Παραίτηση Νίκου Κοτζιά: Αγαπητέ ιστορικέ του μέλλοντος, δες το σαν σαπουνόπερα

Κατά βάθος σας λυπόμαστε λίγο. Γιατί όταν βρείτε αυτό το γράμμα, εμείς θα είμαστε ήδη αλλού. Και δεν θα μπορούμε να σας εξηγήσουμε τι ακριβώς σημαίνουν οι δραματικοί τίτλοι που περνούσαν μπροστά από τα μάτια μας –και τώρα από τα δικά σας– σε συνεχή, καθημερινή ροή. 

Ελπίζω να μη θορυβηθείτε ιδιαίτερα. Βλέπετε, εμείς που το ζήσαμε σε ζωντανή μετάδοση μετά από λίγο καταλάβαμε. Γιατί στην εποχή μας υπήρχαν κάποιοι άνθρωποι που τους έλεγαν «πολιτικούς συντάκτες». Αυτοί οι άνθρωποι έκαναν μια πολύ δύσκολη δουλειά: προσπαθούσαν να περιγράψουν όσο πιο σοβαρά μπορούσαν, χωρίς να γελάσουν δηλαδή, τα επεισόδια μιας σαπουνόπερας.

Διότι περί σαπουνόπερας πρόκειται στην πραγματικότητα. Ξέρω ότι εσείς θα διαβάζετε τίτλους όπως π.χ. «Δραματικοί διάλογοι Κοτζιά - Καμμένου στο υπουργικό» ή «Έκκληση Τσίπρα: Δεσμευτείτε ότι δεν θα με ρίξετε» και θα νομίζετε ότι συνέβη κάτι εξωπραγματικά σοβαρό. Ε, λοιπόν όχι. Πρόκειται περί οφθαλμαπάτης. Στο κάτω-κάτω, αν ρίξετε μια ματιά στις φωτογραφίες του υπουργικού συμβουλίου, θα δείτε τον πρωθυπουργό να γελάει. Και όχι να χαμογελάει βεβιασμένα για να δώσει κουράγιο στους δικούς του. Αλλά να ξεκαρδίζεται. 
Για παράδειγμα, η υποδοχή του Καμμένου στο υπουργικό θυμίζει κάτι που συμβαίνει συχνά στις σαπουνόπερες. Ο Τσίπρας έχει πάρει με το μέρος του τον Τέρενς και την Κουντουρά. Και θέλει να κάνει επίδειξη στον Καμμένο. Όπως ένας σύζυγος συναντά τον πρώην της γυναίκας του. Και επιδιώκει να τον ταπεινώσει επιδεικνύοντας πόσο πιο ευχαριστημένη είναι πλέον μαζί του...

Όσο για την έκκληση Τσίπρα, «να μην τον ρίξουν γιατί θα παίξουν το παιχνίδι της Δεξιάς» που θα διαβάζετε και θα νομίζετε ότι εκείνη την περίοδο συμβαίναν κοσμογονικές αλλαγές στην πολιτική σκηνή της χώρας, δεν είναι παρά μια τεχνική που χρησιμοποιείται συχνά από τους σεναριογράφους προκειμένου να δώσουν μια κωμική νότα στο δράμα. Πρόκειται για την τεχνική του αντίστροφου ψυχαναγκασμού. Κατά την οποία προσπαθείς να πείσεις κάποιον να κάνει κάτι, με το επιχείρημα ότι αν δεν το κάνει θα ευχαριστηθεί ο αντίπαλός του. Κάτι σαν το «και βάφω τις κουρτίνες στο χρώμα που μισούσες», με άλλα λόγια. 

Ακόμα και η παραίτηση Κοτζιά είναι ένα είδος εκβιαστικού χωρισμού της ερωμένης προς τον άπιστο σύζυγο που δεν αποφασίζει να αφήσει τη γυναίκα του, έστω και αν η σχέση τους πια έχει τελειώσει και παραμένουν μαζί μόνο και μόνο γιατί δεν τους συμφέρει οικονομικά να πάρουν διαζύγιο. Και έρχεται ο Κοτζιάς και λέει «βαρέθηκα πια να ζω τη σχέση μας στη σκιά. Έχω κάνει τόσα για σένα, σου έδωσα τα καλύτερά μου χρόνια και είμαι ακόμα η δεύτερη επιλογή σου. Ε, λοιπόν, μου αξίζει κάτι καλύτερο…». Και στη συνέχεια πηγαίνει στους κοινούς τους φίλους –δηλαδή στον Παυλόπουλο– για να κλαφτεί… Όσο για τα καθημερινά παραληρήματα του Πάνου Καμμένου, σας παραπέμπω στο εξώφυλλο ενός γνωστού τηλεπεριοδικού της εποχής που ασχολούταν με τις σαπουνόπερες: «Η Κάτια (δηλαδή ο Καμμένος) απειλεί τον Δημήτρη (δηλαδή τον Κοτζιά, τον Τσίπρα, την «Εφημερίδα των Συντακτών» κοκ): Αν με χωρίσεις, θα σε κλείσω στη φυλακη!».

Και μη νομίσετε ότι αυτά συμβαίνουν μόνο στην πολιτική επικαιρότητα. Όλη η χώρα μπορεί να πρωταγωνιστήσει σε μια τεράστια σαπουνόπερα. Ας πούμε, την ίδια περίοδο είχε προκύψει ένα θέμα με την αίθουσα 516 της Φιλοσοφικής όπου είχε εγκατασταθεί μια «αναρχική συλλογικότητα» με το όνομα «Ρουβίκωνας».  Ε, ο σύλλογος διοικητικών υπαλλήλων του Πανεπιστημίου τούς έγραψε ένα σπαρακτικό γράμμα. Όπου τους παρακαλούσε να αποχωρήσουν. Όχι γιατί δεν τους ήθελαν. Αλλά γιατί έδιναν αφορμές σε κάποιους να μιλήσουν για «ανομία στα Πανεπιστήμια»! Όπως μια άπιστη σύζυγος ζητάει από τον εραστή της να φύγει από την πίσω πόρτα γιατί ο κόσμος είναι κακός και η γειτονιά θα αρχίσει να κουτσομπολεύει και να σχολιάζει! 

Αφήστε δε τον κύριο Γαβρόγλου, τον υπουργό Παιδείας. Θα έχετε ακουστά γι’ αυτόν, είμαι σίγουρος… Ε, λοιπόν, αυτός κάθε τόσο ανακοινώνει και μια ακόμα «ελάφρυνση» για τους μαθητές. Πότε τους μειώνει το ωράριο, πότε καταργεί τα στριφνά μαθήματα… Σε τι διαφέρει από εκείνους τους μεσήλικες που αποφάσισαν να ζήσουν ξανά σαν έφηβοι και για να κάνουν παρέα με τη «νεολαία» έχουν αρχίσει να ντύνονται όπως αυτοί και να μιμούνται τον τρόπο που μιλάνε;

Γι’ αυτό σας λέω. Μη μας παίρνετε στα σοβαρά. Στο κάτω-κάτω ακόμα και οι ίδιοι θα τα ξεχάσουμε όλα αυτά μόλις προβληθεί το επόμενο επεισόδιο. 
Ελπίζω να σας βοήθησα…

Απάνθρωπη θέση εργασίας της εβδομάδας

Διοικητής του ΑΤ Ομονοίας
Που σε επισκέπτεται μια μέρα μετά την επίθεση η υπουργός Όλγα Γεροβασίλη (που την αποδοκιμάζουν οι δικοί σου), ενώ εσύ ενημερώνεις τον Κυριάκο Μητσοτάκη και δεν ξέρεις σε ποιoν να πρωτοπάς.

Θα έπρεπε να υπάρχει μια λέξη για...

«Χαιρεταψία»
Η αμήχανη κίνηση που γίνεται ανάμεσα σε δύο ανθρώπους όταν δεν είναι βέβαιοι αν γνωρίζονται τόσο καλά ώστε να κάνουν χειραψία, με αποτέλεσμα τα χέρια τους να μένουν για λίγο μετέωρα πριν καταλήξουν σε μια κίνηση που θυμίζει κάπως χαιρετισμό.

Η μετάφραση της εβδομάδας

Δημήτρης Παπαγγελόπουλος «Ο κ. Πολάκης μήπως έχει παρεξηγηθεί σε αυτή την τοποθέτησή του; Μήπως δεν εξέφρασε πρόθεση πολιτικών διώξεων αλλά την αγωνία του για την απονομή δικαιοσύνης με μπρουτάλ τρόπο;»

Μετάφραση «Εντάξει, Αλέξη, μην ασχοληθείς… Παίρνω το παιχνίδι επάνω μου για να μπαλώσω την γκάφα του Πολάκη που μας κάρφωσε. Θα τα ρίξω στον ατίθασο χαρακτήρα του, που κάνει τον κόσμο να μασάει».