Το «απόλυτο κακό» και ο «καλός νοικοκύρης»

Είναι Gay. Είναι πρεζάκι. Είναι οροθετικός. Είναι και ακτιβιστής. Είναι και φτωχός. Τώρα όλα εξηγούνται.

Είναι ευυπόληπτοι. Είναι straight. Είναι έμποροι. Είναι καθωσπρέπει. Όλα εξηγούνται.

Μπήκε σε κοσμηματοπωλείο όπου δεν υπήρχε άνθρωπος. Η μαγνητική πόρτα έκλεισε πίσω του. Σπάει τα τζάμια με έναν πυροσβεστήρα. Πέρασε το φράγμα και κατακόπηκε. Τον έπιασαν απέξω. Δεν είχε κλέψει τίποτε. Δεν απείλησε κανέναν στο μαγαζί γιατί απλά δεν υπήρχε κάποιος να απειλήσει. Τον χτύπησαν μέχρις θανάτου. Πήγε να το σκάσει κρατώντας ένα κομμάτι τζάμι και τον ξανακυνήγησαν. Δεκάδες άλλοι παρακολουθούσαν τη σκηνή. Κανείς δεν επενέβη. Οι μπάτσοι κοιτούσαν και αυτοί. Τελικά έβαλαν χειροπέδες στο πεσμένο κορμί. Όχι στους θύτες.

Τον έλεγαν Lynch. Ήταν κτηματίας στη Βιρτζίνια των ΗΠΑ. Αυτός πρωτοεφάρμοσε τη διαδικασία του λιντσαρίσματος. Για το λιντσάρισμα χρειάζονται κάποιοι νταήδες και ο όχλος. Ο συνδυασμός σκοτώνει. Αυτός είναι και ο σκοπός. Συνήθως αρκεί ένα σύνθημα ή μία εικόνα. Τα υπόλοιπα έρχονται μόνα τους. Οι «νταήδες» εκείνη την στιγμή αισθάνονται πως είναι δικαστές και εκτελεστές μαζί. Το πλήθος ή επιδοκιμάζει ή απλώς δεν επεμβαίνει. Είτε συμμετέχει είτε ανέχεται.

Τη συμπεριφορά του πλήθους που παρατηρεί χωρίς να επεμβαίνει και να ανέχεται χωρίς να αντιδρά την αποκαλούν και «Σύνδρομο Genovese» από μία υπόθεση λιντσαρίσματος το 1964 στις ΗΠΑ.

Κάποτε στη Βαυαρία όταν τα τάγματα εφόδου κακοποιούσαν, μετά εκτόπιζαν και τέλος εκτελούσαν τα θύματά τους, οι ευυπόληπτοι Γερμανοί έλεγαν «Δεν βαριέσαι… Εβραίοι είναι». Μετά συνέχιζαν «Δεν βαριέσαι... κομμουνιστές είναι». Κατέληγαν «Δεν βαριέσαι... ομοφυλόφιλοι είναι. Τέλος ολοκλήρωσαν με το «Δεν βαριέσαι... Τσιγγάνοι είναι».  

Υπάρχει μία θεωρία του «απόλυτου κακού». Ξεκινά από έναν απόκληρο, αποκλεισμένο σε κάποιον δρόμο της Αθήνας. Προηγουμένως με έναν τραγουδιστή ράπερ στο Κερατσίνι. Αργότερα με κάποιον «μετανάστη» στα Πατήσια. Πάντα ξεκινά το απόλυτο κακό από κάπου. Ο κύκλος ολοκληρώνεται με θύμα το σύνολο.

Πολλοί θα μιλήσουν για τον «καλό νοικοκύρη» που προστάτεψε το βιος του. Το απόλυτο κακό για να επικρατήσει διατηρεί με ιερή ευλάβεια τον μύθο του «καλού νοικοκύρη». Αυτός ο μύθος δικαιολογεί τα πάντα και αποτελεί άλλοθι για τα πάντα. Σκότωσε και εσύ. Μπορείς. Σαν ένας «καλός νοικοκύρης».  

Έχουμε ξεφύγει για τα καλά.