Η δημοκρατική παράταξη απέναντι στον πολιτικό γραικυλισμό

Ο κ. Σκουρλέτης είναι ένας από εκείνους τους Συριζαίους που λειτουργούν ως ανεμοδείκτες για τους υπόλοιπους. Δίνει τον τόνο και το περιεχόμενο της πολιτικής τους. Προέρχεται από τα «έγκατα» του ΣΥΡΙΖΑ με πολλά κομματικά ένσημα.

Είναι από τα πρόσωπα που βγήκαν εκτός των στενών κομματικών τειχών της ριζοσπαστικής αριστεράς μετά τις εκλογές 2015. Έκτοτε υπηρέτησε ως υπουργός σε διάφορα υπουργεία και σήμερα είναι ο γραμματέας του κόμματος. Γνώσεις ιδιαίτερες δεν είχε για κανένα από τα υπουργεία που διοίκησε. Μάλλον, όμως, δεν τις χρειαζόταν, αφού διαθέτει άλλα «προσόντα»: Λαϊκιστής, συχνά εμπρηστικός και διχαστικός, ο κ. Σκουρλέτης αντιλαμβανόταν τη διοίκηση ως ευκαιρία συγκράτησης του κομματικού του όρχου.

Μεγαλαυχίες και δηλώσεις με σκοπό τη συγκράτηση των αντι-μνημονιακών φληναφημάτων συνόδευσαν τις θητείες του. Στο παλμαρέ του καταγράφονται οι πύρινες δηλώσεις για τη μη ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ (την οποία συνυπέγραψε, όμως, πρόθυμα μαζί με τους υπόλοιπους οσφυοκάμπτες «αντάρτες» λίγο μετά) και οι μαζικές προσλήψεις στον χώρο της αυτοδιοίκησης, μαζί με μια σειρά πελατεικών εξυπηρετήσεων τις οποίες βάφτισε «επίλυση χρόνιων άλυτων ζητημάτων». Σήμερα, ως γραμματέας του κόμματος εξαπολύει τα βέλη του απέναντι στα κόμματα της αντιπολίτευσης, ακόμη και εναντίον εκείνων με τους οποίους, υποτίθεται, ότι θέλει να συνεργαστεί. Σε μια πρόσφατη συνέντευξή του, αφού διαπίστωσε ότι δεν υπάρχει περιθώριο συνεργασίας με το Κίνημα Αλλαγής, προειδοποίησε την κ. Γεννηματά να αλλάξει γραμμή και να συνεργαστεί μαζί τους, διαφορετικά «θα έχει την τύχη του Ζίγδη». 

Η δήλωση αυτή προσφέρεται για τον σχολιασμό του συριζαϊκού λόγου και την αποκάλυψη των αξιακών παραδοχών του. Ο κομπορρήμων κ. Σκουρλέτης μείωσε, σκοπίμως, τον Ιωάννη Ζίγδη του οποίου η ιστορία και ο βίος δεν είναι γνωστά στους νεότερους Έλληνες (υποθέτω ούτε και στον ίδιο) με σκοπό να απομειώσει και την κ. Γεννηματά, κρατώντας για τον εαυτό του και τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που εκπροσωπεί, τον ρόλο του τιμητή και του ιστορικά δικαιωμένου.

Προς αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας, λοιπόν:

Ο Ι. Ζίγδης αποτελεί μία από τις προσωπικότητες που κοσμούν το πολιτικό σύστημα της χώρας μας. Πεπαιδευμένος και κοσμοπολίτης με σπουδές στις οικονομικές και πολιτικές επιστήμες στην Αθήνα, Γενεύη, Λωζάννη και Λονδίνο, άφησε ένα πλούσιο επιστημονικό και συγγραφικό έργο. Ο Ι. Ζίγδης δεν ήταν, όμως, «γραφιάς». Πολέμησε στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και για την πολεμική του δράση τιμήθηκε με δύο μετάλλια.

Έπαιξε ενεργό ρόλο στην ανοικοδόμηση της Ελλάδας μετά την κατοχή και ανήκει στην πρώτη ομάδα των οικονομολόγων που υπό τον καθηγητή Κυριάκο Βαρβαρέσσο, υπουργό Συντονισμού, ανέλαβε να επιβλέψει την εφαρμογή του σχεδίου Μάρσαλ. Μεταξύ των έργων του σχεδίου που ανέπτυξε και επέβλεψε ο Ι. Ζίγδης συμπεριλαμβάνεται και η ΔΕΗ την οποία ξεπούλησε μπιτ παρά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ με υπουργό τον κ. Σκουρλέτη. Υπήρξε ο αρχιτέκτονας του «ελληνικού οικονομικού θαύματος» της Δωδεκανήσου.

Ο Ι. Ζίγδης είχε πολυσχιδή πολιτική δράση. Εκλέγονταν βουλευτής από το 1950, μέχρι το 1989 με κάποιες μικρές διακοπές. Πολιτικά ήταν τοποθετημένος στο χώρο του Δημοκρατικού Κέντρου. Η πολιτική του δράση συνεχίστηκε και κατά τη δικτατορία με διώξεις και φυλακίσεις μέχρι το 1973. Μετά την ανάδειξή του στην αρχηγία της Ένωσης Κέντρου ο Γ. Μαύρος και η ομάδα των «Νέων Δυνάμεων» ίδρυσαν το νέο κόμμα της Ένωσης Κέντρου-Νέες Δυνάμεις (Ε.Κ.-Ν.Δ.), από το οποίο εκπαραθύρωσαν τον Ζίγδη, που υποχρεώθηκε να κατέβει ανεξάρτητος στις εκλογές της 17ης Νοεμβρίου 1974 στη Δωδεκάνησο υπό τον τίτλο «Δημοκρατική Ένωση Κέντρου», όπου απέτυχε να εκλεγεί (προφανώς αυτό είναι το επεισόδιο στο οποίο αναφέρεται ο κ. Σκουρλέτης, μεμφόμενος, όμως, γι’ αυτό, τον ι. Ζίγδη).

Το 1997 ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος τον τίμησε με τον Μεγαλόσταυρο του Τάγματος του Φοίνικα για τις πολλές υπηρεσίες που πρόσφερε στην πατρίδα.

Εκείνο που εξοργίζει, είναι να μεταβάλλονται σε τιμητές εκείνοι που μετήλθαν κάθε μέσου για να ανέβουν και να παραμείνουν στην εξουσία

Η κ. Γεννηματά ηγείται της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης, επιφανές μέλος της οποίας υπήρξε ο Ι. Ζίγδης και δεν είναι ο κ. Σκουρλέτης. Μετά από αλλεπάλληλους τριγμούς και σημαντικές απώλειες κατάφερε να ενώσει την παράταξη με κορυφαία στιγμή τη δημιουργία του Κινήματος Αλλαγής. Βλέποντας ότι το εγχείρημα επιτυγχάνει, ο κ. Σκουρλέτης έχει κάθε λόγο να ανησυχεί, αφού οι πολίτες που εξαπατήθηκαν από τον ίδιο και τους συντρόφους του, ήδη εγκαταλείπουν τον ανερμάτιστο σχηματισμό των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Εκείνο που εξοργίζει, λοιπόν, είναι να μεταβάλλονται σε τιμητές εκείνοι που μετήλθαν κάθε μέσου για να ανέβουν και να παραμείνουν στην εξουσία. Ο κ. Σκουρλέτης και οι ομόσταυλοί του διακρίνονται από έναν πολιτικό γραικυλισμό που δεν έχει προηγούμενο.

Παρακολουθώντας μια κυβέρνηση να παραβιάζει κάθε γνωστή αρχή πολιτικής συμπεριφοράς και επικοινωνίας προκειμένου να παραμείνει στην εξουσία, θυμήθηκα τη ρήση των Ρωμαίων για τους πρώτους  «μικρούς Έλληνες/Graeculi» σκλάβους: Οmnia novit Graeculus esuriens; in coelum jusseris, ibit, δηλαδή «Τα πάντα γνωρίζει ο πειναλέος Γραικύλος και στον ουρανό αν τον διατάξεις να πάει, θα πάει». Υποτακτικοί οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ όσο κανένας άλλος πριν, έτοιμοι να θυσιάσουν με τη μεγαλύτερη ευκολία θέσεις και δίκαια κατακτημένα σε δεκαετίες με μεγάλο κόπο, και ταυτόχρονα νωθροί, ράθυμοι, φλύαροι και απρεπείς, αντιστοιχούν στο ψυχογράφημα του γραικύλου πολιτικού το οποίο εκπροσωπεί επάξια ο κ. Σκουρλέτης.

Το εάν θα καταφέρουν οι γραικύλοι της πολιτικής να επικρατήσουν εκείνων που συνεχίζουν να την ασκούν εντός των ορίων του ορθού λόγου και της ευπρέπειας, θα το δείξει η ιστορία. Εμείς, πάντως, θα συνεχίσουμε μέχρι τότε να δείχνουμε πως ένας πολιτικός σχηματισμός και οι κορυφαίοι εκπρόσωποί τους αναβίωσαν και επανέφεραν στο προσκήνιο έναν από τους πιο μελανούς χαρακτηρισμούς των Ελλήνων. Ανέδειξαν τη χειρότερη πλευρά μας ως πολιτική ιδιοπροσωπία μας, εντός και εκτός Ελλάδας και, γι’ αυτό, η ιστορική κρίση θα είναι αμείλικτη μαζί τους.

Απέναντι σ’ αυτούς αντιπαραβάλλουμε τους αγώνες και τα επιτεύγματά μας σε μια μακρά υπέρ πατρίδας προσπάθεια, που θα συνεχίζεται όσο υπάρχει η δημοκρατική παράταξη.