Καμιά φορά ο Αλέξης Τσίπρας μου θυμίζει το κογιότ που κυνηγάει το Μπιμπ-Μπιμπ. Εκεί που νομίζεις ότι πάει, το στρίμωξε το πουλί, περνάει ένα τρένο και μετατρέπει το κογιότ σε χαλκομανία. Πέφτει ένας βράχος και βλέπει αστεράκια. Βρίσκεται με ένα μασούρι δυναμίτη στο στόμα. Συνέβη κατά την περήφανη διαπραγμάτευση, επαναλήφθηκε με τις τηλεοπτικές άδειες, το Μακεδονικό και την καθαρή έξοδο στις αγορές. Τώρα το βλέπουμε και στο χειρισμό του Εκκλησιαστικού. Εμφανίστηκε σαν τον Κασπάροφ πριν το ματ, κλείνοντας το μάτι στο κομματικό ακροατήριο, υπαινισσόμενος κάτι σαν διαχωρισμό, ενώ παράλληλα έταξε και δέκα χιλιάδες προσλήψεις. Ούτε ο Ιησούς τέτοιο θαύμα. Αποτέλεσμα; Να βρίσκεται αντιμέτωπος με τους Μητροπολίτες, έτοιμος να γίνει κομματάκια, αντίδωρο πριν το κυριακάτικο κήρυγμα. Ταυτοχρόνως, όμως, συνεχίζει να πουλάει στο κομματικό του ακροατήριο αναφορές στη θρησκευτική ουδετερότητα του κράτους, έτσι όπως θα αποτυπωθεί στην πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για τη συνταγματική μεταρρύθμιση. Δουλευόμαστε. Διότι σε ένα κράτος που είναι θρησκευτικά ουδέτερο, ισχύουν τα παρακάτω:
Το προοίμιο του συντάγματος δεν αναφέρεται στο όνομα της Αγίας, Ομοουσίας και Αδιαιρέτου Τριάδος. Ο καταστατικός χάρτης μίας κοσμικής Πολιτείας συντάσσεται και τηρείται στο όνομα του ελληνικού λαού. Δεν υπάρχει αναφορά σε κρατούσα θρησκεία διότι, πολύ απλά, δεν υπάρχει αναφορά σε καμία θρησκεία πέρα από την αυτονόητη διασφάλιση της ελευθερίας στην πίστη και στην άσκηση λατρείας.
Κατάργηση του αγιασμού στην έναρξη της κοινοβουλευτικής περιόδου. Το ελληνικό κοινοβούλιο είναι το μοναδικό στον δυτικό κόσμο όπου τελείται αγιασμός στην έναρξη κάθε περιόδου. Ωστόσο η Πολιτεία οφείλει να μην έχει και να μην ασπάζεται μεταφυσικές ανησυχίες. Η επίδοση του νομοθετικού έργου δεν εξαρτάται από το Άγιο Πνεύμα. Αν μη τι άλλο, κρίνοντας από τα κοινοβουλευτικά μας πεπραγμένα, άδικα καίει το λάδι, μάταια βρέχεται ο βασιλικός.
Αποκαθήλωση του Ιησού από τα δικαστήρια. Δεν νοείται κοσμικό κράτος να απονέμει Δικαιοσύνη κάτω από θρησκευτικά σύμβολα, ειδικά δε, όταν απέναντι από τον δικαστή βρίσκονται πρόσωπα που είναι είτε άθρησκα, είτε μέλη άλλης θρησκείας. Η δικαιοσύνη των ανθρώπων ουδεμία σχέση έχει με τη θρησκευτική αντίληψη περί δικαίου. Στο παρελθόν η παρουσία του Ιησού στις δικαστικές αίθουσες ενδεχομένως να λειτουργούσε επικουρικά ως άσκηση πίεσης προς τον ψευδομάρτυρα που ψεύδεται ενώπιον Θεού και ανθρώπων, ενώ προσέδιδε και υπερφυσική ισχύ στην έννοια της δικαιοσύνης. Όμως οι αποφάσεις των δικαστηρίων εκδίδονται στο όνομα του ελληνικού λαού. Εξ όσων γνωρίζω, στους κύκλους των δικαστικών γίνεται μία σχετική συζήτηση. Ωστόσο ουδείς έχει την τόλμη να τη μεταφέρει και στο δημόσιο βήμα.
Απομάκρυνση των θρησκευτικών συμβόλων από τις δημόσιες υπηρεσίες. Αν οι κρατικοί λειτουργοί εκπροσωπούν τη συντεταγμένη Πολιτεία, τότε οφείλουν να υπηρετούν και την αρχή της ουδετερότητας. Η έννοια του προσωπικού χώρου δεν υφίσταται σε ένα περιβάλλον που πρέπει να είναι αποστειρωμένο από σύμβολα. Όπως ο δημόσιος υπάλληλος καλό είναι να μην επιδεικνύει τις αθλητικές του προτιμήσεις, έτσι και τα εικονίσματα, τα καντήλια και τα λιβάνια δεν σχετίζονται με τα αντικείμενα που δύναται να φέρει στο γραφείο του και να επιδεικνύει δημοσίως.
Απαλλαγή από το μάθημα των Θρησκευτικών χωρίς ψευδείς δηλώσεις από την πλευρά των γονέων. Χορηγούμε ψήφο στα 17, αλλά δεν αναγνωρίζουμε το δικαίωμα του θρησκευτικού αυτοπροσδιορισμού των παιδιών της ίδιας ηλικίας. Για να πάρει απαλλαγή ένα παιδί από τα Θρησκευτικά, οι δύο γονείς οφείλουν να καταθέσουν υπεύθυνη δήλωση, σύμφωνα με την οποία το τέκνο τους είναι αβάπτιστο, δηλαδή δεν είναι Χριστιανός Ορθόδοξος. Εκ των πραγμάτων πολλές από τις δηλώσεις αυτές είναι ψευδείς. Ομοίως ένα κράτος θρησκευτικά ουδέτερο δεν καθιστά των σχολικό εκκλησιασμό υποχρεωτικό, ούτε αποδίδει στην πρωινή προσευχή χαρακτηριστικά καταναγκασμού.
Η Εκκλησία δεν έχει λόγο στη σύνταξη σχολικών βιβλίων. Η εκπαίδευση των Ελληνοπαίδων είναι ευθύνη του κράτους. Στο πλαίσιο αυτό, η Εκκλησία δεν ερωτάται για τη λειτουργία άλλων θρησκειών ή για την ανέγερση τόπων αλλόθρησκης λατρείας, όπως συνέβη με το μουσουλμανικό τέμενος στην Αθήνα.
Η τέλεση πολιτικού γάμου καθίσταται υποχρεωτική για όλα τα ζευγάρια. Και όποιο ζευγάρι το επιθυμεί στη συνέχεια, μπορεί να τελέσει και θρησκευτικό γάμο.
Σκοπεύει ο πρωθυπουργός να προτείνει έστω και ένα από τα παραπάνω; Αν ναι, να το συζητήσουμε στα σοβαρά.
5°
