Ο Κώστας Γιαννακίδης και η αγωνία του για τον Ιησού

Διαβάζω εδώ τις θέσεις του Κώστα Γιαννακίδη για τις πρόσφατες πρωτοβουλίες του Αρχιεπισκόπου και του Πρωθυπουργού, που είναι αντικείμενο συζήτησης υπό τον τίτλο «εκκλησιαστικό».

Προσπερνάω τον καταπιεσμένο προοδευτισμό των «φιλελεύθερων» που χωρίς να γνωρίζουν τι είναι φιλελευθερισμός και χωρίς να έχουν υποψιαστεί τι είναι το Ευαγγέλιο, ξεπόρτισαν από την αυτή του συντηρητισμού τους, προκειμένου να μας διδάξουν θρησκευτική ουδετερότητα. Οι εραστές του κράτους.

Ο Κώστας Γιαννακίδης δεν ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Η κριτική του όμως έχει το υπόβαθρο της πλήρους ακατανοησίας της εκκλησίας του Ιησού, στον οποίον αναφέρεται και του νοήματος του Ευαγγελίου, το οποίο προσπερνά.

Η χρήση των συμβόλων από το ελληνικό κράτος έχει τη γνωστή λειτουργία. Το δέος στην υπηρεσία του. Έτσι και στην καθημερινή πράξη του τα σύμβολα καταντούν ευτελή αντικείμενα.

Η χρήση των συγκεκριμένων συμβόλων από τους ανθρώπους είναι αδιάφορη για τον Ιησού και αντίθετη και ξένη με το μήνυμά του.

Ο Ιησούς είναι ως προς κράτος το υπέρτατο παράδειγμα αντι-δύναμης και αντι-ισχύος. Οι εικόνες εκεί ο Ιησούς αλλού. Εκεί, λίγο παρακάτω από την Ομόνοια, στις καθημαγμένες ενορίες. «…ξένος ήμην…».

Θα μείνω σε δύο σημεία του Κώστα Γιαννακίδη.

Γράφει :

• Αποκαθήλωση του Ιησού από τα δικαστήρια. Άρρητα  αποδέχεται ότι η εικόνα αποτελεί ουσιαστικό παράγοντα επιρροής επί της διαδικασίας απονομής δικαιοσύνης. Πρόκειται απλώς  για ένα «διακοσμητικό» στοιχείο. Στοιχείο μιας «παράστασης» στην οποία δεν έχει θέση ούτε ο Ιησούς ούτε τα σύμβολα σε χρήση. Αυτό που αγνοεί ο Κώστας Γιαννακίδης είναι ότι ο Ιησούς έχει αυτοαποκαθηλωθεί από κάθε δικαστήριο. Και αυτό από τα πρώτα του βήματα.
• Απομάκρυνση των θρησκευτικών συμβόλων από τις δημόσιες υπηρεσίες, συνεχίζει με συμπαθητικό οίστρο ακατανοησίας του Ευαγγελίου ο Κώστας Γιαννακίδης. Εδώ το δουλοκτητικό κράτος μειδιά και ο συλλογικός αξιωματούχος του, η ΑΔΕΔΥ καγχάζει. Η καθημερινή ταπείνωση των ανθρώπων σε κάθε επικοινωνία με τις υπηρεσίες της κρατικής δουλοκτησίας είναι η απόδειξη.

Μέσα στον εκφυλισμό των πραγμάτων η κατεστημένη Εκκλησία, συμπορευόμενη σε εναγκαλισμό με το κράτος, αδιαφόρησε πλήρως για την ουσία. Μια ζωντανή Εκκλησία θα είχε κάνει πράξη αυτά που δικαίως ζητάει ο Κώστας Γιαννακίδης. Και η ζωντανή, βουβή και μαχόμενη Εκκλησία τα κάνει κάθε μέρα πράξη.

Τα θρησκευτικά σύμβολα, το χριστιανικό κίνημα τα αποκαθήλωσε από τις πρώτες του αιματηρές μέρες.

Ευαγγέλιο και κράτος είναι σε θεμελιώδη αντινομία.

Ούτε σύμβολα, ούτε δέος, ούτε υποταγή στο κράτος. Μόνο ελευθερία.