15 χρόνια ATHENS VOICE: Οι πολιτικοί που μας μίλησαν

Κώστας Σημίτης

«Είμαι συνιδρυτής του ΠΑΣΟΚ. Αλλά και έχω διαγραφεί από βουλευτής του. Πολύπλοκη ιστορία. Ποτέ δεν έπαψα να αισθάνομαι ΠΑΣΟΚ. [...] Στην οκταετία 1996-2004 η Ελλάδα έγινε µέλος της ΟΝΕ. Η χώρα γνώρισε μια εποχή παραγωγικής ανασυγκρότησης, η μεγέθυνση της οικονομίας έτρεχε µε ρυθμούς ανάλογους των οποίων δεν είχε καμία άλλη ευρωπαϊκή χώρα, τα δηµοσιονομικά µας είχαν βελτιωθεί κατά πολύ και η Ελλάδα συνεργαζόταν χωρίς δυσκολίες µε τους ευρωπαίους εταίρους. Το βιοτικό επίπεδο προσέγγιζε σε γοργό ρυθμό το ευρωπαϊκό, το ποσοστό των φτωχών και όσων ζούσαν σε κίνδυνο φτώχειας είχε μειωθεί. Υλοποιούνταν ή λειτουργούσαν ήδη τα μεγάλα έργα. Η χώρα είχε αξιοπιστία. Με τη δική µας συµπαράσταση η Κύπρος έγινε µέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Με τη συμφωνία του Ελσίνκι δημιουργήθηκαν οι προϋποθέσεις ειρηνικής επίλυσης των συνοριακών διαφορών µε την Τουρκία και καθιερώθηκε ο κανόνας ότι η Τουρκία θα πρέπει να προσφύγει στο Διεθνές Δικαστήριο για τις όποιες απαιτήσεις της. Εσείς δεν θα αποκαλούσατε όλα αυτά “δικαίωση”; Πολλά δεν έγιναν. Αλλά όλα ταυτόχρονα δεν ήταν δυνατό να γίνουν. Η ιστορική έρευνα θα δείξει μετά από χρόνια ποιος έκανε και ποιος δεν έκανε δουλειά».

Τεύχος 551, 17.12.2015, διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.

Αλέξης Τσίπρας

Προσχωρήσατε στην ΚΝΕ το 1990… Με ποια αισθήματα και ιδέες γίνεται κανείς Κνίτης το 1990;
Το 1990 ήταν πολύ φυσικό για ένα μαθητή που ενδιαφερόταν για τα κοινά να μπει στην ΚΕΝ. Υπάρχει άλλωστε η ιστορία, το βάρος των αγώνων, οι θυσίες. Κάποια στιγμή όμως καταλαβαίνει κανείς ότι ο φετιχισμός της θυσίας, - που θυμίζει λίγο την αντίληψη περί μαρτύρων στις θρησκείες – συχνά υποκρύπτει συντηρητισμό, αμυντική διάθεση. Η λογική είναι να αλλάξουμε τον κόσμο και όχι να κατακτήσουμε μια θέση στο ηρώο. Αφού στην Ελλάδα δεν υπήρξε ιστορικά σοσιαλιστική συνιστώσα της αριστερά όπως στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, μοιραία σχεδόν όλοι προερχόμαστε από το ΚΚΕ, είτε διαχωριστήκαμε το ’68 ή το ’79 ή το ’90. Η ιστορία του ΚΚΕ δεν βρίσκεται στα αρχεία και στα υπόγεια του Περισσού. Είναι η ιστορία των εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων κομμουνιστών. Δεν τη χαρίζουμε σε κανέναν. 

Τεύχος 212, 15.05.2008, διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.

Κυριάκος Μητσοτάκης

«Μετανιώνω που σε ορισμένες περιπτώσεις δεν προχώρησα πιο γρήγορα. Αν οι μεταρρυθμίσεις είναι επώδυνες για τους λίγους, για τους “βολεμένους”, και ωφελούν το κοινωνικό σύνολο, τότε είναι υποχρέωση κάθε κυβέρνησης να τις υλοποιεί χωρίς δεύτερη σκέψη. Να σας δώσω ένα παράδειγμα: Αλλάξαμε για πρώτη φορά τις δομές σε όλα τα υπουργεία. Πολλά λειτουργούσαν με τα ίδια οργανογράμματα από τις δεκαετίες του ’70 και του ’80! Οι θέσεις προϊσταμένων μειώθηκαν από 7.700 σε 4.500».

Τεύχος 510, 21.05.2015, διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.

Λεωνίδας Κύρκος

«Τον εκτιμάω τον Σημίτη και θεωρώ ότι, παρ’ όλα όσα λέγονται, η περίοδος της πρωθυπουργίας του ήταν μια από τις σημαντικότερες πρωθυπουργικές θητείες στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Ήταν ο άνθρωπος που για πρώτη φορά εισήγαγε στην Ελλάδα το σημειωματάριο με το μολύβι. Τον κατηγόρησαν για λογιστή, βρίσκω όμως ότι αυτή του η ιδιότητα ήταν από τις πιο σημαντικές. Δηλαδή, έλεγε, κάθισε κάτω θα κάνουμε αυτά και αυτά, εσύ τα χρεώνεσαι και σε 15 μέρες θα έρθεις να μου πεις τι έκανες. 

Εδώ στην Ελλάδα έχει λείψει η έννοια του ελέγχου. Ο καθένας κάνει του κεφαλιού του και όταν έρθει η στιγμή να κληθεί να λογοδοτήσει αρχίζουν οι φωνές, τα δράματα, οι απειλές, οι παραιτήσεις ή οι αρνήσεις των παραιτήσεων! Νομίζω ότι την εποχή του Σημίτη σημειώθηκε μια φωτεινή περίοδος, όπου όλοι αισθάνονταν ότι ήταν υποχρεωμένοι να λογοδοτήσουν. Αυτό φυσικά δεν άρεσε, και δεν άρεσε και στην ελληνική ψυχολογία, όπου ο καθένας θεωρεί ότι είναι ανεξέλεγκτος. Και αυτό έχει διαχυθεί παντού. Αυτή η γενικευμένη ανευθυνότητα, που οδηγεί σε όσα σπαραξικάρδια γίνονται αυτό τον καιρό».

Τεύχος 177, 19.07.2007, διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.

Φώφη Γεννηματά

«Υπερασπίζομαι ένα διαφορετικό ήθος στην πολιτική, που το απαιτούν από όλους εμάς οι πολίτες. Πόσο δε μάλλον τα νέα παιδιά, που από την παρέα και τους κολλητούς τους καλούνται να μπουν στα βαθιά, όπου όλοι δήθεν είναι ίδιοι, όλοι είναι διεφθαρμένοι, όλοι πατούν πάνω σε πτώματα και δεν μπορούν να πάνε μπροστά αν δεν έχουν “κολλητούς” στα πολιτικά γραφεία.

Υπερασπίστηκα τον εαυτό μου, η δικαίωση για μένα ήρθε γρήγορα μέσα από την επίσημη ανακοίνωση του διοικητή του ΙΚΑ. Ούτε ξενοδοχείο έχω, ούτε φυσικά αυθαίρετο. Όσοι θέλουν να οδηγήσουν την πολιτική ζωή στο βούρκο, θα κολυμπήσουν μόνοι τους».

Τεύχος 137, 21.09.2006, διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.

Ντανιέλ Κον Μπεντίτ

«Οι Έλληνες κλέβουν το κράτος αλλά οι έχοντες κλέβουν περισσότερο τους μη έχοντες. Αυτό συμβαίνει λίγο-πολύ παντού, στην Ελλάδα όμως έχει τερατώδεις διαστάσεις. Για να αντιμετωπίσουν την κατάσταση, οι Έλληνες επιστρατεύουν τον αναρχικό τους χαρακτήρα, πράγμα συμπαθητικό… τον χαρακτήρα τύπου Ζορμπά…»

Τεύχος 299, 29.04.2010, διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.

Μιχάλης Παπαγιαννάκης

«Ζητήστε να υπάρξει αντίστοιχη δημόσια εξαγγελία και δέσμευση ότι ξεκινάει αμέσως η νομική και διοικητική μεθόδευση για την άμεση διάλυση ή εν πάση περιπτώσει την απομάκρυνση των “οικοδομικών συνεταιρισμών” από τον εναγκαλισμό τους με το κράτος. Αυτός ο εναγκαλισμός είναι βασικός συντελεστής αποδυνάμωσης και αλλοίωσης κάθε πολιτικής προστασίας των (περιαστικών κυρίως…) δασών. Ζητήστε αμέσως να εξαγγελθεί με χρονοδιάγραμμα και δεσμευτικότητα η απαγόρευση της εκτός σχεδίου δόμησης, η αλλαγή των διαδικασιών αναγνώρισης ιδιοκτησιών από προϊστορικών χρόνων από προφορικές μαρτυρίες ή από ντοκουμέντα της οθωμανικής αυτοκρατορίας…»

Τεύχος 215, 05.06.2008, διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.

Γκι Φερχόφστατ 

«Ο κ. Τσίπρας έλεγε ότι ήταν υπέρ της “αλλαγής” αλλά οι πράξεις του δείχνουν να ακολουθούν το ίδιο παλιό μονοπάτι, με τον ΣΥΡΙΖΑ να δέχεται δάνεια από κρατικές τράπεζες, με την τοποθέτηση πολιτικών “φίλων” σε διάφορες καίριες θέσεις, και άλλα. Θυμίζει πολιτικό του “παλιού” ΠΑΣΟΚ».

Τεύχος 560, 10.03.2016, διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.

Ντόρα Μπακογιάννη

«Πιστεύω ότι κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων έγιναν πολύ μεγάλα βήματα. Και από το Δήμο Αθηναίων και από τους πολίτες. Δεν θα συμφωνήσω ότι οι πολίτες απώλεσαν τα θετικά αντανακλαστικά τους, καθώς αν συγκρίνετε την Αθήνα σήμερα θα διαπιστώσετε μεγάλη διαφορά σε σχέση με την Αθήνα του περασμένου Ιανουαρίου. Είναι μια πόλη πολύ πιο καθαρή, με καλύτερα πεζοδρόμια, με περισσότερες πλατείες και χώρους αναψυχής, μια πόλη πιο όμορφη, πιο ζωντανή, που τη σέβεται η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών και των επισκεπτών της. Η προσπάθειά μας για αλλαγή νοοτροπίας συνεχίζεται, αλλά δεν είναι δυνατόν από τη μια ημέρα στην άλλη να έχουμε το ιδανικό».

Τεύχος 54, 28.10.2004, διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.

Γιώργος Καμίνης

«Αν είσαι πολιτικός, είναι δύο πράγματα βασικά: η διαχείριση χρόνου και η διαχείριση των ανθρώπων, που σημαίνει υπομονή, ψυχραιμία, μία καλώς εννοούμενη απόσταση από τα πράγματα. Νομίζω από αυτή την άποψη με ωρίμασε αυτή η δοκιμασία γιατί κατά τα λοιπά είναι μία μεγάλη ψυχική δοκιμασία. Δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει στο δήμο της Αθήνας. Ξυπνάς κάθε πρωί και πρέπει να είσαι έτοιμος να αντιμετωπίσεις δράκους».

Τεύχος 481, 07.05.2015, διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.

Γιάννης Στουρνάρας

«Η έξοδος από το ευρώ θα επιφέρει ακαριαίο θάνατο της ελληνικής οικονομίας». 

Τεύχος 354, 07.07.2011, διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.

Άννα Διαμαντοπούλου 

Με τη χώρα στη δίνη της βαθύτερης, μεταπολεμικά, κρίσης ποια μπορεί να είναι η τύχη μιας μεταρρύθμισης στην Παιδεία; Μήπως και αυτή χαθεί στη δίνη των αδιεξόδων;
Η χώρα κάποια στιγμή θα βγει από την κρίση. Εάν τότε θα έχει το σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα, σε κάποια χρόνια θα βυθιστεί σε νέα κρίση και αδιέξοδα. Το εκπαιδευτικό σύστημα και κυρίως τα πανεπιστήμια μιας χώρας είναι ο κύριος μοχλός ανάπτυξης και ο κατ’ εξοχήν χώρος διαμόρφωσης κοινωνικού ήθους. 

Τεύχος 356, 20.07.2011, διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ. 

Όλγα Γεροβασίλη

Είστε μια γυναίκα σκληρά εργαζόμενη, με τρία παιδιά και μπλεγμένη με την πολιτική. Πώς τα βγάζετε πέρα;
Την ερώτηση αυτή την έχετε κάνει ποτέ σε άντρα πολιτικό;

Τεύχος 546, 11.11.2015, διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.

Μιλένα Αποστολάκη

«Όσο για το διαχωρισμό δεξιός-αριστερός, νομίζω ότι η κυβέρνηση της “πρώτης φοράς αριστερά” του αφαίρεσε κάθε περιεχόμενο. Η εμμονή στον κρατισμό, για παράδειγμα, είναι αριστερή πολιτική; Ζητούμενο είναι κατά τη γνώμη μου να λειτουργούν οι θεσμοί. Να μη χειραγωγείς την ενημέρωση. Να μη διχάζεις βλέποντας παντού εσωτερικούς εχθρούς γιατί δεν μπορείς να αντέξεις την άποψη του πολιτικού αντιπάλου σου».

Τεύχος 615, 25.5.2017, διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.

Μαριέττα Γιαννάκου

«Ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, όχι το σύνολό της, είναι πολύ συντηρητικό. Δεν θέλει πραγματικές αλλαγές. Ή τις θέλει στα λόγια, αρκεί να αφορούν στους άλλους».

Τεύχος 412, 09.11.2012, διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.

Γρηγόρης Ψαριανός

«Κοίταξε, η γενιά του Πολυτεχνείου, πραγματικά σ’ ένα μεγάλο βαθμό, οι εκπρόσωποί της, τα σκάτωσαν, τα παιδιά τους συντηρητικοποιήθηκαν, οι ίδιοι σ’ ένα μεγάλο βαθμό, πολλοί από αυτούς είναι πια εξωνημένοι, έχουνε παραδοθεί, ας πούμε, ψυχή τε και σώματι στα συγκροτήματα και στα λαμόγια, ας πούμε, και στην καλοπέραση. Αυτό το πράγμα θα το πληρώσουνε, και το πληρώνουνε, και φάνηκε ότι το πληρώσανε και οι εκπρόσωποι αυτής που κατέβηκαν στις εκλογές, να μην πω ονόματα…»

Τεύχος 183, 27.09.2007, διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.

Κώστας Σκανδαλίδης

«Η Αθήνα είναι ένα παζλ. Το κέντρο είναι αλαλούμ. Το Παγκράτι είναι μια αστικοποιημένη περιοχή. Στο ίδιο διαμέρισμα, όμως, ο Άγιος Αρτέμιος είναι μια πολύ πιο λαϊκή περιοχή. Επίσης τα Κάτω Πατήσια και η Κυψέλη ξεκίνησαν σαν μεσοαστικές περιοχές κι εξελίχθηκαν σε περιοχές όχι μόνο μικροαστικές, αλλά με σύνθετα προβλήματα. Για να μη μιλήσω για τις συνοικίες κάτω από τις γραμμές του τρένου, η underground Αθήνα, την οποία οι δήμαρχοι της Δεξιάς την επισκέπτονται στον τρίτο χρόνο και λένε “α, υπάρχει κι αυτή η Αθήνα”. Θέλω να δώσω μάχη γι’ αυτά, να ξανασυστήσω τη γειτονιά. Τούβλο ή δέντρο στις γειτονιές αυτές μπορεί να έχει να μπει και 20 χρόνια. Κι ας έχουν γίνει οι εργαζόμενοι του δήμου από 2.600, 11.000 και 12.000».

Τεύχος 138, 28.09.2006, διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.

Αλέκος Αλαβάνος

«Από κει και πέρα, για ν’ αλλάξει το σύστημα αυτό πρέπει να αλλάξει η Αριστερά. Η Αριστερά πάντα, όσο και αν φανεί περίεργο, στήριζε το δικομματισμό. Η εικόνα μιας Αριστεράς η οποία ασχολείται με χαρακτηρισμούς στο εσωτερικό της, δογματικοί, προδότες, οπορτουνιστές, δραπέτες, κουστουμάκηδες, όπως κάνει εσχάτως η κ. Παπαρήγα, δείχνει αναξιοπιστία στο να παίξει ένα σημαντικότερο ρόλο».

Τεύχος 181, 13.09.2007, διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.

Μίμης Ανδρουλάκης

«Η χρηματοοικονομική κρίση έχει περισσότερο σχέση με την “τεστοστερόνη” παρά με τα “οιστρογόνα”. Με την “ανδρική” επιθετικότητα και απληστία».

Τεύχος 261, 11.6.2009, διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.

Γιώργος Βουλγαράκης

«Γίναμε μάρτυρες μιας τρομερής καταστροφής, που είχε ως αποτέλεσμα να χαθούν ανθρώπινες ζωές. Ναι, ως πολιτικός όχι απλώς νιώθω την ανάγκη να ζητήσω συγγνώμη, την οφείλω». 

Τεύχος 181, 13.09.2007, διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.

Νίκος Χριστουδουλάκης

«Καθένας θα κριθεί τώρα ανάλογα με το εάν προσπάθησε να εμποδίσει ή να επισπεύσει την κρίση».

Τεύχος 363, 06.10.2011, διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.

Λέανδρος Ρακιντζής

«Ο συνδικαλιστής έχει τη δική του νοοτροπία. Πάνω απ’ όλα τα συμφέροντα του συνδικάτου και του κλάδου του. Δεν τον ενδιαφέρει τόσο πολύ η Ελλάδα ή αν θα λειτουργήσει η διοίκηση. Ας κρίνει ο καθένας τι είναι σωστό και τι όχι... Αλλά  γενικά δεν μπορείς να συνεννοηθείς με τους συνδικαλιστές. Η συνήθης επωδός είναι περισσότερα λεφτά, λιγότερη δουλειά».

Τεύχος 364, 13.10.2011, διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.

Νικήτας Κακλαμάνης

«Όταν πριν από λίγα χρόνια ο πρώην πρόεδρος του Σ.Ε.Β. είχε μιλήσει για βουλευτές υπηρέτες των βιομηχάνων, τον είχα προκαλέσει από του βήματος της Βουλής να αναφέρει ονόματα (ουδέποτε το έκανε) καταλήγοντας: “για λίγα πράγματα είμαι υπερήφανος για τον εαυτό μου. Ένα από αυτά είναι ότι ως γιατρός ουδέποτε πήρα ένα πράσινο φύλλο από άρρωστό μου και ως πολιτικός δεν πέρασα από το pay-roll του όποιου βιομήχανου”. Νομίζω ότι σας απάντησα».

Τεύχος 140, 12.10.2006, διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.

Χαρά Κεφαλίδου

«Η συνταγή του Mνημονίου ήταν η μόνη συνταγή για να μην πτωχεύσει η χώρα. Ήταν λύση ανάγκης σε έκτακτη στιγμή. Αν δε θέλουμε στο μέλλον δανειακές συμβάσεις τύπου Μνημονίου, δεν έχουμε παρά να κρατούμε τα δημόσια οικονομικά μας νοικοκυρεμένα. Όποιος εκτιμάει την ανεξαρτησία του, πρέπει να αυτοπειθαρχείται. Ναι, το Μνημόνιο προκάλεσε ύφεση και πτώση του βιοτικού επιπέδου που συντηρούσαμε με δανεικά. Πηγή της κακοδαιμονίας, όμως, είναι η αφροσύνη του να δανείζεσαι για να συντηρείς ένα τεράστιο, σπάταλο, πελατειακό κράτος».     

Τεύχος 361, 21.09.2011, διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.

Κωνσταντίνα Κούνεβα

«Κάποτε οι άνδρες είχαν πολύ πιο δυνατή σκέψη, ο τρόπος ζωής σήμερα δεν τους βοηθάει, είναι συνεχώς ανήσυχοι, έχουν φόβους, ψάχνουν συνεχώς τρόπους ευχαρίστησης. Εμείς είμαστε αλλιώς οργανωμένες. Νομίζω ότι έχουμε πάλι ανάγκη από μια πολυγαμική μητριαρχία, αλλά αν το πεις στους άντρες θα τρελαθούν…»

Τεύχος 280, 19.11.2009, διαβάστε ολόκληρο το editorial της στην ATHENS VOICE εδώ.

Γιώργος Μαυρωτάς

«Μου αρέσει η Παλιά Βουλή και το Αστεροσκοπείο από τα παλιά και το Μουσείο της Ακρόπολης και η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών από τα μοντέρνα. Δεν μου αρέσουν τα γυάλινα κτίρια με τις νεομπαρόκ πινελιές στη Λεωφόρο Κηφισίας».

Τεύχος 344, 28.4.2011, διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.

Σπύρος Πέγκας

«Απαιτείται η ανανέωση του πολιτικού δυναμικού και η υιοθέτηση μίας νέας πολιτικής γλώσσας που θα συνοδεύει την αντίστοιχη πολιτική πράξη. Ο νέος πολιτικός λόγος είναι η νέα πολιτική πράξη».

Τεύχος 509, 14.01.2015, διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.

Γιώργος Αμυράς

Θα έλεγε ποτέ ένας Έλληνας πολιτικός ότι είναι gay;
Μέχρι τώρα πάντως κανείς δεν το ’χει τολμήσει.

Τεύχος 323, 11.11.2010, διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.

Γιώργος Κύρτσος

«Τρία πράγματα που αν έλειπαν θα έκαναν την Αθήνα λίγο ομορφότερη: Πρώτον, η ασφυκτική κυριαρχία των αυτοκινήτων Ι.Χ. σε βάρος των πεζών. Δεύτερον, η κατάχρηση του δημόσιου χώρου που εμποδίζει την πρόσβαση και την κίνηση στα πεζοδρόμια. Τρίτον, οι ομάδες των εξαθλιωμένων που διεκδικούν με διάφορους τρόπους κάποια χρήματα ενώ έχουν προβλήματα με τα οποία πρέπει να ασχοληθεί το λεγόμενο κράτος πρόνοιας ή εμφανίζουν παραβατική συμπεριφορά με την οποία πρέπει να ασχοληθούν οι αρμόδιες αρχές».

Τεύχος 319, 14.10.2010, διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ. 

Μιράντα Ξαφά 

«Υπάρχουν τεράστια περιθώρια εξορθολογισμού σε αμυντικές και κοινωνικές δαπάνες, στην υγεία και στις συντάξεις, όπου οι παροχές πρέπει να είναι ανάλογες των εισφορών. Είναι λογικό οι ιδιοκτήτες ακινήτων να πληρώνουν τις πρώιμες συντάξεις των δημοσίων υπαλλήλων που συνταξιοδοτούνται στα 50 και 55 χρόνια;»

Τεύχος 456, 30.10.2013, διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ.

Μυρσίνη Ζορμπά

«Στα καφέ, στην τηλεόραση, στο διαδίκτυο, ο θόρυβος απονευρώνει τη διανοητική προσπάθεια. Χείλη ανοιγοκλείνουν αλλά δεν ακούγεται λόγος. Κυριαρχούν οι μηχανές της κατεδάφισης, οι έμμισθοι και οι διατεταγμένοι».

Τεύχος 300, 06.05.2010, διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ.

Γιώργος Φλωρίδης

«Η ελληνική Αριστερά είναι παραδοσιακά εναντίον κάθε αλλαγής που θα βοηθούσε τη χώρα να σταθεί στα πόδια της. Έχει πολεμήσει με λύσσα κάθε μεταρρύθμιση που επιχειρεί να εξορθολογίσει τα πράγματα. Τελικά, νομίζω πως είναι μια Αριστερά που βάλλει με μανία κατά λύσεων που θα διασφάλιζαν περισσότερες δουλειές. Με άλλα λόγια, είναι μια Αριστερά εναντίον των εργαζομένων».

Τεύχος 379, 15.02.2012, διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.