Το ελληνικό χρέος θα μπορούσε να αποτελέσει πηγή εντάσεων μεταξύ Αθήνας και δανειστών, με τους δεύτερους να ξανασκέφτονται το ενδεχόμενο της ελάφρυνσης στην περίπτωση που δεν τηρηθούν οι ελληνικές δεσμεύσεις για τα πρωτογενή πλεονάσματα, αναφέρει η έκθεση του καναδικού οίκου αξιολόγησης DBRS.
Μάλιστα, στην ανάλυση για τις κατηγορίες κινδύνου στην Ευρωζώνη, η Ελλάδα τοποθετείται στην κατηγορία «μεσαίου» κινδύνου, γεγονός που την καθιστά την πιο πιθανή υποψήφια για αποχώρηση από την Ευρωζώνη.
Και αυτό γιατί η Ελλάδα βρίσκεται μόνη της στην κατηγορία, την ίδια στιγμή που οι υπόλοιπες χώρες βρίσκονται στο low risk (χαμηλός κίνδυνος). Στην κατηγορία υχηλού κινδύνου (high risk) δεν βρίσκεται καμία χώρα.
Εάν η Ελλάδα εμφάνιζε μια σταθερά ασθενική ανάπτυξη, σύμφωνα με τον DBRS, μια μελλοντική κυβέρνηση θα μπορούσε να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η χώρα έχει εξαντλήσει άλλες επιλογές και το κόστος παραμονής εντός της ζώνης του νομίσματος είναι υπερβολικά υψηλό.
«Ο κύριος παράγοντας είναι το υψηλό απόθεμα του επίσημου εξωτερικού χρέους, το οποίο η Ελλάδα θα χρειαστεί να αποπληρώσει σταδιακά μέσω πρωτογενών πλεονασμάτων. Παρά τις ευνοϊκές συνθήκες για το επίσημο χρέος της Ελλάδας, η DBRS θεωρεί ότι το χρέος αυτό θα μπορούσε πάλι να αποτελέσει πηγή έντασης μεταξύ της Ελλάδας και των κυριότερων πιστωτών της.
Εάν η Ελλάδα αδυνατεί να διατηρήσει τις πρωτογενείς πλεονασματικές της δεσμεύσεις, οι πιστωτές της ενδέχεται να είναι λιγότερο πρόθυμοι να προβλέψουν πρόσθετη ελάφρυνση του χρέους.
Εάν αντιμετωπίσουμε ταυτόχρονα μια σταθερά ασθενική ανάπτυξη, μια μελλοντική κυβέρνηση θα μπορούσε να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η Ελλάδα έχει εξαντλήσει άλλες επιλογές και το κόστος παραμονής εντός της ζώνης του νομίσματος, είναι υπερβολικά υψηλό» σημειώνεται στην έκθεση.
Παράλληλα, τονίζεται ότι 3 είναι οι κύριοι παράγοντες για τον προσδιορισμό του κινδύνου μιας εξόδου: οι πολιτικές ικανότητες, οι μακροοικονομικές ανισορροπίες και τα τρωτά σημεία και η πολιτική προθυμία.
«Κάθε κυβέρνηση που σχεδιάζει να εγκαταλείψει το ευρώ κινδυνεύει από μια τραπεζική κρίση, με αποτέλεσμα οικονομικές και οικονομικές αναταράξεις που προκαλούν το αίτημα για ένα πρόγραμμα αντιστροφής και σταθεροποίησης στην Ευρώπη.
Ομοίως, η εισαγωγή ενός παράλληλου νομίσματος, ακόμη και σε σχετικά μικρή κλίμακα, πιθανώς θα υποχρέωνε την κυβέρνηση είτε να επιβάλει ελέγχους καταθέσεων και κεφαλαίου είτε αντίστροφη πορεία.
Ακόμα κι αν μια κυβέρνηση διατυπώσει ένα σχέδιο με αυστηρή μυστικότητα, αυτό θα μπορούσε να εγείρει ερωτήματα σχετικά με τη νομιμότητα των πράξεων της κυβέρνησης και δεν θα μείωνε αναγκαστικά τη σχετική οικονομική και χρηματοπιστωτική αναταραχή», συμπληρώνει ο οίκος.
12°
