O Μεγαλέξανδρος στην Ασπροβάλτα

Τα rooms to let είναι όπως η ζωή: Καταρχάς είμαστε όλοι περαστικοί από αυτά. Έπειτα χρειάζεται να έχουμε σύνεση και τύχη για να αποφεύγουμε τις κακοτοπιές. Και τέλος, είμαστε αναγκασμένοι να συνυπάρχουμε στην κοινή αυλή με ανθρώπους πολύ διαφορετικούς από εμάς.

Εμείς εδώ στη Σύρο σταθήκαμε σε γενικές γραμμές τυχεροί. Το δωμάτιό μας είναι οικονομικό και διαθέτει καταπληκτική θέα και φουλ εξοπλισμένο κουζινάκι. Επίσης, διαθέτει τον Τάκη και τη Μάνια.

Ο Τάκης και η Μάνια είναι οι τριαντάρηδες ένοικοι του διπλανού δωματίου. Κάθονται διαρκώς στην αυλή και, καθώς η αυλή είναι κοινή, είναι αδύνατο να έρθεις, να φύγεις ή απλά να βγεις έξω, χωρίς να τους συναντήσεις. Έτσι, χαιρετιόμαστε καμιά δεκαριά φορές τη μέρα. Η Μάνια συνήθως διαβάζει (τις «50 αποχρώσεις του γκρι»), ενώ ο Τάκης προτιμά να χαϊδολογάει την οθόνη του τάμπλετ ή του κινητού του.

«Η δική μου λόξα είναι η ιστορία», μας είπε. «Ειδικά η ελληνική. Να, αυτά κοιτάζω τώρα!»

Το τρίτο βράδυ, όταν κοιμήθηκαν τα παιδιά, βγήκαμε στην αυλή για να χαζέψουμε το φεγγάρι. Αντί για αυτό αντικρίσαμε τον Τάκη, λουσμένο στο απόκοσμο φως του τάμπλετ του. Τον καλησπερίσαμε για μια ακόμη φορά. Εκείνος σήκωσε το κεφάλι του και μας ρώτησε ποια είναι η γνώμη μας για τον τάφο που βρέθηκε στην Αμφίπολη.

Η απάντησή μας δεν τον ικανοποίησε. Ο ίδιος είναι βέβαιος ότι ο τάφος ανήκει στον Αλέξανδρο, αφού «όταν ο Πτολεμαίος έκλεψε το ταριχευμένο σώμα του στρατηλάτη από τον Περδίκα, δεν πήγε στην Αίγυπτο, όπως νομίζουν οι περισσότεροι ιστορικοί, αλλά έστριψε για Μακεδονία. Το διάβασα στο μπλογκ ενός πολύ ψαγμένου τύπου».

Κουνήσαμε αμίλητοι τα κεφάλια μας.

«Σε κάθε περίπτωση», συνέχισε ο Τάκης, «πρέπει όλοι να εργαστούμε προς αυτήν την κατεύθυνση, αφού έτσι θα αποστομώσουμε τους Σκοπιανούς. Ήδη τα έχουν κάνει πάνω τους με αυτήν την εξέλιξη».

Η προσπάθειά μας να διακόψουμε τη συζήτηση δεν στέφτηκε με επιτυχία, αφού ο Τάκης είχε πάρει φόρα. Πληροφορηθήκαμε λοιπόν για μια πολύ αξιόλογη προσπάθεια κάποιων ομογενών, οι οποίοι συγκεντρώνουν χρήματα για να λαξευτεί η προτομή του Αλέξανδρου σε ένα βουνό της Μακεδονίας. Έχουν ήδη μαζέψει 15 εκατομμύρια δολάρια και συνεχίζουν. Η προτομή θα έχει ύψος 80 μέτρα και θα κοιτάζει προς τα Σκόπια.

«Δεν είναι λίγο υπερβολικό όλο αυτό;» ρωτήσαμε.

«Γιατί; Το έχουν κάνει και οι Αμερικάνοι με τους τέσσερις πρόεδρους στο όρος Ράσμορ», απάντησε ο Τάκης. «Άλλωστε, αυτή ήταν η επιθυμία του ίδιου του Αλεξάνδρου. Την είχε εκφράσει, όπως όλοι ξέρουμε, στον γλύπτη Δεινοκράτη».

Για του λόγου το αληθές, έφερε κοντά μας το τάμπλετ του και με επιδέξιες κινήσεις, μας έδειξε διάφορες -ακροδεξιές ως επί το πλείστον- ιστοσελίδες που αναπαράγουν ένα πανομοιότυπο κείμενο . Διαβάσαμε τις τεχνικές λεπτομέρειες του έργου και τον υποτιθέμενο διάλογο ανάμεσα στον Αλέξανδρο και τον Δεινοκράτη. Σύμφωνα με το κείμενο, ο στρατηλάτης ήθελε την προτομή του πάνω στον Άθω. Όμως, τι να κάνουμε, τον Άθω τον έχουν προλάβει άλλοι. Έτσι οι ομογενείς ευεργέτες επέλεξαν τα Κερδύλλια Όρη πάνω από την Ασπροβάλτα. Πάντως δεν υπάρχει πρόβλημα: η προτομή θα είναι ορατή από το Άγιο όρος, όταν βέβαια το ευνοούν οι καιρικές συνθήκες.

Έπειτα, ο Τάκης μας έδειξε ένα βαθυστόχαστο άρθρο που αναλύει τα συναισθήματα των Σκοπιανών για το θέμα του τάφου της Αμφίπολης, καθώς και ένα γκρουπ στο φέισμπουκ που τιτλοφορείται: Να λαξευτεί άγαλμα του Μ Αλέξανδρου σε βουνό της Μακεδονίας.

«Να γίνετε μέλη. Εσείς που έχετε και παιδιά πρέπει να είστε ευαισθητοποιημένοι με αυτά τα θέματα».

Του το υποσχεθήκαμε και τον καληνυχτίσαμε. Στο δωμάτιο το ρίξαμε στην πλάκα. Θυμηθήκαμε την ταινία του Χίτσκοκ «Στη σκιά των τεσσάρων γιγάντων» και φανταστήκαμε τον Τάκη να μας κυνηγάει καβάλα σε ένα αεροπλάνο.

Μια μικρή έρευνα στο ίντερνετ μας αποκάλυψε ότι η ιδέα για το λαξευτό άγαλμα, δεν είναι καινούρια. Γεννήθηκε το 2001, στο σοφό κεφάλι του ελληνοαμερικανού γλύπτη Τάσου Παπαδόπουλου, ο οποίος δημιούργησε και το ίδρυμα «Ο επί του όρους Αλέξανδρος». Οι τοπικοί παράγοντες αγκάλιασαν αμέσως το σχέδιο, ενώ τα κανάλια είχαν σπεύσει να το προβάλλουν. Τα κείμενα εκείνης της εποχής, έχουν την ίδια φρασεολογία και τα ίδια επιχειρήματα με τα σημερινά. Φυσικά, «η γνωστή επιθυμία του Αλέξανδρου» κυριαρχεί και σε αυτά.

Όμως, όπως γράφει ο Δημήτρης Μαρωνίτης στο Βήμα (20-10-2002), η αλήθεια είναι κάπως διαφορετική. Ο διάλογος, λοιπόν, ανάμεσα στον Αλέξανδρο και τον Δεινοκράτη (ή κατ’ άλλους τον Στησικράτη) αναφέρεται σε διάφορες πηγές. Την πρόταση, όμως, την είχε κάνει ο γλύπτης και ο Αλέξανδρος την είχε απορρίψει, λέγοντάς του «ν' αφήσει ήσυχο το βουνό που αποτελεί μνημείο της ύβρης ενός άλλου βασιλιά» (εννοώντας τον Ξέρξη, που θέλησε να κόψει τη χερσόνησο του Άθω για να περάσουν τα πλοία του). Φυσικά, αυτή η λεπτομέρεια δεν εμπόδισε το σχέδιο να σέρνεται μέσα στα χρόνια και να εμφανίζεται εδώ και εκεί, προκαλώντας ρίγη συγκίνησης σε όσους έχουν λόξα με την ιστορία –ή λόξα γενικώς.

Το πρωί, βγαίνοντας από το δωμάτιο είδαμε τη Μάνια και τον Τάκη να φορτώνουν τις βαλίτσες τους στο αυτοκίνητο.

«Αναχωρούμε», είπε ο Τάκης. «Από Δευτέρα τα κεφάλια μέσα».

Τους αποχαιρετίσαμε με θέρμη.

«Και μην ξεχάσετε να κάνετε like στο γκρουπ για τον Αλέξανδρο», μας φώναξε ο Τάκης από το παράθυρο. Του είπαμε να μείνει ήσυχος και, όταν σιγουρευτήκαμε ότι έφυγαν, τρέξαμε στην, άδεια πια, κοινή μας αυλή.