποιους», «ήμουνα νεαρός όταν έβγαζα τέτοιες φωτογραφίες», «ήμουνα πιτσιρικάς όταν έγραφα ναζιστικά κείμενα», «δε μίλησα στο τηλέφωνο το βράδυ του φόνου», «μίλησα στο τηλέφωνο αλλά για άσχετα θέματα» και άλλα συναφή ούτε πείθουν τον ουδέτερο παρατηρητή, ούτε μπορούν να σταθούν σοβαρά σε ποινικό δικαστήριο.
Δεν πρόκειται μόνο για το φόνο του Παύλου Φύσσα. Πολλές ακόμα ποινικές διώξεις θ΄ ασκηθούν. Υπάρχουν νεκροί αλλοδαποί που δεν έχουν χρεωθεί πουθενά, και που η ανάκριση ίσως τους χρεώσει στην εγκληματική οργάνωση Χρυσή Αυγή. Υπάρχουν πολλοί ημεδαποί και αλλοδαποί δαρμένοι, εκβιασμένοι, με ποδοπατημένη την προσωπικότητά τους και με βλάβες στις περιουσίες τους, που περιμένουν στην ουρά να καταθέσουν. Υπάρχουν πρώην μέλη που έφριξαν με ό,τι έζησαν, διαφοροποιήθηκαν και μιλάνε (ήδη οι προστατευόμενοι μάρτυρες έχουν φτάσει τους πέντε). Στρέιτ και γκέι, μαύροι και άσπροι, γυναίκες και άντρες, μαγαζάτορες και περαστικοί, φτωχοί και πλούσιοι- μια αληθινή παρέλαση μαρτύρων και μηνυτών μάς περιμένει. Και σκεφτείτε τι θα γίνει όταν, για διάφορες εγκληματικές υποθέσεις, αρθεί το απόρρητο των τηλεφωνικών κλήσεων. Θα ζήσουμε το κύκλωμα Ρουπακιάς - Πατέλης - Λαγός - Μιχαλολιάκος στο υπερ- πολλαπλάσιο. Πολλή δουλειά για την αστυνομία, την αντιτρομοκρατική, τις ανακριτικές αρχές, τους δικαστές.
Εξάλλου, η πολιτική πλευρά μόλις τώρα ξεκινάει. Θ΄ αλλάξει ο νόμος για τη χρηματοδότηση των κομμάτων. Θα συζητηθεί άρση ασυλίας- κι αναρωτιέμαι αν στο τέλος θα έχει απομείνει κανένας βουλευτής της εγκληματικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή που να μην έχει κατηγορηθεί για κάτι.
Με απλά λόγια το «τρομοκρατούμε - δέρνουμε - τα σπάμε - σκοτώνουμε» σαν εγκληματική ναζιστική οργάνωση, αλλά από την άλλη «είμαστε νόμιμο πολιτικό κόμμα» δεν έχει πια πέραση. Επειδή η μπίλια κάθησε στην πρώτη, τώρα συμπαρασύρεται και το δεύτερο. Αυτός ο ιδιότυπος Ιανός τελείωσε. Ό,τι μείνει στο τέλος από τη Χρυσή Αυγή όπως την ξέρουμε, νομίζω πως θα είναι πολύ λιγότερο απειλητικό.
Τις ενστάσεις τις ξέρω. Η πολιτεία άργησε κάτι χρόνια, έδρασε μόνο αφού οι χρυσαυγίτες σκότωσαν ένα λευκό Έλληνα. Η Νέα Δημοκρατία φοβήθηκε τη δημοσκοπική άνοδο της Χρυσής Αυγής και αναμένει πολιτικά κέρδη από την εξάρθρωσή της. Και τέλος, ταυτόχρονα με τη Χρυσή Αυγή υπάρχει η οικονομική κρίση, η ολοένα και πιο βαριά φορολογία, η ανεργία.
Συμφωνώ ότι οι ευθύνες της πολιτείας είναι βαρύτατες για την αργοπορία. Ας προσωποποιηθούν κι ας αποδοθούν, στο βαθμό που είναι αποδοτέες, είτε πολιτικές είτε διοικητικές. Αλλά ζούμε στην Ελλάδα, τη χώρα του «άρπα κόλλα» και του «πολιτικού κόστους». Είπε κανείς ότι η κυβέρνηση είναι επαρκής ή ότι η Νέα Δημοκρατία είναι το ιδανικό κόμμα; Όμως ρωτάω. Είναι καλύτερα που κινήθηκε έστω τώρα η κυβέρνηση, παρά να μην είχε κινηθεί καθόλου; Είναι καλύτερα να υπάρχει η κρίση με ή χωρίς τη Χρυσή Αυγή ισχυρή; Και στο κάτω κάτω, ας αναγνωρίσουμε πως ό,τι γίνεται, γίνεται επειδή μετακινήθηκε η Νέα Δημοκρατία. Καλά ή κακά, περί αυτού πρόκειται. Γιατί μπορεί ο Σαμαράς κι ο Λαζαρίδης να είναι εθνικιστές, μπορεί να φλερτάρησαν με την ακροδεξιά, αλλά ναζιστές, διάβολε, δεν είναι. Ή μήπως νομίζει κανείς ότι είναι;
