Μοναχή το δρόμο επήρες

Πεθύμησα, φωνούλα μου, μια αληθινή διαδήλωση, όχι μάζωξη, καταπονημένο λαϊκό αίσθημα, και τώρα τι θα κάνεις, θα τα βάλεις με το Πασόκ; Πήγα και στην πορεία του ΠΑΜΕ. Πού να πάμε; Φωνάζανε κι οι Κούρδοι, κι ένας είχε βάλει μια ταμπέλα στο σακίδιο στην πλάτη του που έγραφε «να τα δώσουν αυτοί που τα φάγανε». Και είναι απόλυτα γνωστό αυτό, κι αυτοί είναι απόλυτα γνωστοί, ομολογημένοι και μη!!! Και είναι και απόλυτα γνωστό σε όλους ότι είναι γνωστοί κι αυτοί που δεν ρεζιλεύτηκαν. Δεν είναι ανάγκη να σε γράψουν οι εφημερίδες και να σε κράξουν οι κανάλες για να ξέρουν όλοι αν έχεις ταράξει το δημόσιο κορβανά. Αλλά ποιος περιμένετε να δημεύσει τα κλεμμένα; Αφού είναι όλοι διαπλεκόμενοι στα κλεμμένα.

Πόσο κορόιδα είμαστε να πιστεύουμε ότι δεν ήξερε το Πασόκ όταν παρέδωσε στον Καραμανλή τι άφηνε πίσω του. Κι όταν ο Καραμανλής ευχαρίστως επέστρεψε τη χώρα εις το Πασόκ δεν ήξερε τι του κληρονομεί ή ότι το Πασοκ δεν ήξερε τι παραλαμβάνει; Απλώς κάτι χειρότερο από αυτό που παρέδωσε. Το ότι ο Παπανδρέου εν γνώσει του ανέλαβε, άλλα να υποσχεθεί, άλλα να μας βρουν; Ότι τι δηλαδή; Ξαφνικά, μες στον Καρνάβαλο, είδε το Πασόκ τα ταμεία και είπε «α, καλέ, μας τελείωσαν τα λεφτά» και να τηλεφωνεί ο Λοβέρδος στον Παπακωνσταντίνου πρωί-πρωί Δευτέρα και να ουρλιάζει «βάλτε λεφτά, δεν έχω για τις συντάξεις, θα μας ξεσκίσουνε» και ο καημένος ο Γιώργος εν γνώσει του να τρώει πόρτες για να «υποχρεωθεί» να ζητήσει την αρωγή μας. Ναι, παιδιά, έχουμε μερίδιο στη χασούρα. Στη μάσα όχι; Δεν σας καταλαβαίνω. Αααα.

Μοναχή το δρόμο επήρες/ Εξανάλθες μοναχή/ Δεν είν’ εύκολες οι θύρες/ όταν η χρεία τες κουρταλεί, ναι, αυτό το «Τες Κουρταλεί» έπαθε ο Παπανδρέου. Και καλώς η Μούσχουρη χαρίζει τα μισθά της. Έξυπνη γυναίκα, εγκατέλειψε τη χώρα νωρίς κι έγινε πάμπλουτη διά της φωνάρας της παγκοσμίως και την πλήρωσε άλλη αγορά και την παίρνει, προς τιμή της, να δώσει και τα μισθά της στην πτωχευμένη πατρίδα. Που όλα τα ’χε η καημένη και την καταντήσαμε αποτυχημένο περίπτερο. Που φταίμε τραγικά όλοι, γιατί γίναμε παραδουλάκια του χρηματιστηρίου, οι βλαχάρες, και της ελεεινής ΕΟΚ, που άσπρη μέρα δεν είδαμε από δαύτην. Μόνο τα προγραμματάκια που ξεκατίνιασαν οι ημέτεροι, δηλαδή Πασόκ και Νου Δου αλλαξοκώλια εξήντα χρόνια και η πονεμένη μοιρασμένη Αριστερά να βαράει παλαμάκια παριστάνοντας τη μειονότητα. Εμπρός τώρα, λαέ μου, του τελεμάρκετινγκ και της Τζούλιας, του γαμοδάνειου και των ΕΣΠΑ, εμπρός τώρα να κλαίγεσαι, γιατί για να τραβήξεις μια έξοδο του Μεσολογγίου δεν σε κόβω. Τι κάνουμε εμείς που τα γράφουμε αυτά.

Εγώ είπα στη μάνα μου και βάλαμε δυο Ινδούς στο Κορωπί που ’χουμε ένα χτηματάκι και φυτεύουμε ζαρζαβάτι για όλο το χρόνο και νερό έχουμε από γεώτρηση, και κότες, πάπιες έχουμε, και μπορούμε να εξυπηρετήσουμε και μερικούς φίλους και δικούς, και φούρνο φτιάξαμε να το ψήνουμε σπίτι, θα μείνω και στ’ αντίσκηνο δεν έχω θέμα, και τα βράδια με τη Σπείρα γύρω από φωτιές θα ανταλλάσσουμε τα προϊόντα μας με άλλους ιθαγενείς. Δηλαδή θες να σου κάνω τον πόνο σου τραγουδάκι, κωμικό σκετσάκι, φέρε καμιά κουβέρτα, κάνα κιμαδάκι, κανένα Τζακ Ντάνιελς να τη βγάλουμε. Μια χαρά το ακούω. Και κόφτε και κάνα φρουτάκι από τα οπωροφόρα του Δήμου που σαπίζουν στην άσφαλτο και γλιστράνε οι γριές. Μια φίλη στον περιφερειακό Λυκαβηττού έβαλε παντζάρια κι αγκινάρες στο ρετιρέ, και δυόσμους και λεβάντες και μια μπανανιά, κι ανεβαίνει μόλις σφίξουν οι ζέστες και κάνει το παγόνι. Μπορώ να φροντίσω κι εσένα, φωνούλα μου. Έχω μια καλή ιδέα για να μη σε καταπιούν οι καιροί, οι κακοί και μαύροι... Ν’ αρχίσεις να διαφημίζεις επί πληρωμή ιδιώτες που έχουν ανάγκη να ξεπουλήσουν μερικά σε μας τους πληβείους. Επίσης, οι Γερμανοί ξανάρχονται, Λογοθετίδης δεν μου βρίσκεται. Επίσης θα μπορούσαμε εκ των ενόντων και με τις Πρεσβείες μας παντού να κάνουμε επίδειξη δυνάμεως με την πολιτιστική μας ταυτότητα. Αυτή που έχουμε να την «πουλήσουμε» χρόνια σοβαρά και που τη χρησιμοποίησαν όλες οι κυβερνήσεις μόνο για πληρωμένα και υπερτιμολογημένα ταξίδια, γαμώ τα υπουργεία μας, σας, της μάσας…

Τι μπιενάλε, τι βγιενάλε. Κι άκου κι αυτό. Μερικοί φραγκάτοι λέει τα φέρανε τα χρυσάφια από το Λίχτενστάιν με ειδικά τζετ και τα θάψανε στον Παρνασσό σε ειδικά ανοξείδωτα κοντέινερ και άνοιξαν ειδικούς βόθρους στα οικόπεδα και θα τα βρουν οι επόμενες γενιές, που να υπάρχει ο δάκος και η μουχρίτσα της ράβδου χρυσού και να χέσει χρυσόσκονη στον πάτο του κοντέινερ… αχαχαχα. Ψάχνω παντού, στους τοίχους, στους δρόμους, στα όνειρα να βρω τα λόγια που θα σου πω για να σ’ ανεβάσω, φωνούλα μου, σ’ αυτή τη δύσκολη ώρα μας. Είμαι στην πορεία κι ακούω τον Μπιθικώτση ανεξίτηλο στον Ρίτσο και στου Μίκη τους Ισοκράτες και σκέφτομαι ότι σ’ αυτό ανατρέχουμε για να ’χει ηχώ η πορεία. Δεν υπάρχει ακόμα το τραγούδι της καινούργιας μας διαδήλωσης. Ορφάνια και σ’ αυτό και ντρέπομαι.

Δικός σου, Σταμ

Υ.Γ. Έμαθα ότι η Τζούλια τα γύρισε στα Παρίσια, πήρε 200.000 ευρωπούλια και ποσοστό και πούλησε 20.000 σε μια μέρα ή κάνω λάθος; Και ρωτώ, γιατί, Τζούλια μου, δεν προσφέρεις τα ελληνικά ποσοστά στην κυβέρνησή σου, γιατί να στη βγει η φιλέλλην Νανά, και κυρίως γιατί το κρύβεις ότι και το φχαριστιέσαι και ακριβοπληρώνεσαι. Να πάνε να γαμηθούνε όσοι σε κακολογούνε. Δώσ’ τα, Τζούλια, τα ποσοστά, να μείνεις με χρυσές σελίδες στη νεότερη ιστορία μας. Εμπρός, σύνδεσε το όνομά σου με τις μεγάλες Ασπασία, Θεοδώρα. Αποθεώσου, Τζούλια, μπορείς.