Τις τελευταίες μέρες βιώνουμε μια καταιγιστική και συστηματική διαρροή στοιχείων της δικογραφίας της Χρυσής Αυγής στα μέσα μαζικής επικοινωνίας, η οποία γίνεται κατά παράβαση του νόμου που διατάσσει τη μυστικότητα των ανακρίσεων. Ο νόμος υπάρχει και το προβλέπει αυτό για να διευκολύνει την αποτελεσματικότητα της ανάκρισης, αλλά και την αμερόληπτη δίκη. Όπως είχε γράψει ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου σε παραγγελία του για προγενέστερη υπόθεση διαρροής: «Με τον τρόπο αυτό συνεχίζεται η προσβολή βασικών κανόνων που διέπουν την ποινική προδικασία (αρχή της μυστικότητας). Η παραβίαση της μυστικότητας της ανάκρισης … παρακωλύει την αποτελεσματικότητα του ανακριτικού έργου της Δικαιοσύνης και για το λόγο αυτό θίγει σοβαρά το δημόσιο συμφέρον...». Ταυτόχρονα παραβιάζονται οι θεμελιώδεις αρχές της ποινικής δίκης. Αρχές που προασπίζουν τα δικαιώματα των κατηγορουμένων, οποιοιδήποτε κι αν είναι αυτοί. Και βέβαια οι παραβιάσεις αυτές γίνονται δημόσια, ενώπιον της δικαιοσύνης, που για την ώρα καθόλου δεν αντιδρά [1].
Θα πουν κάποιοι «όλα αυτά είναι λεπτομέρειες». Ε λοιπόν δεν είναι λεπτομέρειες, είναι η ουσία. Γιατί η καταπολέμηση του φαινομένου της Χρυσής Αυγής γίνεται εν ονόματι της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου. Δεν μπορεί λοιπόν η δημοκρατική νομιμότητα να παραβιάζεται προκλητικά στην ίδια υπόθεση και κανείς να μην αντιδρά. Μια μυστική διαδικασία να μετατρέπεται σε τηλεοπτικό θέαμα και να γίνεται αντικείμενο κομματικής εκμετάλλευσης και ψηφοθηρίας και όλοι να συμμετέχουν αμέριμνοι.
Το κράτος δικαίου δεν είναι «α αλα καρτ». Η αντίστοιχη χρόνια αδιαφορία για τη νομιμότητα και η επικράτηση των εκάστοτε πολιτικών σκοπιμοτήτων, αντί για την εφαρμογή του νόμου επέτρεψε σε μια οργάνωση όπως η Χρυσή Αυγή, που εμπλεκόταν σε ποινικά αδικήματα, να γίνει κοινοβουλευτικό κόμμα χωρίς κανείς να ασχοληθεί επί της ουσίας με το ποινικό μέρος των δραστηριοτήτων της.
Αν αυτά δεν αλλάξουν, αν δεν αποκαταστήσουμε το κράτος δικαίου επί της ουσίας τίποτε δεν θα αλλάξει. Και αυτό θα επηρεάζει κάθε πτυχή της ζωής μας. Οικονομία, πολιτική, λειτουργία του κράτους, κοινωνικές σχέσεις. Στη χώρα που αντί για κράτος δικαίου επικρατεί η λογική των πολιτικών σκοπιμοτήτων και εφαρμόζονται οι νόμοι που εκάστοτε βολεύουν, θα κυριαρχεί για πάντα η αθλιότητα της παρανομίας και του δικαίου των ισχυρών. Δημοκρατία δε θα υπάρχει ατελής και ατελέσφορη.
Ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα. Τα μέσα ακυρώνουν τον σκοπό.
Υ.Γ. Στους πολυάριθμους εκείνους, που δεν έχουν κανένα πρόβλημα να παραβιάζεται η νομιμότητα γιατί έχουν συνηθίσει, που δεν πολυενδιαφέρονται για ευαισθησίες δημοκρατικού χαρακτήρα και «κράτη δικαίου», αλλά επικαλούνται μόνο το αποτέλεσμα, επιτρέψτε μου να πω ότι ούτε το βραχυπρόθεσμο αποτέλεσμα δεν είναι βέβαιο. Ένα πολύ σοβαρό μέρος της ψήφου της Χρυσής Αυγής προέρχεται από μίσος για το σύστημα συμφερόντων (πολιτικά- οικονομικά και μιντιακά), που οδήγησαν τη χώρα στην καταστροφή. Για αυτούς τους ψηφοφόρους η δικογραφία φειγ-βολάν και οι δεκάδες σελίδες των παρακολουθήσεων της ΕΥΠ σε όλα τα ΜΜΕ, δεν λειτουργούν εις βάρος της Χρυσής Αυγής. Μάλλον νερό στο μύλο της ρίχνουν, απαξιώνοντας τη σοβαρότητα της δικαστικής διαδικασίας.
