Ο Γιάννος Παπαντωνίου δεν είναι υπερασπίσιμο πρόσωπο. Η εικόνα του ήταν πολλές φορές αποκρουστική, αλαζονική και μόνο ως αυτοσαρκαστική μπορεί να εκληφθεί η μνημειώδης φράση του σε ένα συνέδριο του ΠΑΣΟΚ «σύντροφοι, για τον σοσιαλισμό αγωνιζόμαστε όλοι». Δεν γνωρίζω ποιος είναι ο σοσιαλισμός για τον οποίο αγωνίστηκε ο κ. Παπαντωνίου και αν ο «σοσιαλισμός του» περιλαμβάνει και μίζες. Ξέρω, όμως, ότι μέσα από τη δικαστική περιπέτεια του συγκεκριμένου πολιτικού, γίνεται μια συντονισμένη προσπάθεια αλλαγής ατζέντας αλλά και αντιστροφής της πραγματικότητας στα μέτρα του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο στόχος τους είναι μέσω του Γιάννου να λερώσουν τον καλύτερο πρωθυπουργό της μεταπολίτευσης και ό,τι αυτός εκπροσωπεί
Τα εξαπτέρυγα του Μαξίμου και από κοντά η τρίτη συνιστώσα της κυβέρνησης ταυτίζουν όλη την περίοδο Σημίτη με τον προφυλακισμένο Παπαντωνίου. Τι θέλουν να καταδείξουν με αυτό; Πως όλοι οι υπόλοιποι αποτελούν το παλαιό πολιτικό προσωπικό και πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το φρέσκο, το καινούργιο. Εν προκειμένω, θα μπορούσε να ισχύει αυτό που εύστοχα σχολίασε ο φίλος Θανάσης Χειμωνάς, πως αν ο Παπαντωνίου είχε φύγει από το ΠΑΣΟΚ μετά το 2010, σήμερα θα ήταν στον ΣΥΡΙΖΑ.
Ο στόχος του ΣΥΡΙΖΑ προφανώς και δεν είναι ο Παπαντωνίου, αυτός είναι «σκοτωμένο» πρόσωπο. Ο στόχος τους είναι μέσω του Γιάννου να λερώσουν τον καλύτερο πρωθυπουργό της μεταπολίτευσης και ό,τι αυτός εκπροσωπεί. Για αυτό και ο κ. Σημίτης είναι αυτή τη στιγμή ο πιο εμβληματικός αντίπαλος για τον ΣΥΡΙΖΑ, έστω και αν διάφοροι παλιοί του φίλοι έχουν γίνει συνοδοιπόροι ή και κολαούζοι της συριζανελίτικης εξουσίας.
Ο κ. Σημίτης είναι για τους ΣΥΡΙΖΑίους ο «άλλος κόσμος». Του εκσυγχρονισμού, της Ελλάδας των ανοιχτών οριζόντων, της πολιτικής με αρχές και στόχους. Είναι ο πιο γνήσιος εκπρόσωπος του ρεύματος που αντιτάσσεται στον λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ. Που αντικρούει την ισότητα προς τα κάτω. Που αντιμάχεται τον εύκολο και ισοπεδωτικό λόγο. Που δεν θέλει μια Ελλάδα ψωροκώσταινα.
Είναι χαρακτηριστικό πως μετά το 1996 και την εκλογή Σημίτη στην πρωθυπουργία, ο παλαιός Συνασπισμός διχάστηκε. Ο αφρός, τα καλύτερα στελέχη, αλλά και η πλειονότητα της διανόησης της ανανεωτικής αριστεράς τον ακολούθησαν ή τον στήριξαν κριτικά. Το…άλλο κομμάτι, αυτό που εν πολλοίς κυβερνά σήμερα, τον πολέμησε με φανατισμό. Την ίδια στιγμή που με απόλυτη άνεση συνυπάρχει με το βαθύ ΠΑΣΟΚ και τους θαυμαστές του Άκη.
Είναι προφανές πως οι… Ρασπούτιν του Μαξίμου θα προσπαθήσουν να εκμεταλλευτούν στο έπακρο την προφυλάκιση Παπαντωνίου, την οποία, ειρήσθω εν παρόδω, είχε προαναγγείλει ο Πολάκης, ο πιο γνήσιος εκπρόσωπος του νεοσυριζαϊσμού.
Στη βάση των προαναφερθέντων, είναι εξίσου προφανές γιατί πρέπει να υποστηριχτεί στο έπακρο ο πρώην πρωθυπουργός. Άσε που κανένας Παπαντωνίου και κανένας Τσοχατζόπουλος δεν μπορεί να ακυρώσει την καλύτερη περίοδο της σύγχρονης Ελλάδας. Όσοι δεν το καταλαβαίνουν, ρίχνουν νερό στο χωράφι του κ. Τσίπρα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Ας έχουν τουλάχιστον τη γενναιότητα να το πράξουν ευθέως και όχι στην πλάτη του κ. Σημίτη!
Φωτό: Στιγμιότυπο από την ομιλία του Κώστα Σημίτη στο Οικονομικό Φόρουμ Δελφών, Μάρτιος 20018
Αυτό που στη δημόσια διοίκηση θα έπρεπε να είναι μία υποπαράγραφος καθηκοντολογίου, καταλήγει τηλεοπτικό σοσιαλ-μιντιακό ρεπορτάζ περιθωριακών προφίλ και site
Αν για το υβριστικό μέρος του συνθήματος για την Τουρκία υπήρξε κάποιου είδους αντιπαράθεση, για το κομμάτι που αφορούσε στο Κυπριακό ζήτημα δεν προβλημάτισε σχεδόν καθόλου τον δημόσιο διάλογο
13°
