Εδώ και αρκετές ώρες, πάνω από 30 πρέπει να είναι οι ώρες μου αυτές, νιώθω αναστατωμένος με έναν τρόπο που μόνο ο αγώνας για μια καλύτερη πατρίδα ή τα αγγλικά του Ευάγγελου του Βενιζέλου μπορούν να με αναστατώσουν. Κι επειδή τον Ευάγγελο τον Μεγαλοπρεπή, όπως θα μείνει γνωστός στην Ιστορία, έχω καιρό να τον ακούσω να μιλάει εκείνα τα αγγλικά που κάνουν τον Αλέξη τον Τσίπρα να μοιάζει με απόφοιτο του Χάρβαρντ, είναι, νομίζω, προφανές πως η αναστάτωσή μου είναι αγωνιστικοπατριωτική και οφείλεται στο κάλεσμα του αρχήγου των Καμένων Ελλήνων, του Πάνου του Ανεξάρτητου, να λιντσάρουν οι κάτοικοι του Αριστοτέλη Χαλκιδικής το δήμαρχό τους Πάχτα.
Ο καπετάν-Καμμένος, φορώντας στολή εκστρατείας, ηγείται αποσπάσματος, σε παλαιότερο καρναβάλι της Πάτρας
Ομολογώ πως όταν πρωτοάκουσα την προτροπή να βγαίνει από κάποιο μέρος του σώματος του Καμμένου του Πάνου που μάλλον δεν θα ήταν τα χείλη του, σκέφτηκα πως ο παλιός υπουργός της Νέας της Δημοκρατίας είχε βρει τη λύση στο πολιτικό πρόβλημα της χώρας. Πραγματικά, το λιντσάρισμα είναι μια λύση γρήγορη, ανέξοδη (αν εξαιρέσεις τα συνεργεία καθαρισμού που πρέπει να σκουπίσουν τα αίματα) και, κυρίως, ταιριάζει με την ψυχολογία πολλών από τους πρώην ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ και της Νέας της Δημοκρατίας, οι οποίοι πλέον δεν έχουν κίνητρο να κουνούν σημαιάκια στις συγκεντρώσεις των δύο ιστορικών κομμάτων και είναι πολύ οργισμένοι για το κακό που έκαναν στην Ελλάδα όσοι την κυβέρνησαν με την δική τους ψήφο. Λίγο αργότερα, όμως, σκεπτόμενος κάπως πιο ψύχραιμα, συνειδητοποίησα πως τέτοιου είδους ενέργειες δεν είναι αρκούντως αποτελεσματικές και δεν χτυπούν το κακό στη ρίζα του.
Ευτυχώς, ο λόγος του Καμμένου του Πάνου είχε ριζώσει σαν σπόρος στο γόνιμο έδαφος της επαναστατικής μου σκέψης και με οδήγησε να βρω και να μοιραστώ μαζί σας την πραγματική λύση στο πρόβλημα της χώρας. Μια λύση που δεν είναι άλλη από το λιντσάρισμα των ψηφοφόρων του δημάρχου Πάχτα, του δημάρχου Μπουτάρη του δημάρχου Καμίνη, του συνομιλητή του Θεού Σαμαρά, του συνπρωθυπουργού Βενιζέλου, του μέχρι πρότινος συνσυνπρωθυπουργού κυρ-Φώτη, του πρώην πρωθυπουργού Παπανδρέου και του πιο πρώην πρωθυπουργού Καραμανλή και γενικά όποιου πολιτικού εκλέξαμε αλλά δεν γουστάρουμε πια, γιατί τώρα έχουμε επιτέλους ξυπνήσει και θέλουμε κάποιον νέο και άφθαρτο πολιτικό να μας υποσχεθεί τους λαγούς οι οποίοι, μαζί με τα πετραχήλια τους –ίσως λόγω της ορθόδοξης παράδοσης μας–, πολύ μας αρέσουν.
Εικόνα από το λαμπερό μέλλον: Πολιτικός ή ψηφοφόρος της Νέας της Δημοκρατίας ή του ΠΑΣΟΚ, αγνώστων λοιπών στοιχείων, έρχεται αντιμέτωπος με τη δίκαιη λαϊκή οργή
Νομίζω πως είναι σε όλους φανερό πως τόσο για τον Πάχτα όσο και για τους υπόλοιπους εκλεγμένους αξιωματούχους πραγματικά υπεύθυνοι είναι οι ψηφοφόροι τους οι οποίοι, ακόμα κι αν λιντσάρουμε αυτούς που εξέλεξαν την τελευταία φορά που ψήφισαν, δεν αποκλείεται να βρουν κάποιους αντίστοιχους να ψηφίσουν. Κατά συνέπεια, η μόνη αποτελεσματική λύση είναι να φύγουν από τη μέση όλοι αυτοί που με την ψήφο τους στο παρελθόν προκάλεσαν σημαντικές βλάβες στη χώρα. Αλλά, νομίζω, καλό είναι να μη μείνουμε εκεί. Για να έχει η διαδικασία του λιντσαρίσματος όχι μόνο τιμωρητική αλλά και αποτρεπτική αξία, νομίζω πως σωστό θα ήταν να λιντσάρουμε και τους ψηφοφόρους των πιθανών μελλοντικών ηγετών της χώρας –όπως του Αλέξη του Τσίπρα–, καθώς δεν θυμάμαι να έχει υπάρξει Έλληνας πρωθυπουργός που να μην έχει καταλήξει να θεωρείται ή απατεώνας ή πουλημένος ή προδότης ή όλα αυτά μαζί, ακόμα και από τους ψηφοφόρους του. Αναπόφευκτα, λοιπόν, κάποια στιγμή, ακόμα και το πνευματικό παιδί του Ανδρέα του Παπανδρέου θα έχει αυτή τη μοίρα από την οποία, αν ακολουθηθεί η προτροπή μου, μπορεί να γλιτώσει.
Βέβαια, η συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων του συντρόφου του Γιώργου του Πάντζα ανήκουν σε εκείνους που είχαν ψηφίσει τον Γιώργο τον Ανδρέα τον Παπανδρέου και τον μπαμπά του, οπότε θα έχουν λιντσαριστεί στην πρώτη φάση της επιχείρησης, αλλά υπάρχει και ένα 3 με 4 % που ψήφιζαν από παλιά Συνασπισμό και τους οποίους δεν πρέπει να αφήσουμε με την ψήφο τους να καταστρέψουν την πιο όμορφη χώρα του κόσμου.
Και αφού λιντσάρουμε, δεν πρέπει να ξεχάσουμε και να κάψουμε προκειμένου ο δημοκρατικός μας αγώνας να ολοκληρωθεί
Κάποιοι εχθροί της Ελλάδας, της αξιοπρέπειας και της επανάστασης μπορεί να ισχυριστούν πως ακολουθώντας το επαναστατικό μου σχέδιο δεν θα μείνουν και πολλοί ψηφοφόροι για τις επόμενες εκλογές. Αυτό όμως δεν πρέπει να ενδιαφέρει όλους εμάς, οι οποίοι αντιλαμβανόμαστε τη δημοκρατία στη σωστή της διάσταση: Ως μια διαδικασία η οποία δεν πρέπει να δημιουργεί καμία ευθύνη –και άρα καμία συνέπεια– στο γεμάτο αξιοπρέπεια δημοκράτη, ο οποίος κάθε τέσσερα χρόνια διπλώνει ένα χαρτάκι με το μαγαζί που του πουλά τα προϊόντα που θέλει στις καλύτερες τιμές και ο οποίος δεν έχει καταλάβει γιατί η ταμπέλα που γράφει «μετά την απομάκρυνση από το ταμείο ουδέν λάθος αναγνωρίζεται» δεν είναι στραμμένη προς την πλευρά του ταμία αλλά προς την πλευρά του πελάτη και μπράβο της!
15°
