Με βάση τα στοιχεία από την ανάλυση των ψηφοφόρων που προσήλθαν στις κάλπες στις εσωκομματικές εκλογές της ΝΔ τον Δεκέμβριο του 2015, υπολογίζεται ότι περίπου 60.000 είχαν ψηφίσει το Ποτάμι στις εθνικές εκλογές του Ιανουαρίου του ίδιου έτους. Η συντριπτική πλειονότητα από αυτούς ψήφισε τον κ. Μητσοτάκη και συνέβαλε καταλυτικά στην εκλογή του έναντι των άλλων τριών αντιπάλων του. Από τότε κύλησε αρκετό νερό στο αυλάκι έως και σήμερα που η ΝΔ φλερτάρει με την αυτοδυναμία.
Η πραγματικότητα είναι πως η ηγεσία της ΝΔ «κέρδισε» ένα μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων με, ως επί τω πλείστον, συντηρητικές επιλογές, με αποκορύφωμα την ψηφοθηρική στάση του κόμματος στο Μακεδονικό. Ακόμα και έτσι όμως, επειδή για ένα σημαντικό τμήμα των πολιτών, το μείζον είναι να φύγει η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, δεν φάνηκε η ΝΔ να χάνει τους πιο κεντρώους και προοδευτικούς ψηφοφόρους και να αντιμετωπίζει πρόβλημα στα… αριστερά της. Παίζει, φυσικά, ρόλο και το γεγονός ότι η κεντροαριστερά έχει μεγάλες δυσκολίες και (προσώρας;) δεν γοητεύει με τη ρητορική της και τα επιχειρήματά της.
Σε αυτό το κλίμα, λοιπόν, προκλήθηκε μεγάλη συζήτηση και αντιδράσεις, από την επιλογή του κ. Μητσοτάκη να εντάξει στα ψηφοδέλτια του κόμματος τον Πέτρο Τατσόπουλο. Πέρα από τη σχετική πλάκα που έγινε στο διαδίκτυο από μια «δήλωση» του αναφορικά με τις επιτυχίες του στο γυναικείο φύλο, η αλήθεια είναι πως ο Τατσόπουλος σε όλη του τη διαδρομή ήταν από «τη σωστή πλευρά της ιστορίας». Είναι ένα πρόσωπο με μεγάλη πολιτική γενναιότητα, που δεν επέλεξε τον εύκολο δρόμο του λαϊκισμού και των εθνικών μύθων. Αντιθέτως, συνέβαλε καταλυτικά ώστε να γκρεμιστούν ή και να ξεφτίσουν κάποιοι από αυτούς. Είναι, επίσης, από τους λίγους που δίνει εδώ και χρόνια μάχη κατά των ναζί χρυσαυγιτών, για αυτό και αποτελεί μόνιμο στόχο των ακροδεξιών και περιθωριακών φυλλάδων. Ακόμα και η πλέον λανθασμένη του επιλογή, αυτή του να μην ψηφίσει τον Σταύρο Δήμα για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, έγινε με όρους ηθικής.
Σε κάθε περίπτωση είναι λογικό σε ένα βαθιά συντηρητικό κόμμα, όπως είναι η ΝΔ, να μην περνάει εύκολα η υποψηφιότητα Τατσόπουλου. Είναι εξίσου, όμως, λογικό και επιβαλλόμενο από την ηγεσία της ΝΔ από τη στιγμή που στοχεύει (και) στους κεντρώους και κεντροαριστερούς ψηφοφόρους, να κάνει ανοίγματα σε πρόσωπα όπως ο Τατσόπουλος, προκειμένου να τους δίνει «επιλογή» την κρίσιμη ώρα της κάλπης. Ακριβώς, δηλαδή, όπως έκανε ο Κώστας Σημίτης το 2000 με την υποψηφιότητα του Βασίλη Κοντογιαννόπουλου. Ενός προσώπου μισητού για μεγάλα τμήματα της βάσης του ΠΑΣΟΚ επειδή ήταν ο υπουργός Παιδείας του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη όταν δολοφονήθηκε από τραμπούκους της δεξιάς ο καθηγητής Νίκος Τεμπονέρας. Ο κ. Σημίτης, όμως, γνωρίζοντας ότι ο ίδιος είχε επιρροή στους κεντροδεξιούς ψηφοφόρους, ήθελε να έχει στα ψηφοδέλτια του ΠΑΣΟΚ ένα πρόσωπο που οι συντηρητικοί ψηφοφόροι θα ένιωθαν πιο «οικεία». Για αυτό και ο κ. Κοντογιαννόπουλος εκλέχτηκε με άνεση στην Β’ Αθηνών με το ΠΑΣΟΚ, συγκεντρώνοντας περίπου 48.000 ψήφους!
Δεν γνωρίζω αν θα συμβεί το ίδιο με τον Πέτρο Τατσόπουλο στον Βόρειο Τομέα. Πάντως, η υποψηφιότητά του, όπως και άλλες αντίστοιχες που φημολογείται ότι θα ακολουθήσουν, δίνουν, για να το πω κομψά, άλλοθι σε μη συντηρητικούς, δεξιούς και κεντροδεξιούς ψηφοφόρους να ψηφίσουν τη ΝΔ. Ως εκ τούτου, ήταν μια πολύ «έξυπνη» επιλογή της ηγεσίας της ΝΔ η υποψηφιότητα Τατσόπουλου.
11°
