Να τα φοβάστε τα ρωμαλέα κινήματα, κύριε Γαβρόγλου

Υπήρξε ένα ρωμαλέο εθνικιστικό κίνημα που κυριάρχησε στις αρχές της δεκαετίας του ’90 με αφορμή το όνομα της γειτονικής χώρας, το οποίο παγίδευσε την εξωτερική μας πολιτική για κοντά τρείς δεκαετίες. Η πολιτική έγινε ακολούθημα των συλλαλητηρίων και το φλογερό πάθος τους εμπόδισε τη μετριοπαθή λύση τότε που ήταν εφικτό. Αποτέλεσμα ήταν το πρόβλημα να διαιωνίζεται, και το αναζωπυρωμένο ρωμαλέο κίνημα των ημερών μας να αποτελεί πάλι τροχοπέδη στη διπλωματική λύση.

Υπήρξε ένα ρωμαλέο θρησκευτικό κίνημα που γεννήθηκε στις αρχές του 2000 με αφορμή την αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες. Ο τότε Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χριστόδουλος συγκέντρωσε 3 εκατομμύρια υπογραφές, μεταξύ των οποίων και επιφανών πολιτικών, με πρώτο τον τότε αρχηγό της Αντιπολίτευσης. Η ρώμη του κινήματος υποχρέωσε τους εκπροσώπους του έθνους να συρθούν πίσω από τα ράσα του δυναμικού ιεράρχη και να συμμετάσχουν σε μια παράφορη κινητοποίηση και σε ένα παράνομο δημοψήφισμα. Η Κυβέρνηση που κατάργησε το θρήσκευμα από τις ταυτότητες έχασε τις επόμενες εκλογές.

Υπήρξε ένα ρωμαλέο ασφαλιστικό κίνημα που εμφανίστηκε την ίδια περίπου εποχή. Σύσσωμος ο συνδικαλιστικός κόσμος της χώρας κινητοποίησε χιλιάδες λαού που έβγαιναν στους δρόμους να διαδηλώσουν εναντίον του νόμου Γιαννίτση. Πάλι η πολιτική φοβήθηκε και υποχώρησε με αποτέλεσμα το μεγαλύτερο πρόβλημα της Οικονομίας μας να μην λυθεί όταν ακόμα υπήρχε καιρός. Τις ανυπολόγιστες συνέπειες τις ζούμε σήμερα.

Υπήρξε ένα ρωμαλέο αντιμεταναστευτικό κίνημα που γεννήθηκε στις γειτονιές του Αγίου Παντελεήμονα στις αρχές του 2010 και απλώθηκε σαν επιδημία σε όλες τις υποβαθμισμένες περιοχές της πρωτεύουσας και μετά της επαρχίας. Ένα πρωτοφανές κύμα ρατσιστικής βίας εγκαταστάθηκε στην κοινωνία τότε, που αποτέλεσε την αρχική μαγιά ενός φασιστικού κόμματος που θέριεψε πολύ γρήγορα και αποτελεί όνειδος για τη Δημοκρατία μας σήμερα.

Υπήρξε ένα ρωμαλέο λαϊκίστικο κίνημα στις αρχές των Μνημονίων που γέμισε πλατείες αγανακτισμένων και σημαδεύτηκε από προπηλακισμούς και βίαιες επιθέσεις σε πολιτικούς και άλλα δημόσια πρόσωπα. Ήταν η περίοδος που με την ενθάρρυνση πολιτικών κομμάτων νομιμοποιήθηκαν παραβατικές συμπεριφορές όπως η μη πληρωμή διοδίων κλπ, οι μαθητές μούντζωναν στις παρελάσεις υπό τις επευφημίες του πλήθους, ενώ μια από αυτές ακυρώθηκε γιατί δέχτηκε επίθεση ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Κάτω από την πίεση του κινήματος αυτού έπεσαν κυβερνήσεις και ακυρώθηκαν μεταρρυθμίσεις που ακόμα πληρώνουμε.

Υπήρξε ένα ρωμαλέο αντιευρωπαικό κίνημα το καλοκαίρι του ’15. Το δημιούργησε ένα Δημοψήφισμα που αποδείχτηκε απάτη για το λαό και καταδίκη για τη χώρα γιατί το κίνημα που γέννησε το κόμμα και το κόμμα που γέννησε το κίνημα αλληλοπαγιδεύτηκαν. Οι Τράπεζες έκλεισαν, ο λαός διχάστηκε, η χώρα έφτασε στο χείλος του γκρεμού και η λαϊκή ετυμηγορία ανατράπηκε με τον πιο ωμό τρόπο. Τα νταούλια του ΟΧΙ τα διαδέχτηκε ένα ΝΑΙ πολύ χειρότερο από τις επιλογές που υπήρχαν πριν.

Να τα φοβάστε τα ρωμαλέα κινήματα, κύριε Γαβρόγλου, συχνά εγκυμονούν κινδύνους. Όσο απαραίτητη είναι η κοινωνία των πολιτών που επαγρυπνεί και αντιδρά με γνώση και συναίσθηση άλλο τόσο απρόβλεπτα είναι τα μαζικά, ρωμαλέα κινήματα. Ρωμαλέα οράματα χρειαζόμαστε. Και ρωμαλέους πολιτικούς να τα υπηρετήσουν.