Η Αμερική ξύπνησε με κέφι αλλά διαιρεμένη στα δύο

Η Αμερική κοιμήθηκε το βράδυ της Τρίτης περισσότερο διαιρεμένη από ποτέ. Η προσέλευση στις κάλπες για τις «ενδιάμεσες εκλογές» ήταν σαφώς μεγαλύτερη από εκείνη στις προεδρικές εκλογές πριν δύο χρόνια. Μετά τις πρώτες καταμετρήσεις και τη γενική χαρτογράφηση των αποτελεσμάτων κατέστη ξεκάθαρο πως ο Ντόναλντ Τραμπ απώλεσε την επιρροή τους στους λεγόμενους «λευκούς, διπλωματούχους των προαστιακών περιοχών», ενώ αντιθέτως ενίσχυσε τον έλεγχό του στις αγροτικές περιοχές και τις μικρές πόλεις. Αναμενόμενο και αυτονόητο, σχεδόν. Επιτέλους οι Ρεπουμπλικάνοι επανήλθαν στις θέσεις που κατείχαν παραδοσιακά.

Η Αμερική δεν είναι μόνο απόλυτα διαιρεμένη ως προς την κοινωνική της βάση, αλλά η διαίρεση αυτή εκφράζεται πλέον και σε ανώτερο θεσμικό επίπεδο.

Ωστόσο η Αμερική άλλαξε και μάλιστα ποιοτικά. Οι Δημοκρατικοί ανέκτησαν τον έλεγχο της Βουλής των Αντιπροσώπων στην οποία μειοψηφούσαν τα τελευταία 7 συναπτά έτη. Αντιθέτως, ο Τραμπ ενίσχυσε τις θέσεις του στη Γερουσία, αφού εξέλεξε 4 ακόμη Γερουσιαστές. Η εικόνα αυτή καταδεικνύει ότι η Αμερική δεν είναι μόνο απόλυτα διαιρεμένη ως προς την κοινωνική της βάση, αλλά η διαίρεση αυτή, η τομή σε δύο ίσα μέρη, εκφράζεται πλέον και σε ανώτερο θεσμικό επίπεδο.

Αν οι Δημοκρατικοί, κατά τεκμήριο προοδευτικοί, ανατάχθηκαν σε ένα σημαντικό ποσοστό, η συντηρητική Δεξιά - Υπερδεξιά της Αμερικής άντεξε. Ο «κορμός» της εκλογικής πλειοψηφίας του Τραμπ σε συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες και «φυλές» της αμερικανικής πολιτικής ανθρωπογεωγραφίας εξακολουθεί να διατηρεί τη δυναμική του. Αυτό που άλλαξε με τις επιπτώσεις αυτής της αλλαγής να λειτουργούν διακριτικά, αλλά με σταθερούς βηματισμούς, είναι η ανάδειξη νέων δυναμικών κοινωνικής διείσδυσης στην αμερικανική κοινωνία κυρίως των μεγάλων αστικών κέντρων.

→ Έτσι, αυτές οι ενδιάμεσα εκλογές «έφεραν» στη Βουλή των Αντιπροσώπων ένα τόσο μεγάλο ποσοστό γυναικών - βουλευτών. Πρόκειται για ιστορικό ρεκόρ.
→ Για πρώτη φορά εξελέγη Κυβερνήτης στο Κολοράντο άτομο που δήλωνε ευθαρσώς και ανοικτά gay.
→ Για πρώτη φορά εξελέγησαν στη Βουλή δύο γυναίκες με καταγωγή από ινδιάνικες φυλές. Η μία, δικηγόρος, πρωταθλήτρια στις πολεμικές τέχνες και ομοφυλόφιλη. 
→ Για πρώτη φορά εξελέγησαν στο αξίωμα του βουλευτή δύο γυναίκες μουσουλμανικού δόγματος. Μία με καταγωγή από τη Σομαλία και μία από την Παλαιστίνη.
→ Η νεότερη βουλευτής στο Κογκρέσο είναι μόλις 29 ετών, πρώην γκαρσόνα, Λατίνα, ισπανόφωνη, από φτωχή οικογένεια, που εκπροσωπεί την εκλογική περιφέρεια του Μπρονξ – Κουίνς, της οποίας το πρόγραμμα παραπέμπει σε ευρωπαϊκό πολιτικό μοντέλο αντίληψης της Αριστεράς. Αυτά ως προς τις πρωτιές.

Θα συνεχιστεί, ενισχυμένη, η γενική εικόνα σύγχυσης που επικρατεί στο κυβερνητικό κέντρο των ΗΠΑ σε όλα τα επίπεδα

Ως προς την ίδια την χαρτογράφηση της πολιτικής πραγματικότητας στην Ουάσιγκτον τα πράγματα είναι πολυπλοκότερα. Θα συνεχιστεί, ενισχυμένη, η γενική εικόνα σύγχυσης που επικρατεί στο κυβερνητικό κέντρο των ΗΠΑ σε όλα τα επίπεδα. Η σύγχυση αυτή που επικοινωνείται σχεδόν αμέσως σε όποιον έμπειρο συνομιλητή επιχειρεί να συνεννοηθεί για βασικά ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, άμυνας, ασφάλειας κλπ, θα επιτείνεται όσο θα εξελίσσεται το δράμα του ελλείμματος συνεννόησης μεταξύ Λευκού Οίκου και Κογκρέσου, με τη Βουλή  των Αντιπροσώπων να αναλαμβάνει τη διαμόρφωση συνθηκών μπλοκαρίσματος στην κοινοβουλευτική διαδικασία της πολιτικής του Ντόναλντ Τραμπ. Από τα ζητήματα Υγείας και Δικαιοσύνης, που είναι κορυφαία και κομβικά, έως την εφαρμογή πολιτικών (;) στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ και βεβαίως όσον αφορά το μείζον, που είναι οι διεθνείς οικονομικές σχέσεις, η Ουάσιγκτον κατά την επόμενη διετία θα παραπέμπει περισσότερο σε Βαβυλώνα παρά σε μία συγκροτημένη και αποτελεσματικά διαμορφωμένη άσκηση πολιτικών επιλογών.

Το φαινόμενο αυτό είχε ήδη διαπιστωθεί στο State Department αλλά και στο Πεντάγωνο, όταν οι συνομιλητές από διάφορα μέρη του κόσμου επιχειρούσαν να αντιληφθούν το ποιος έχει το πάνω χέρι στη διαμόρφωση των πολιτικών. Είχε διαπιστωθεί και σε τοπικό επίπεδο, στις Πρεσβείες των ΗΠΑ, δηλαδή, όπου οι συνομιλητές με κόπο έκρυβαν την αμηχανία τους αλλά και την αδυναμία τους να καθορίσουν με ακρίβεια το περιεχόμενο των σκέψεων (γραμμών) της αμερικανικής διπλωματίας. Η επιδείνωση αυτής της «αμηχανίας» πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπ’ όψιν από όσους επιχειρούν ή θα επιχειρήσουν στο μέλλον να συζητήσουν, πόσο δε μάλλον να συναποφασίσουν επί σημαντικών ζητημάτων γεωπολιτικής και κυρίως γεωοικονομίας με τους Αμερικανούς. Θα πρέπει εκ των προτέρων να καθορίζονται και να ξεκαθαρίζονται τα όρια ακόμη και οι «καταγωγές» των συνομιλητών περισσότερο από πριν (σε ποια ακριβώς φατρία ανήκουν και σε ποια ακριβώς φράξια υπακούουν, εκεί μακριά, στην Ουάσιγκτον).