Σου ξαναγράφω μετά από πολλά χρόνια, δεκαετίες, από την εποχή που στέλναμε τις επιθυμίες μας για τα δώρα της Πρωτοχρονιάς, αθώα γράμματα από παιδιά που πίστευαν ότι ο κόσμος είναι μαγικός. Μεγαλώσαμε, εξαφανίστηκε η μαγεία, σταματήσαμε να σου γράφουμε, χάσαμε την αθωότητά μας.
Όχι παντού. Στην πολιτική για παράδειγμα δεν τη χάσαμε. Ή έτσι νομίζαμε. Εκεί παραμείναμε νέοι και αθώοι, δεν είχαμε καμία συμμετοχή στην παρακμή και τη χρεοκοπία, καμία ευθύνη για την κρίση, είμαστε αμόλυντη γενιά. Ήμασταν. Γιατί βάλθηκαν κάποιοι συνομήλικοί μας να μας εκπροσωπήσουν και να μιλήσουν στο όνομά μας, δεν μας εκφράζουν, τουλάχιστον τους περισσότερους, και δεν τους θεωρούμε δείγμα της γενιάς μας αλλά κακέκτυπα της προηγούμενης και δυσφημιστές μας. Αυτό θέλω να μου φέρεις δώρο, Άι Βασίλη, για τη νέα χρονιά. Τη χαμένη αθωότητα της γενιάς μου.
Γιατί τους περισσότερους της ηλικίας μου που εγώ ξέρω προσωπικά αλλά και αναγνωρίζω στο δημόσιο βίο η κρίση μας αδίκησε αλλά μας δίδαξε. Μας δίδαξε την αξία του μέτρου, της αξιοκρατίας, της προσπάθειας, της εργατικότητας, της επιχειρηματικότητας, της τόλμης. Μας δίδαξε ποια λάθη του παρελθόντος πρέπει να αποφύγουμε αλλά και ποια καλά της Δημοκρατίας της Μεταπολίτευσης να προσέχουμε ως κόρη οφθαλμού.
Δεν μας εκπροσωπούν αυτοί που ξαναζωντάνεψαν το όνειρο του πελάτη - δημοσίου υπαλλήλου ορισμένου χρόνου και αποθέωσαν τον κρατισμό χειρότερα από αυτούς που μας οδήγησαν στην κρίση. Εμείς πιστεύουμε ότι τα όνειρα των νέων ανθρώπων πρέπει να πηγαίνουν πολύ μακριά.
Δεν μας εκπροσωπούν αυτοί που πιστεύουν ότι η καριέρα είναι χολέρα να βρίσκονται στα κέντρα εξουσίας και να διαφεντεύουν τις τύχες της χώρας. Εμείς πιστεύουμε ότι η καριέρα είναι υποχρέωση και καταξίωση και στις θέσεις ευθύνης πρέπει να σε οδηγούν τα προσόντα σου και όχι οι παρέες.
Δεν μας εκπροσωπούν αυτοί που χρησιμοποίησαν την εξουσία για να μπουν στις αυλές των ισχυρών επιχειρηματιών και να βρεθούν από μεροκαματιάρηδες, κάτοικοι επαύλεων και από θαμώνες του καφενείου της Καισαριανής, κάτοχοι μόνιμης σουίτας στα μπουζούκια. Εμείς έχουμε μάθει από την παλιά εμπειρία της χώρας ότι η εξουσία φθείρει και διαφθείρει και ο νεοπλουτισμός σε κάθε εποχή είναι αήθης.
Δεν μας εκπροσωπούν αυτοί που θέλουν να χειραγωγήσουν την ενημέρωση και τη Δικαιοσύνη, αυτοί που θέλουν να κλείσουν κανάλια κι εφημερίδες που δεν τους είναι αρεστά. Εμείς διδαχτήκαμε τις αξίες της Δημοκρατίας γιατί μεγαλώσαμε στην κουλτούρα της μεταχουντικής Ελλάδας και ξέρουμε ότι βασικοί πυλώνες της Δημοκρατίας μας είναι η Ελευθερία της Έκφρασης και το Κράτος Δικαίου.
Δεν μας εκπροσωπούν αυτοί που δεν δίνουν ψήφο στους συνομηλίκους μας που εργάζονται στο εξωτερικό σαν τιμωρία γιατί τους φοβούνται, όπως φοβούνται και οτιδήποτε ξεφεύγει από τη μετριότητα και τον έλεγχό τους. Εμείς πιστεύουμε στην εξωστρέφεια, στον κοσμοπολιτισμό, στη μόρφωση και στο άνοιγμα των φτερών των νέων ανθρώπων.
Δεν μας εκπροσωπούν αυτοί που σφιχταγκαλιάζονται με ακροδεξιούς και παριστάνουν τους αριστερούς. Εμείς διδαχτήκαμε τα βασικά. Ότι η ακροδεξιά, η ομοφοβία, ο ρατσισμός, η ξενοφοβία, η αντισιωνισμός, ο σεξισμός, ο εθνικισμός είναι πάντα απέναντι στην πρόοδο και δεν υπάρχει καμία δικαιολογία όταν συνυπάρχεις μαζί τους.
Δεν μας εκπροσωπούν οι συνομήλικοί μας που βρίσκονται μονίμως προσκολλημένοι στα τραυματικά πάθη του παρελθόντος για να τροφοδοτούν ένα σημερινό διχασμό της κοινωνίας. Εμείς πιστεύουμε ότι οι νέοι άνθρωποι πρέπει να έχουν στραμμένο το βλέμμα στο μέλλον, σε συνθήκες γαλήνης, συνύπαρξης και δημιουργίας.
Δεν μας εκπροσωπούν γιατί είναι πρόωρα γερασμένοι, σαν να βγήκαν από τις χειρότερες φύτρες των προηγούμενων γενιών. Σκότωσαν την αθωότητα της γενιάς μας, καλέ μου Άγιε, και τη θέλουμε πίσω γιατί εμείς θεωρούμε ότι δεν έχουμε αρχίσει ακόμα. Και πάνω μας θα βασιστεί η Ελλάδα του μέλλοντός μας, στην καινοτομία, την πρόοδο, τους ανοιχτούς ορίζοντες, τα δημοκρατικά ιδεώδη και τις αθώες προθέσεις της δικής μας ηλικίας, που δεν είναι αυτό που βλέπετε και που δεν το έχετε δει ακόμα.
«Το ότι κρίθηκε προφυλακιστέος ο Νίκος Ρωμανός για την έκρηξη στους Αμπελόκηπους δεν προκάλεσε έκπληξη σε κανέναν. Μόνον βαθιά απογοήτευση. Για την Ελληνική Δικαιοσύνη…»
9°
